Election Day als geïnstitutionaliseerde revolutie
Vandaag, dinsdag 8 november 2016, staat het Amerikaanse volk wederom voor een historische keuze. De Franse socioloog Alexis de Tocqueville zag de verkiezingen als een vorm van geïnstitutionaliseerde revolutie. Eens in de vier jaar stort het land zich willens en wetens in chaos, om daar met een nieuwe leider uit te komen.
Die observatie was zelden treffender dan bij de huidige verkiezingen. Met minder dan 24 uur te gaan is nog lang niet zeker wie zich de komende vier jaar president mag gaan noemen, maar de chaos is compleet.
Smerige campagne
Dankzij de nominaties van Hillary Clinton en Donald Trump werd de weg geplaveid voor een ongekend harde en ongekend smerige campagne. Beide kandidaten hebben zich van hun slechtste kant laten zien en en passant het land meer verdeeld dan ooit. Terwijl Clinton geplaagd bleef door het e-mailschandaal en Benghazi, wist Trump een complete bibliotheek aan misstappen op zijn naam te zetten. Zelden was een minder gekwalificeerde kandidaat succesvoller dan Trump anno 2016. En dat zegt veel in een land met een zo rijke politieke geschiedenis.
Lofprijzingen
Het zegt tevens veel over de staat van de Republikeinse Partij dat uitgerekend Trump uiteindelijk de kar moest gaan trekken. Glenn Beck, ooit het neusje van de zalm op krankzinnig rechts gebied bij Fox News, noemde Trump recent nog dangerously unhinged. Robert de Niro noemde hem een oplichter, Stephen Hawking noemde hem een demagoog. Het zijn slechts enkele voorbeelden van de lofprijzingen die Trump in de afgelopen maanden verzamelde, van een extreem gemêleerd publiek.
Er zijn inmiddels boekenkasten volgeschreven over de vraag waarom Trump, met al zijn gebreken, in vredesnaam een dermate groot publiek aan wist te spreken. In het antwoord wordt de nadruk vrijwel altijd gelegd op de motivatie van de mensen die vocaal en massaal op Trump stemden. Dat ligt voor de hand, omdat meer landen te kampen hebben met golven van populisme en de zoektocht naar de oorzaak derhalve bijkans een universele is geworden.
Mallemolen
De Verenigde Staten verkeren echter, zoals zo vaak, in een uitzonderlijke positie. In Nederland kan iedereen lijsttrekker van een partij worden, zo bewijzen Jan Roos, Thierry Baudet en Tunahan Kuzu. Behalve Jacques Monasch, blijkbaar, maar dat zegt meer over Monasch dan over Nederland. In Amerika daarentegen moet een Democratische of Republikeinse kandidaat door een absurde mallemolen voor hij daadwerkelijk gekroond kan worden. Voor Clinton was dit proces relatief eenvoudig.
Bij de Republikeinen daarentegen lag alles iets gecompliceerder. Maar liefst 17 kandidaten schoven zichzelf naar voren voor hun partij. Daar zaten niet de minste namen bij: Ted Cruz, Chris Christie, Jeb Bush, Rand Paul, om een paar te noemen. Stuk voor stuk doorgewinterde politici. Trump vrat ze met een speels gemak allemaal op. Dat is, achteraf gezien, best vreemd en voor de Republikeinse Partij niet bijzonder gunstig geweest.
Bagger
Wie er precies heeft zitten slapen zal wellicht nooit opgehelderd worden, maar dat vrijwel alle bagger over Trump pas na zijn coronation naar voren kwam, is toch frappant. Het bewees hem een enorme dienst tijdens de voorverkiezingen. Daarna heeft zijn campagnestaf zich om de haverklap moeten verdedigen nadat voor de zoveelste keer een onfrisse wind uit Trump’s verleden opstak. Links en rechts renden Republikeinen bij hem weg, om zich even later toch weer schoorvoetend bij hem te voegen. Het deed de partij bepaald geen goed en de komende tijd moet uitwijzen hoe ze hier bovenop komt.
Terugkijkend vraagt Jeb Bush zich wellicht nog eens af hoe hij in vredesnaam de Republikeinse nominatie verloor van een man met meer lijken in de kast dan Magere Hein. Mocht Trump morgen het onderspit delven, dan zullen meer mensen zichzelf die vraag gaan stellen. Mogelijk helpt het antwoord de partij en het land weer vooruit. Eindelijk.
Want een geinstitutionaliseerde revolutie is leuk, maar er moet op een gegeven moment ook weer gewoon worden gewerkt.
===============================================================
Foto: Leading presidential candidate 2012 by state Obama Romney.svg by Nick2253 is licensed under CC BY SA 3.0
===============================================================
Over de auteur

Recent gepubliceerd
Politiek Internationaal25 december 2022OpinieZ-auteurs over de toestand in Nederland en de wereld
Diversiteit13 juli 2022Woke Woensdag – Van Artis Goes Woke tot Alles Wat Wokies Haten
Economie11 juli 2022Verzet tegen ideologische hobby’s elites gaat de hele wereld over
Politiek Internationaal5 juni 2022Dagboek van een Russische soldaat