Van genderneutraliteit word je niet gelukkiger
De roep om ‘genderneutrale’ toiletten door diverse overheidsinstellingen in Europa is intrigerend. Niet alleen omdat je zou denken dat er prangender zaken op het wereldtoneel spelen, maar ook omdat het symbool staat voor de ‘status mentalis’ van onze samenleving.
We leven in een tijdsgewricht dat zich kenmerkt door verwarrende tegenstellingen. Aan de ene kant een overdonderende vorm van exhibitionisme, anderzijds de dwangmatige tendens om verschillen zoveel mogelijk te ontkennen en weg te maken.
“Ik heb zoveel gevroten dat ik mijn penis al jaren niet meer heb gezien”. Plastisch chirurgen, coaches en stylisten storten zich op de arme drommel en een uur later zien we een zelfverzekerde man met hip haar, kek montuur en een onwerkelijke styling uit de coulissen komen. Het feit dat hij inmiddels weer zicht heeft op zijn Johnson geeft hem een geluksgevoel met de houdbaarheid van hoogstens een paar uur. De familie staat met open mond van afgrijzen en/of bewondering te kijken en zijn geregisseerd tot op het aantal milliliters tranen.
“Henk, hoe voel je je nu? Fantastisch, ik kan het nog niet bevatten”.
Ik eigenlijk ook niet meer. Een hysterische zoektocht naar geluk, gestimuleerd en voortgestuwd door de illusie dat alles maakbaar is. Die penis amputeren of juist vergroten? Barbapapa roept “huup huup Barbatruc” en neemt een politiek-correcte gedaante aan, al naar gelang de waan van de dag.
Patiënten hebben vaak als hulpvraag dat ze gelukkig willen worden. Ik leg ze vervolgens uit dat deze uitkomstmaat als zodanig niet bestaat en dat het hier uitsluitend om een epifenomeen gaat. Hiermee wordt bedoeld dat een sensatie van geluk uitsluitend kan ontstaan als een soort bonus bovenop goed georganiseerde basale parameters zoals werk, huisvesting, relaties, fysieke en mentale conditie.
Als samenleving lijken we niet meer in staat om met voldoende realiteitszin naar de natuurlijke voorwaarden voor geluk te kijken. Reclame bijvoorbeeld, heeft ons inmiddels geleerd dat hypotheek, shampoo en frisdrank automatisch leiden tot succes, gezondheid, vriendschap, kortom geluk. Als goed geprogrammeerde diersoort reageren we reflexmatig op deze (subliminale) boodschappen en zijn we niet in staat om ze tijdig met onze ratio te ontkoppelen: “hey, wat een onzin, natuurlijk wordt mijn gezinsleven niet stabiel en harmonieus door die mediterrane macaronischotel”. Helaas, het kwaad is al razendsnel geschied en ons brein is effectief gemanipuleerd.
We zijn de afgelopen decennia, onder andere geïnduceerd door de media, steeds meer op suggestie gaan varen. De maakbaarheidsindustrie spint hier dankbaar garen bij omdat we door deze illusie steeds verder verwijderd raken van de realiteit en haar ijzeren wetmatigheden, ook ten aanzien van geluk. We dachten dat onze grenzeloosheid op gebied van seks, globalisering en moraal ons voorspoed zou brengen. Het tegendeel is waar en we lopen massaal op tegen de natuurlijke grenzen van onze diersoort: eenzaamheid, verwaarlozing, overdaad en oppervlakkigheid zijn de zaken die ons tegenwoordig pas echt ongelukkig maken. Onder het motto van vrijheid richten we ons ten gronde, met de commercie als lachende derde.
Genderneutraliteit maakt een einde aan seksisme, want door seksisme worden we ongelukkig? Bullshit, niemand is op individueel niveau gekwetst door een mannen- of vrouwentoilet. En als dat wel zo is dan bied ik een gratis psychiatrisch consult aan.
Over de auteur
- Psychiater, cultuurcriticus
Het is belangrijk geen verbanden te leggen waar deze niet zijn. Als je belang hecht aan verschillen moet je genderneutraliteit, genderidentiteit, seksisme en maakbaarheid niet op een hoop gooien. Ze hebben enkel zijdeling met elkaar te maken maar er is geen direct verband. Zeker als je psychologe bent lijkt het me erg belangrijk geen verwarring te zaaien in de hoofden van anderen door zaken met elkaar te verbinden op een onheuse wijse.
… een dikke portie cultuur pessimisme is gerechtvaardigd voor de achtergrond van “de ‘status mentalis’ van onze samenleving” – het totalitarisme eist 150% minder is niet goed genoeg – mooi is niet mooi genoeg; vrij is niet vrij genoeg, er moet nog iets bij; gelijk is niet gelijk genoeg, alle hoeken van het bestaan moeten zuiver zijn. Het lijkt me een waan – er mag b.w.v.s. geen kruimel op tafel blijven liggen, de totale schoonheid is gevraagd. Ik ben bang dat de filosofie van het nazisme van de totaliteit door de achterdeur middels de reclamewereld de maatschappij verovert heeft – Göbbels schreeuwde in het Sportpalast – “wollt ihr den totalen Krieg?” en heden eisen de internationals als b.v.b. BMW, Daimler, Apple, Nestle, Unilever, Amazon met hun reclamecampagnes een soortgelijke totaliteit m.b.t. hun producten, wel op sublieme manier – of vergis ik me – correctie gewenst.
Scherpe analyse van de huidige waan van de dag. Weer zo’n idiote stroming die uit Amerika is over komen waaien. Er komt nog veel meer moois aan, zoals journalistes groeps verkrachtingsverhalen bewijsbaar uit de duim gezogen publiceren en dan als verdediging geven wanneer geconfronteerd met de feiten: “Ja maar het had best waar kunnen zijn dus….” en aldus ‘sexual harassment’ al is verworden als je ongevraagd iemand van het andere geslacht aanspreekt.
Ik geef trouwens Twiggy de schuld van dit alles. Voor Twiggy kon je gewoon lekker mollig zijn, Marylin Monroe was naar de huidige (volstrekt willekeurige) maatstaven zwaar overgewicht zo niet obees.
Gelukkig gaat alles in golven dus dit waait ook wel weer over maar in de tussentijd zitten we er wel mooi mee.