Aangifte tegen Asscher ingegeven door Israëlhaat
In deel 1 van dit vierluik las u waarom minister Asscher besloot enkele Joodse Nederlanders in Israël niet te korten op hun AOW-uitkering. In deel 2 werd ingegaan op het activistische advocatenbureau Prakken d’Oliveira dat Asscher beschuldigt van een ambtsmisdrijf. In deel 3 passeerden de extreemlinkse aangevers tegen Asscher de revue. In dit afsluitende deel 4 meer over het zelfbestuivende activistennetwerk dat drijft op belastinggeld, politieke steun en de kwaliteitsmedia.
De aangifte tegen Asscher is bedacht, besproken en geschreven door linkse activisten die elkaar goed kennen. Een hecht geheel, maar iedereen laat weleens een steekje vallen. Zo is er in de artikelen van o.a. de NOS en Trouw nog sprake van vijf aangevers. En de vijfde aangever is de Palestijns juridische actiegroep Al-Haq.
Al-Haq
Op hun website maakt Al-Haq goede sier met de aangifte tegen minister Asscher. De stichting Article 1 Collective publiceert voor de internationale anti-Israëlachterban de aangiftebrief in het Engels en twittert trots dat Al-Haq de aangifte ondersteunt. In de uiteindelijke versie van Zegveld en Pestman komt Al-Haq niet meer voor. Ook NRC-journaliste Leonie van Nierop maakt in haar artikelen geen melding van Al-Haq.
NRC heeft zich eerder dit jaar ernstig vergaloppeerd aan een van de vele Al-Haq hoaxen. Nada Kiswanson van Hooydonk, een in Nederland woonachtige medewerkster van Al-Haq, zou met de dood worden bedreigd door agenten van de Israëlische geheime dienst. De bedreigde Al-Haq medewerkster wordt vanzelfsprekend bijgestaan door de mensenrechtenverdedigers van advocatenkantoor Prakken d’Oliveira. Voor een volledige overzicht van deze op hol geslagen spionageklucht verwijs ik u naar drie eerder verschenen artikelen in OpinieZ.
1 NRC fantaseert over Israëlisch spionagecomplot
2 NRC als spreekbuis voor Palestijnse propaganda
3 Israëlisch spionagecomplot bereikt politiek Den Haag
Palestijnse klaagzangen
Al-Haq kan de publiciteit rond een aanklacht tegen Asscher goed gebruiken. Iedere vorm van aandacht is welkom zolang men de Palestijnse klaagzangen maar in de ether houdt. Zeker nu het met de Haagse Strafhofprocedure van Al-Haq c.s. tegen Israël niet erg wil vlotten. De aanklager van het Internationaal Strafhof was onlangs op bezoek in Ramallah om de Palestijnen nog eens uit te leggen hoe Strafhofprocedures werken en verlopen. Kennelijk achten NRC en Prakken d’Oliveira het op dit moment verstandiger om de connectie met Al-Haq te verzwijgen.
Broeinest
Aangevers, advocaten en activisten kennen elkaar uit militante mensenrechten-milieus. The Nuhanovic Foundation van Liesbeth Zegveld is slechts één van de vele stichtingen waar contactlijnen samenkomen. Wie verder speurt in dit mensenrechtenbroeinest ontdekt een nauw verweven netwerk dat drijft op belastinggeld, politieke steun en de amechtige adoratie van onze kwaliteitsmedia. De innig verstrengelde mensenrechtenliefhebbers op dit uitgestrekte mensenrechtenmatras delen bestuursfuncties en (vertrouwelijke) informatie, stoppen elkaar werk en subsidies toe en belonen elkaars goede daden met door henzelf in het leven geroepen ‘prestigieuze’ prijzen. Bovendien manifesteren de moreel verheven mensenrechtenkenners zich in het politieke debat en de besluitvorming als een door niemand gekozen machtspartij.
