Innovatie: vierdimensionaal beleid maken!

Vrijwel iedere politieke discussie mondt tegenwoordig uit in een loopgravenoorlog. Vervolgens klagen alle politici over dat Nederland gepolariseerd raakt en dat we meer moeten verbinden. Het is een hoop geklaag, maar de onderliggende oorzaak van de polarisatie is dat Den Haag maar weinig akkoorden sluit. Het is daarom cruciaal om de dimensie “tijd” toe te voegen in de politieke besluitvorming om zo oplossingen te forceren op cruciale thema’s.

Wiskunde
Uit de wiskunde kent vrijwel iedereen de drie dimensies lengte, breedte en hoogte. Er bestaat ook een vierde dimensie: tijd. Dit is makkelijk voor te stellen als je de coördinaten wilt benoemen van een kubus die je weggooit. Laten we deze mathematische wet eens toepassen op hoe politieke partijen beleid maken in Den Haag. Bij het maken van beleid zijn de ideologiën van de politieke partijen het uitgangspunt. Ook speelt de positie in het politieke spectrum (opnieuw wiskunde) een rol.

Lengte: Links-rechts
Hoewel er veel af te dingen valt op de oude links-rechts verdeling, is deze eerste dimensie toch nog steeds heel duidelijk. Het gaat om een grote overheid versus een eigen verantwoordelijkheid. Het gaat om mensen helpen versus mensen aanspreken. Het gaat om hoge belastingen versus lage belastingen. Laten we op de polen voor de duidelijkheid even de SP (links) en VNL (rechts) zetten.

Breedte: One issue of volkspartij
Een andere dimensie die de besluitvorming stuurt is het verschil tussen een one-issue partij of een brede volkspartij. Hoewel 50PLUS of Partij van de Dieren anders beweren, streven ze als partij iets anders na dan bijvoorbeeld het CDA, dat ook provinciaal en landelijk bijdraagt.

Diepte: Elite-Volk
De derde dimensie die tegenwoordig steeds duidelijker wordt (diepte) zijn partijen die met hele simpele volkse voorstellen komen (“grenzen dicht”), versus partijen die hoogverheven ideologische verhalen hebben zonder enige implementeerbaarheid (“Nederland is groot geworden door diversiteit”). Laten we op deze polen even zetten de PVV (volk) en D66 (elite).

Tijd: de vierde dimensie
Het is hoog tijd dat we de vierde dimensie gaan toevoegen. Deze dimensie heet “tijd”. Laat me dit uitleggen.

Politieke partijen zitten in de Kamer bij de gratie van honderdduizenden kiezers. Er zal dus heus wel iets zitten in hetgeen elk deze partijen in het parlement roept. Veel te vaak echter in de besluitvorming wordt er uiteindelijk permanent gekozen voor het voorstel dat de meerderheid in de Kamer weet te verzamelen op dat moment. De politieke partijen die tegenstemmen blijven in wanhoop achter. De kiezers van deze partijen raken teleurgesteld. Faseren in de tijd kan een oplossing zijn om dit te voorkomen.

Het gaat verder
Misschien wordt de kracht van vierdimensionaal beleid maken het meest helder als we het toepassen op het migratievraagstuk. Gezien alle onrust in Nederland is er veel voor te zeggen om bijvoorbeeld tijdelijk de grenzen te sluiten. Dit kan alleen een meerderheid in de Kamer opleveren als de grenzen ook weer opengaan. We voegen de factor tijd in de besluitvorming. Het voorgestelde beleid wordt dan:
“Nederland gaat vanaf 2017 twee jaar lang de grenzen sluiten, waarbij er ruimte is om te focussen op de integratie en assimilatie van migranten. Vervolgens gaan in de laatste twee jaar van de kabinetsperiode de grenzen weer open“.

Verbinden
Op het moment dat we de vierde dimensie in een politieke vraagstuk brengen, kunnen we loskomen van de andere drie dimensies. Zo kan het bovenstaande voorstel om de grenzentijdelijk dicht te doen zowel door links (“we gaan weer vluchtelingen opnemen op termijn“) als door rechts (“de grenzen gaan eindelijk dicht“) worden omarmd. Tevens zijn de volkse partijen tevreden (“ze luisteren eindelijk naar ons“), maar de elite kan ook zichzelf terugzien in het voorstel (“meerdere scenarios naast elkaar zetten, en overwogen besluiten“). Ook voor de derde dimensie geldt: geen probleem.

Formeren
In vrijwel alle vraagstukken die voorliggen kan tijd als vierde dimensie een sleutel zijn om verschillen te respecteren en naast elkaar te laten bestaan. Zo kan bijvoorbeeld ook Brussel een ultimatum worden gegeven om te hervormen (bijv. twee jaar). Slaagt de EU niet erin om dit voor elkaar te krijgen, dan wordt een artikel-50 procedure gestart door Nederland.

De verkiezingen komen eraan. Iedereen duikt onvermijdelijk tot maart 2017 in zijn loopgraaf. Zullen we daarna eens gaan proberen om vierdimensionaal te formeren?

Over de auteur

Rutger van den Noort

Bedrijfskundige, publicist, ondernemer.

Recent gepubliceerd

Archief

• Klimaat en Milieu17 september 2023Hoezo piekbelasters? Harde stikstofmetingen tonen falen overheidsbeleid aan
• Politiek Internationaal21 mei 2023Bilderberg-conferentie symboliseert gestage neergang van het Westen
• Politiek Nederland31 december 2022We hebben een laf kabinet dat geen enkel probleem durft op te lossen
• Economie6 oktober 2022Remkes’ mislukte zoektocht naar de stikstofsleutel