#Elections2016: Draaiende Donald en de Mexicanen

1 september 2016 - Redactie OpinieZ

De nobele kunst van het draaien is een groot goed in de politiek. Dat moet ook wel, want politiek is samenwerken en dan moet er zo nu en dan nu eenmaal een scheut of sloot water bij de wijn. Beloftes sneuvelen dan noodgedwongen om even later gewoon terug te keren, want een draai van 180 graden is slechts een halve draai.

Mexicanen
Dit fenomeen wordt nu geillustreerd door, hoe kan het ook anders, Donald Trump. Wie Trumps campagne vanaf het glorieuze begin op een roltrap gevolgd heeft weet dat “het buitenland” het speerpunt was van zijn campagne. De Verenigde Staten werden aan alle kanten onder de voet gelopen, in het geval van de Mexicanen zelfs letterlijk. Trump beloofde daarom plechtig een einde te maken aan de instroom van criminelen uit het zuidelijke buurland en om de boeven die zich toch al met hun lelijke tronies in het prachtige Amerika hadden gevestigd, weer het land uit te knikkeren.

Muur
Om dat eerste te bewerkstelligen zou volgens Trump een enorme muur langs de grens met Mexico moeten worden gebouwd. Zo’n muur kost een godsvermogen, maar dat was geen probleem. Want Mexico zou voor de muur gaan betalen. Dit idee bleek dermate populair onder Trumps aanhang dat het een heus mantra bij zijn manifestaties werd. The Donald tetterde “WHO’S GONNA PAY FOR THE WALL?” gevolgd door een uitzinnig “MEXICO!” van zijn gevolg.

Die muur was echter slechts één zijde van de migrantenmedaille. De Verenigde Staten kennen momenteel zo’n elf miljoen “illegalen”, oftewel mensen die, soms al decennia, zonder geldige verblijfsvergunning in den vreemde verblijven. Zij zouden en masse het land uitgegooid moeten worden, aldus Trump in den beginne. Duidelijke taal.

Verbazing
De verbazing was daarom groot, om niet te zeggen gigantisch, toen Trump onlangs een nogal andersoortig verhaal ten gehore bracht. In een interview met handpop en aartsidioot Sean Hannity besloot Trump de vraag of de elf miljoen het land uit moesten niet aan het publiek voor te leggen. Een opmerkelijke tactiek, maar niet onbegrijpelijk, want het gaat al een tijdje niet zo best met Team Trump. Door de thermometer even flink in een electoraal smaldeel te steken hoopte Trump wellicht een nieuwe impuls aan zijn campagne te geven.

Het pakte iets anders uit. De reactie van het publiek was dusdanig verdeeld dat daar geen touw aan vast te knopen viel. Trumps vraag was minstens zo vaag, maar wekte wel de suggestie dat hij voor hardwerkende mensen die al een heel leven hadden opgebouwd in de VS een uitzondering zou willen maken. Dat kon natuurlijk niet. Extreem-rechts, aangevoerd door opperxenofoob Ann Coulter, stond op de achterste benen. Een verschrikkelijk onrecht dreigde zich te voltrekken: Trump zou een belofte gaan breken.

Onderonsje
Alsof dat nog niet genoeg was vloog Trump daarna naar Mexico voor een persoonlijk onderhoud met president Enrique Peña Nieto. Hoewel zijn nog levende voorgangers aangaven nooit met Trump te willen spreken, zag Nieto kennelijk wel een kans in een ontmoeting met de persoon die zijn landgenoten criminele verkrachters had genoemd. Na afloop van het onderonsje vroeg de aanwezige pers of er over Trumps Muur gesproken was. Dat was het geval, antwoordde Trump, om daar terloops aan toe te voegen dat niet ter sprake was gekomen wie dan voor die muur zou gaan betalen. Que? Weg mantra, weg belofte twee. Terwijl de gematigde kiezer zich verwonderd afvroeg of Trump toch een serieus alternatief voor Crooked Hillary zou blijken, implodeerde alt-right bijkans van woede.

IJzeren wet
Dat was een beetje prematuur, zo bleek al snel. Als er een ijzeren wet naar voren is gekomen tijdens deze verkiezingen dan is het wel dat Trump nooit iets half doet: hij doet het wel, of hij doet het niet. Deze immigratierondo was derhalve nog niet voltooid. Toen hij eenmaal weer op veilige bodem was deed Trump twee dingen. Als eerste slingerde hij een tweet de wereld in met de vertrouwde woorden “Mexico will pay for the wall!” Als tweede gaf Trump een speech in Phoenix, Arizona, waarin hij ondubbelzinnig stelde dat niemand, ook niet de hardwerkende familieman die al twintig jaar in de VS woont en werkt, een legale status kan bemachtigen zonder eerst het land weer uit te gaan.

Zo was Trump weer terug bij af. Geen halfbakken gedoe, gewoon een stevige draai van 360 graden om voor eigen parochie te blijven preken. Weg gematigd potentieel, maar voor zijn hardcore aanhangers een hele geruststelling uiteraard. Hopelijk hebben zij er enige troost van wanneer Trump in november het onderspit delft.