De Linkse Deughypocrisie van Sigrid, Sylvana en Asha

Foto:

Hypocrisie, afgunst, onverdraagzaamheid en kinderachtig gedrag kenmerken Links Nederland. Jaloerse fans van Kauthar Bouchallikht doopten haar in plaats van Lale Gül tot Nederlander van het Jaar. Sigrid Kaag ‘leeft’ al censurerend voor vrijheid van meningsuiting. Sylvana Simons gedroeg zich als een kleuter en Asha ten Broeke, strijdend voor haar recht om dik te zijn, ontzegt antivaxxers hun lichamelijke integriteit. Ines van Bokhoven is helemaal klaar met deze egoïstische hypocrisie.

🔊 Beluister dit artikel

We moeten ons toch echt eens afvragen in welk fantasieland sommigen van onze linkse deugers menen te wonen. De waanzin vliegt je tegenwoordig uit het linkse kamp om de oren – en het staat allemaal bol van een compleet gebrek aan realisme en een ongekende hoeveelheid egocentrisme en zelfs egoïsme. Of we noemen het ‘kinderachtig stampvoeten en altijd je zin willen hebben’ – dat kan ook.

Kauthar

Waar te beginnen? Nou, misschien bij een van de meest kinderachtige van de laatste weken: de onverdraagzaamheid van de fans van het GroenLinkse Kamerlid Kauthar Bouchallikht. Want laat ik er zo ruimdenkend mogelijk even vanuit gaan dat het Kauthar niet zelf was, die het nodig vond de cover van Elseviers Weekblad na te maken en zichzelf uit te roepen tot Nederlander van het Jaar, in plaats van Lale Gül.

Kautar’s fans zagen een mogelijkheid hun intolerantie en afgunst te tonen, en in al hun hypocrisie konden ze dat niet weerstaan. Van Bouchallikht heb ik overigens nog geen afkeurend of verontschuldigend woord gehoord – integendeel. En ook bij andere politici of mediamensen, die doorgaans graag te hoop lopen als het gaat om nepnieuws of gebrek aan respect, bleef het verdacht stilletjes over deze kinderachtige kwestie.

Je zou maar Tweede Kamerlid en volksvertegenwoordiger zijn, hoogste publieke functie mogelijk in dit land, en uit een onverklaarbare rancune en rivaliteit jegens mij impliciet zeggen dat ik een prijs van @ewmagazinenl niet verdien en dat jijzelf het had moeten zijn

— Lale Gül (@AmsterdamLale) December 11, 2021

Vrijheidsbeperking

Zoals bij Sigrid Kaag, die ons afgelopen zondag op Twitter wel liet weten ‘te leven’ voor vrijheid van meningsuiting, en in dezelfde tweet een lans breekt voor beperkingen van die vrijheid op het internet. Overigens niet alleen in die tweet, en zij is ook niet de enige van haar partij die dolgraag de mond vol heeft over vrijheid van spreken, maar het mensen amper nog gunt als ze zich niet aan het ‘D66-script’ houden.

Neem het aan van iemand wiens leven in het teken staat van het beschermen van de vrijheid van meningsuiting:

Haat en desinformatie vieren online hoogtij. Als we dat willen veranderen moeten we de techgiganten begrenzen. https://t.co/4RRRz8BZHi

— Sigrid Kaag (@SigridKaag) December 11, 2021

Kritiek is ‘haat’

Zo is haar partijgenoot Ollongren ervan overtuigd dat deze website, OpinieZ, aan nepnieuws doet – terwijl we helemaal geen nieuws brengen. We brengen opinies – zie ook de naam. Van die vermaledijde dingen waarvan Kaag zegt dat ze ervoor leeft, maar die ze, indien niet correct in haar denkwereld, het liefst tot zwijgen brengt. Je noemt gewoon elke vorm van kritiek óf ‘haat’, óf ‘nepnieuws’, en je hebt je rechtvaardiging gevonden om mensen daadwerkelijk te verbieden te spreken. Je stelt een minister aan die dat zelfs tot uitvoer probeert te brengen en daarna ga je Twitter op om mensen te vertellen dat je ‘leeft’ voor VvMU. Het woordje ‘hypocriet’ kan niet duidelijker uitgelegd worden.

Kleuterklas

Dan was er de werkelijk schitterende voorstelling van Sylvana Simons onlangs, in een Tweede Kamervergadering waarvan Ockje Tellegen het voorzitterschap voor haar rekening nam. Dat heeft Tellegen geweten. Harm Beertema zei ‘iets’ tegen Simons, en de boot was volledig aan bij de politieke diva. Ze voelde zich op slag niet meer veilig, verstoorde de vergadering niet een keer en zelfs niet twee keer: ze bleef maar doorgaan. Terecht trok Tellegen de vergelijking met een kleuterklas – tijdens mijn stages voor de PABO zag ik dit gedrag inderdaad ook terug bij de laagste groepen van onze basisscholen: het niet begrijpen dat regels voor iedereen gelden.

