Een weekje rellen in de Schilderswijk

Met verbazing heb ik de afgelopen dagen de berichtgeving rondom de betreurenswaardige dood van Mitch Henriquez en de daaropvolgende rellen in de Haagse Schilderswijk gevolgd. Binnen luttele uren stonden de welbekende ‘anti-racisme’-groeperingen vooraan om hun politiek gelijk te claimen en te wijzen naar het, in hun ogen, institutioneel racistische Nederlands politiekorps.

Wat mijn verbazing verder deed toenemen was de stilzwijgende goedkeuring waarmee de politiek correcte elite de rellen in de Schilderswijk gedoogde en/of zelfs deed voorkomen als ‘begrijpelijk’ (want u weet: racisme). Waar een bekend figuur als Humberto Tan op de dag van de dood van Henriquez zich (terecht) opwond over de gang van zaken en het politieoptreden van Den Haag’s finest, bleef het bij ‘voorbeeldfiguren’ als Tan verdacht lang stil toen bleek dat de ‘beroepsdemonstranten’ de tragische gebeurtenis aangrepen om eens lekker te gaan rellen tegen het gezag.

Door het ophitsende, anarchistische enthousiasme van usual suspects als AFA en Quinsy’s relpieten, kwamen al snel de sluimerende problemen van de Schilderswijk aan het licht: een gebrek aan respect voor de autoriteiten en het islamisme dat de wijk steeds meer doordrenkt. De bijna Fergusoniaanse rellen werden verkocht als een opstand tegen politiegeweld en racisme, waarbij diverse publieke figuren luidkeels hun steun verkondigden aan ‘de helden die optraden tegen het gezag’. Hoe evidenter kon de problematiek van toenemende radicalisering en bijbehorend stilzwijgen van de linkse goegemeente aangetoond worden?

Op donderdag kon de Haagse burgemeester Jozias van Aartsen (VVD!!!) het niet laten en was hij vol lof over ‘de verbindende factoren’ in de Haagse Schilderswijk. Hij putte naar eigen zeggen ‘hoop’ uit zijn gesprekken met de moskeeën en legde uit dat de ramadan namelijk toch ook wel een rolletje speelde. Gotspe! Dat de overwegend islamitische groeperingen, die amok maakten in de Schilderswijk, zich schuldig maakten aan grootschalig en niet-verholen antisemitisme bleef onbesproken. Evenals het wederom zwakke optreden van Van Aartsen en zijn onvermogen om de problemen in de kiem te smoren, laat staan op te lossen. Het apathische journaille ging mee op de cultuur-relativistische toer door ook te vragen naar mogelijk racistische motieven bij de aanhouding van Henriquez, ondanks dat diens familie dat al zeer beslist had afgewezen. Lachwekkend.

In de nacht van donderdag op vrijdag greep de politie eindelijk hard, doch professioneel in. Grote groepen ‘demonstranten’ werden aangehouden en afgevoerd. Tot mijn ontsteltenis echter bleek de orde grotendeels gehandhaafd te worden door ‘vrijwilligers van de moskeeën’. Ontsteltenis die groeide naar ongerustheid, toen bleek dat dit vooral ook de welbekende ‘shariapolitie’ van de net zo bekend als beruchte as-Soennah moskee betrof. Het officiële, publieke gezag van de overheid werd in de Schilderswijk overtroffen door het religieuze gezag van zelfverklaarde patrouilles van onder meer een uiterst dubieuze moskee.

De gebeurtenissen in de Schilderswijk hebben een legitieme vraag overschaduwd: was het geweld zoals gebruikt tegen Henriquez gerechtvaardigd? Naar anarchie hunkerende bewegingen maakten handig gebruik van groeiende onvrede en luikend extremisme in de Schilderswijk om zich af te zetten tegen de autoriteiten. En de politiek bleek andermaal doof voor prangende signalen van misstanden in wijken met een overwegend islamitische populatie.

Prima weekje, toch? En dan moet het weekend nog beginnen!