PvdA
Maar Lodewijk Asscher is toch een PvdA-minister denkt u wellicht. Wat maakt hem dan tot prooi van de links-activistische horden? Door zijn ambtelijke verzetsdaad liet Asscher openlijk zien dat hij niet behoort tot het Israëlhatende deel van de PvdA en niet zwicht voor dreigementen. En dat wordt hem zwaar aangerekend: “Wel honderden miljoenen korten in Marokko en Turkije maar Joodse ‘kolonisten’ ontzien” krijsen NRC en linkse opiniemakers in koor. Het moet voor Asscher bijzonder wrang zijn te merken dat hij wordt vervolgd door individuen en organisaties die door collega’s als Michiel Servaes en de ministers Ploumen en Koenders, worden beschermd, gesteund en gefinancierd.
Lijsttrekkerschap
Ook de timing van de brief zal hem niet zijn ontgaan. Asscher staat op het punt zich te mengen in de strijd om het lijsttrekkerschap van de PvdA. Het bericht dat de voormalige en succesvolle campagneleider van Diederik Samson, Simon den Haak, zich ditmaal gaat inzetten voor minister Asscher is vooral in GroenLinkse kringen met gemengde gevoelens ontvangen. Het zou, zo gonst het in Den Haag, het zorgvuldig opgebouwde Messiaanse mediafeestje rond popprofeet Jesse Klaver weleens danig kunnen verstoren. Een mogelijke aangifteprocedure zou Asscher buitenspel kunnen zetten of ten minste beschadigen.
Lynchpartij
Een uitgebreide beantwoording van de 156 kamervragen over de AOW-uitkeringen aan Joodse Nederlanders in Israël, is deze week naar de Tweede Kamer verstuurd. In dit document wordt bij de beantwoording van vraag 53 uitvoerig stilgestaan bij het NRC artikel dat alle commotie startte. “In het artikel staan een groot aantal onjuistheden en suggestieve stellingen”, schrijven Asscher en zijn ambtenaren, waarna het NRC-artikel puntsgewijs wordt onderuitgehaald. Het kan journaliste Leonie van Nierop en haar anti-Israëlische achterban niet deren. De aangifterel moet doorgezet. Daarom stookt zij in NRC onder de kop In de Westelijke Sahara worden mensen wél op hun AOW gekort, het smeulend gehouden Marokkaanse vuurtje weer eens flink op.
Onder de aangiftebrief borrelt een giftige cocktail van ‘anti-zionisme’, pro-Palestijns activisme en politiek opportunisme. De messen zijn geslepen. Verstandige Tweede Kamerleden laten deze georchestreerde lynchpartij links liggen. Er zijn tenminste vijf Kamerleden nodig om een vervolgingsprocedure in gang te zetten. Dat het duo DENK daartoe bereid is, zal niemand verbazen. Dat Paul Ulenbelt vlak voor hij van zijn eigen AOW en riante pensioen gaat genieten nog een keer wil vlammen, desnoods ten koste van een handvol bejaarde Nederlanders in Israël, ligt in zijn bloedrode SP-aard besloten.
Steun uit de GroenLinks-fractie daarentegen, valt voor zo’n openlijke vervolging niet te verwachten. Groenlinkse gifmengers plegen hun politieke moorden bij voorkeur in het donker.
Belastinggeld
Het rondpompen van subsidie in dit incestueuze activisten-circuit vol ‘mensenrechten specialisten’ is een verwerpelijke en krankzinnige verspilling van belastinggeld. Een nieuw, rechtser kabinet zou er goed aan doen uit morele, financiële en defensieve overwegingen eens flink de bezem te halen door deze Augiasstal. Bovendien zal sluiting van de subsidiesluizen de toon, helderheid en kwaliteit van het debat in Nederland snel en aanzienlijk verbeteren.
Tijd voor moreel verantwoordelijk politiek handelen. Geen betere aanleiding dan deze smerige aangiftebrief.
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