Onveiligheid

En het uitwonen van het sentiment ‘onveiligheid’ terwijl we het hebben over de meest subjectieve gevoelens – ik ben er wel klaar mee. Overal over de wereld worden de vrijheden van mensen bedreigd omdat ze ongevaccineerd zijn, ze worden in de media ontmenselijkt en hun mensenrechten zijn geen dubbeltje meer waard; déze mensen voelen zich elke dag een stukje onveiliger en er is niemand die ze beschermt. Geen verontwaardiging in de talkshows, geen Kamervragen, geen zelfhulpboeken waarin mensen wordt geleerd om tolerant te zijn – de wereld van ongevaccineerden wordt stukje bij beetje ontmanteld en niemand weet waar dit gaat eindigen.

Iemand die zevert omdat ze niet tegen een paar woordjes kan en vindt dat een democratische vergadering moet worden stilgelegd om die reden, is in mijn ogen een ongekende zeurkous aan het worden – en volkomen ongeschikt voor het politieke vak. Sylvana was niet onveilig op dat moment; ze voelde zich hooguit zo, en daarmee is nog lang niet gezegd dat dat terecht was. Ik voel me onveilig als ik een grote spin zie. Ja, u mag mij uitlachen, want het is inderdaad kolder. En helemaal mijn probleem.

Asha ten Broeke

Maar de persoon die wat mij betreft de prijs mag krijgen voor kinderachtig stampvoeten en hypocrisie die echt alle perken te buiten gaat, is Asha ten Broeke. Op 16 juli van dit jaar verscheen er in NRC een interview met haar en Janneke Wittekoek, naar aanleiding van een polemiek die zij op Twitter hadden gevoerd. Asha heeft, naast een auto-immuunziekte en autisme, ook nog eens morbide obesitas. Ze zegt een BMI van meer dan 40 te hebben, iets waar ze zich niet voor schaamt. Wittekoek is cardioloog, en als zodanig heeft ze nogal wat kritiek op dikke vrouwen als Ten Broeke – begrijpelijk en voorspelbaar. Want een BMI van boven de 40 is iets levensgevaarlijks, en de WHO en andere gezondheidsinstanties maken zich er niet voor niets druk om: de toename van veel te dikke mensen in onze wereld – en het kostenplaatje waarmee dat gepaard gaat.

Grondrecht

In het gesprek met Wittekoek, in NRC, is Asha heel stellig over haar rechten: het is haar lichaam, zij mag ermee doen wat ze wil, en anderen hebben dat te accepteren. Punt uit. Ze wil acceptatie van dikke mensen, en verder geen gezeur meer over gezondheid, kosten of druk op de zorg. Ten Broeke beroept zich op haar grondrecht, haar recht op lichamelijke integriteit.

Diezelfde Ten Broeke speelt het klaar om in een column in Volkskrant, op 9 december (een half jaartje dus na haar uitspraken in NRC) iedereen die een vaccin weigert weg te zetten als ‘naastenhater’, want ‘je laat oude, zieke en gehandicapte mensen in de steek,’ schrijft ze. Lichamelijke integriteit? Asha vindt het ineens geen belangrijk punt meer. Het grondrecht waar zij gebruik van maakt, vindt ze niet voor anderen gelden.

Waarom stopt u niet met polariseren @ashatenbroeke ? Of, mijn mening, waarom stopt u niet met haatzaaien? We zijn allemaal mensen ..ALLEMAAL..en lees dat stuk nog eens in The Lancet over ongevaccineerden de schuld geven. @VOLKSkrant ? Foute krant pic.twitter.com/PFKZDIaA3q

— R. Genis (@PGoldschmeding) December 9, 2021

Groep gaat voor

Ten Broeke spreekt vol gloed over de verantwoordelijkheid die we allemaal hebben ten opzichte van de samenleving: de groep gaat voor. Dan vraag ik me toch af of zij, als ‘wetenschapsjournalist’, wel eens wat rapportages heeft gelezen over de rap toenemende groep mensen met overgewicht wereldwijd, en de druk die hun klachten geven op de zorg en de samenleving in het algemeen. Ten Broeke, die met haar uitspraken mensen lijkt aan te moedigen nog dikker te worden, want ze brengt het alsof het allemaal geen enkel probleem is, vindt dat we als samenleving dus pal moeten staan voor die kosten en ze broederlijk en zonder zeuren of kritiek moeten ophoesten.

Naastenhaat

De WHO spreekt van een ‘epidemie van obesitas’. En Ten Broeke helpt die epidemie te verspreiden: door zo stellig te beweren dat dik zijn hartstikke prima is en door zo agressief te reageren op kritiek, verspreidt ze een levensgevaarlijk en zelfs dodelijk idee. Asha is met die houding medeverantwoordelijk voor verwoeste levens van mensen, die zich door haar gerechtvaardigd voelen hun lichaam en hun gewicht te verwaarlozen en te eten alsof er geen consequenties zijn. Asha laat mensen in de steek, en niet een heel klein beetje. Asha doet, volgens haar eigen omschrijving, aan naastenhaat.

