Rutte speecht vooral voor de bühne
Woensdagavond was het eindelijk zover, na jaren wachten – onze minister-president was al in 2011 tijdens de College Tour van Twan Huys gestrikt – mocht Mark Rutte het eerste Correspondents’ Diner in Nederland toespreken.
Mark Rutte is een begenadigd orator. Hoewel deze toespraak niet te vergelijken was met alle zijn eerdere toespraken – deze zaal wist immers wél dat ze door hem in de maling zou worden genomen – had ik vooraf het gevoel dat hij zich prima staande zou houden.
Voor Rutte en zijn – door hem zelf betaalde – tekstschrijvers was het uiteraard aftasten. Het debuut maakte waar wat ik had verwacht: ik heb mij gedurende een half uur Rutte geen moment verveeld en moest regelmatig smakelijk lachen om zijn grappen en gevatte opmerkingen.
Rutte nam ook zichzelf de maat, zoals het hoort. Daardoor kon hij ook anderen – al dan niet aanwezig – eens aanpakken. De zure gezichten van Matthijs – drie keer de Balkenendenorm dus dan weet je het, hij werkt bij de VARA – van Nieuwkerk en Jan – “stagebegeleider” (zeg maar) van Lilian Marijnissen – Slagter waren een paar van de hoogtepunten van de avond.
Uiteraard was er ook kritiek op het hele evenement. Zo waren er journalisten die kritiek hadden op collegae die wèl aanwezig waren. Hun onafhankelijkheid werd door hen in twijfel getrokken. Ook in Amerika gaat dat zo. Het zal de kift zijn: waarom jij wel en ik niet? Anyway, journalisten die met dat soort kritiek komen, hebben het Correspondents’ Diner niet echt begrepen.
Ook op Twitter waren de meningen verdeeld. De één vond het niets, de ander vond het een mooie avond. De kritiek kwam vaak ook plichtmatig over: je mág het niet leuk vinden, want Rutte! Zoiets. Alsof de tweet achteraf een soort therapie was voor de lach die de minister-president aan de desbetreffende twitteraar had ontlokt. Dat zure geneuzel hoort er inmiddels bij en maakt zo’n avond écht af.
Want dat is wat onze regeringsleider is:
een voorprogramma voor de EU
Wat je niet in de kritische noten hoorde, maar wat deze avond genadeloos blootlegde – juist vanwege de relativering die Rutte over zijn eigen functioneren liet zien – is een grimmige werkelijkheid.
In Amerika draait het Correspondents’ Dinner om één van de machtigste mannen, zo niet dé machtigste man, ter wereld. Nederland heeft echter een minister- president die van alles kan willen en vinden, maar uiteindelijk zichzelf op een enorme manier beperkt door de oren naar de bureaucratische en ongekozen moloch in Brussel te laten hangen.
Anders dan de leiders in Duitsland, Polen, Hongarije en Groot Brittannië durft Rutte, als het er écht op aankomt, geen powerplay te spelen en blijft hij keurig en strak – als het netste jongetje uit de klas – in het gelid lopen.
Deze tijden vragen, nee eisen, een minister-president met lef en daadkracht. Die de belangen van Nederland boven die van Europa durft te stellen. En dat zit er bij Rutte en de grote dossiers die nu spelen, met als belangrijkste onderwerp de asielzoekerscrisis, gewoon niet in.
Dolf Janssen noemde Rutte zeer vilein “zijn voorprogramma”. Hoe treffend. Want dat is wat onze regeringsleider is: een voorprogramma voor de EU. Leuk voor de bühne, leuk als opwarmertje of gangmaker voor the powers that be. Leuk voor een avondje prima vermaak. Maar meer dan dat heeft het écht niet om het lijf.
Over de auteur
- Man met een missie en een mening. Conservatief, liberaal. Voor alles een ras-optimist. Publiceerde eerder op Liberale Media en DDS. Ziet een mooie toekomst voor Europa zonder EU en Euro. Is te volgen op Twitter via @PetervanDijken
[Mijn tweede reactie – met 3 uur vertraging buiten mij om –
was “sarcastisch” bedoeld].
Waanzin troef, zo’n Mark R.
Wat een geweldig leuke clown is Mark Rutte toch!
Voor dit walgelijke gedoe, is maar een kenschets: schaamteloos + ziekelijk.
En dat in deze tijd …….
Mijn “zure” problemen zijn inderdaad: de incestueuze relatie pers-politiek en het copycat gedrag van Nederland. In de VS gaat het inderdaad om de machtigste man van de wereld. In Nederland gaat het om een marionet van Brussel. Al met al een pathetisch schouwspel.