De machteloze misslag van Mark
Zondag werd Nederland getrakteerd op een stichtelijke brief geschreven door onze minister-president, Mark Rutte. U zult het stuk ongetwijfeld gelezen hebben. Al snel ontstond de nodige ophef op Twitter en andere sociale media.
De criticasters rolden over elkaar heen. Zo werd gesuggereerd dat Rutte de CDA-achterban aan zich wil binden; anderen zagen een flirt met het PVV-electoraat. Het stuk sloeg dus breed aan, velen herkenden zich daarin.
Fatsoen
De Brief van Mark is een oproep tot fatsoen (CDA!) en een aansporing voor diegenen die zich in dit land niet op z’n plaats voelen elders hun heil te zoeken (PVV!). Ook stond er iets in over de hardwerkende Nederlander (de VVD-kiezer moest zich tenslotte ook herkennen in het stuk). Rutte trok de aandacht weer naar zich toe op de hem zo bekende wijze. Hij dacht met het artikel een slag te kunnen slaan. Of hem dat is gelukt is natuurlijk nog maar de vraag. Zijn geloofwaardigheid staat al jaren op het spel en daarmee ook zijn overtuigingskracht.
Oproep
Het is heel interessant om te kijken wat er niet in het stuk staat. Rutte roept mensen op om dit land te verlaten. Dat klinkt slagvaardig, maar is het allerminst. Het is een appèl aan het gezond verstand van een groep die niet met enig gezond verstand is behept. Het is een zinloze oproep aan raddraaiers om zelf maar op te krassen, omdat de overheid de actie niet vóór hen kan nemen. Onze overheid is namelijk niet bij machte om mensen uit te zetten en ook niet om ze tegen te houden.
Signaal
De mededeling van Rutte is duidelijk: de overheid treedt terug, de maatschappij – u en ik – moeten het verder maar oplossen. Nu ben ik daar op veel vlakken absoluut niet op tegen, maar op dit vlak, op dit onderwerp, moet de overheid niet verwachten dat de maatschappij het wel even oplost. Juist in dit geval moet de overheid leidend optreden, initiatieven nemen en ervoor zorgen dat het tij wordt gekeerd.
Sterke arm
Allereerst heeft de overheid het geweldsmonopolie. Maak daar dan ook gebruik van. Door allerlei regelgeving, verkeerd management en bezuinigingen hangt de sterke arm der wet er bij als een slap handje. Daarmee geef je als overheid een signaal af: handhaving is niet nodig, ingrijpen overbodig.
Hoe kan je als overheid vertrouwen verwachten van je burgers als diezelfde burgers consequent worden voorgelogen door diezelfde overheid? We worden geconfronteerd met wegkijkgedrag. In plaats van de komst van “geleerden” werd ons land overspoeld met analfabete apothekers uit Aleppo. Ondanks allerlei bezweringen uit het Brusselse, het Berlijnse en het Haagse dat het zo’n vaart echt niet loopt, kwamen er wel degelijk terroristen mee met de vluchtelingenstroom.
Fluïde
We zijn de regie kwijt, ook dat lees je tussen de regels door. We hebben niet de controle over hen die hierheen komen en hier willen wonen. We kunnen wel allerlei stoere praatjes uiten maar uiteindelijk komt het erop neer dat wij ons moeten conformeren aan diverse internationale afspraken en daarachter verschuilt zich de regering. “We kunnen niet anders” huilt men in koor.
In deze tijden gelooft niemand dat meer. We hebben een Brexit, we hebben Trump als POTUS, we hebben de enorme opkomst van EU-kritische politici. Niemand maakt ons meer wijs dat iets niet kan. Als je wil, kan alles. Juist nu. Zekerheden bestaan niet meer, alles – en met name de politiek – is fluïde.
Een slimme politicus maakt daarvan handig gebruik en gaat aan de slag, in plaats van bezwerende brieven te schrijven.
=====================================================
Foto: Screenshot van webpagina vvd.nl door redactie OpinieZ
=====================================================
Over de auteur
- Man met een missie en een mening. Conservatief, liberaal. Voor alles een ras-optimist. Publiceerde eerder op Liberale Media en DDS. Ziet een mooie toekomst voor Europa zonder EU en Euro. Is te volgen op Twitter via @PetervanDijken