‘Terwijl de pandemie doorjaagt en de ziekenhuizen vol liggen, blijven ze bedanken voor een veilig vaccin dat allerlei kansen kleiner maakt: dat je ernstig ziek wordt, dat je überhaupt ziek wordt, dat je anderen aansteekt,’ schrijft ze. Wat moet je ermee? Een ‘wetenschapsjournaliste’ die zich weigert bezig te houden met de steeds langer wordende lijst van mensen die ernstige bijwerkingen van dat ‘veilige’ vaccin hebben, er zelfs aan doodgaan.

Een ‘wetenschapsjournaliste’ die geen vragen stelt over al die jonge sporters die omvallen op het veld. En dan nog eens wat: op dieet gaan, minder eten en gezonder leven maken de kans op allerlei nare gezondheidsbedreigingen ook drastisch kleiner – maar dat valt, wat Ten Broeke betreft, dan weer onder ‘lichamelijke integriteit’. Dat soort kritiek vindt deze ‘wetenschapsjournaliste’ onmenselijk.

Ongezonde overtuiging

Er zijn vele manieren waarop je iemand kunt besmetten, waarop je een gevaar voor de gezondheid kunt helpen verspreiden. Het planten van een uitermate ongezonde, en voor de ‘groep’ een zeer belastende, overtuiging in de hoofden van mensen door vol te houden dat dik zijn geen ramp is en anderen zich er niet mee moeten bemoeien, is ook een manier van ‘elkaar besmetten’. Haar onverschilligheid ten opzichte van de rekening van haar overgewicht, een rekening die vroeg of laat bij zowel de samenleving terechtkomt als de mensen die lijden onder deze vreselijke aandoening, toont dat deze ‘wetenschapsjournalist’ absoluut niet stilstaat bij het feit dat psychische ziektes dus evengoed ‘besmettelijk’ kunnen zijn. En zeker als een persoon, die door mensen wordt gezien als een voorbeeld, dat soort luchtige uitspraken doet over een ziekte die op dit moment een groter gevaar vormt voor de mensheid dan covid. Er lijden in elk geval veel meer mensen aan.

Ai, ai, ai, ai, Asha heeft blijkbaar wat moeite met zelfreflectie en in de spiegel kijken. Ik heb haar artikel even kort herschreven, zodat het slaat op een zekere ANDERE groep in de samenleving die ziekenhuis bedden bezet houdt en ons klauwen met geld kost👇 pic.twitter.com/xPjOgN4IzQ

— TheWitchesHammer (@HammerWitches) December 10, 2021

Fantasieën

En het meest treurige – en deze geldt niet alleen voor Ten Broeke: als je je, zoals veel columnisten en journalisten nu doen, verbaast over waarom mensen zich niet laten vaccineren, dan ligt de oplossing voor je verbazing voor de hand: vraag het ze eens, recht op de man af. Maar helaas, liever geeft men zich over aan wilde fantasieën over hoe dom of egoïstisch ongevaccineerden zijn. Ook Asha heeft voor haar column enkel haar eigen fantasie geraadpleegd. Ze heeft geen idee waarom mensen zich niet willen laten vaccineren, maar geeft er uiteraard de meest negatieve uitleg aan die ze kan bedenken, en brengt dat als ‘feit’.

Hypocrisie

Ik kan werkelijk niet vertellen hoe ontzettend klaar ik ben met dit type egoïstische hypocrisie. De onvolwassenheid ervan is zo duidelijk: alles wat deze deugers toevallig goed uitkomt, zien ze direct als ‘de morele waarheid’. De offers moeten anderen brengen, en de schuld mogen die anderen ook dragen. Zijzelf doen alles naar eer en geweten (lees: ‘gemakzucht en zelfbelang’) en van kritiek is men, zoals gebruikelijk is in die koppen, niet gediend. Anderen hebben het maar te nemen zoals het is. En blijkt men ongelijk te hebben? Dan volgt een oorverdovend zwijgen. Altijd. Als kleine kinderen.

Want om een van Asha’s slotzinnen van 9 december te parafraseren: het is al heel lang zo dat de keuzes van zelfzuchtige deugers wel consequenties hebben voor anderen, maar niet voor henzelf.

En ik ben daar klaar mee. Het is onacceptabel.

Over de auteur

Ines van Bokhoven

Schrijfster van historische romans, vrouw met een mening en liefhebber van 'common sense’.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland24 november 2023Na de overwinning van Wilders is links Nederland in paniek
• Antisemitisme19 november 2023Over verkiezingen, laffe politici en bestuurders
• Klimaat en Milieu11 november 2023Geluidsoverlast door windmolens: wanneer kunnen we weer slapen?
• Antisemitisme26 oktober 2023De teloorgang van de Nederlandse tolerantie