Wat is onze vrijheid nog als zij niet wordt verdedigd?

Lang geleden, toen Europa nog met een muur verdeeld was in een vrij Westen en een onvrij Oosten, zongen de jongens van Klein Orkest over de muur en de vogels die vlogen van Oost-naar West-Berlijn.

Ze beschreven Oost-Berlijn met een ironisch “40 jaar socialisme, er is in die tijd veel bereikt.” En dan de kritische kanttekening: “Maar wat is nou die heilstaat, als er muren omheen staan? Als je bang en voorzichtig met je mening moet omgaan? Ach, wat is nou die heilstaat, zeg mij wat is ie waard, wanneer iemand die afwijkt voor gek wordt verklaard?”

Ja, dat zeiden we toen van Oost-Europa. Waar Lenin en Marx op een voetstuk stonden. Weet je nog? Met prikkeldraad en Stasi. Daar wou je niet wonen, dat was de hel. Daar mocht je niet zijn wie je was.

het afschudden van de bekrompen verzuilde samenleving

En daarna kwam in het liedje natuurlijk het “vrije Westen” aan de beurt. Mijn westen. “40 jaar vrijheid, er is in die tijd veel bereikt”. Waar Mercedes en Cola op een voetstuk stonden, symbolen van verderfelijk kapitalisme.. “Maar wat is nou die vrijheid, zonder huis, zonder baan? Zoveel Turken in Kreuzberg die amper kunnen bestaan. Goed… je mag demonstreren, maar met je rug tegen de muur, en alleen als je geld hebt, dan is de vrijheid niet duur.”

Het Oosten mocht dan de hel zijn, het Westen was ook bepaald geen lolletje, begrepen we. Dit lied is geschreven in 1984. Een mooi genuanceerd tijdsbeeld en prachtige poëzie.

Ja, er was werkloosheid, woningnood en armoede. Maar wie hard zijn best deed, kon toch iets van zijn leven maken. Het was de tweede helft van de twintigste eeuw waarin ik opgroeide, waarin het Westen enorme sprongen voorwaarts maakte. Wetenschap en techniek, vrouwen- en homo-emancipatie, abortus- en euthanasiewetgeving, het afschudden van de bekrompen verzuilde samenleving waarin je van je wieg tot je graf in je eigen geloofsbeperking bleef rondhangen. Je maakte zelf je keuzes, je mocht zijn wie je was.

Ik was trots op dit Westen, waarin je kon kiezen tussen geloven en niet geloven, trouwen of samenwonen, kinderen of geen kinderen, carrière of baantje. Met vakbonden die vochten voor arbeidsvoorwaarden, met milieuorganisaties die vochten voor schone rivieren, artsen voor een langer leven, activisten voor mensenrechten, en wat waren we blij toen de Muur in 1989 eindelijk viel!

Binnenkort is het de vrijheid die wordt afgeschud

Oké, de verzorgingsstaat schoot een beetje door, en veel industrie verdween naar lagelonenlanden. Maar dit was mijn tijd, mijn vrijheid, waarvan ik dacht dat die er altijd wel zou blijven. Wat een geluk dat ik in het moderne westerse Europa mocht wonen, als vrouw. Ik kon studeren, samenwonen, carrière maken en ik zei wat ik dacht.

Dankjewel, twintigste eeuw! Dankjewel vrijheid! Het was een fantastische tijd! Helaas zal ik afscheid van je moeten nemen. Helaas is het binnenkort voorbij. Binnenkort is het de vrijheid die wordt afgeschud. Binnenkort kun je alleen nog kiezen tussen aanrecht of aanrecht, halal of halal, hetero of hetero, man of man.

Want wat is nou die vrijheid, als niemand haar verdedigt, als politiek-correct Nederland ons vrijwillig uitlevert aan die religie uit het oosten, waar mannen met jurken op een voetstuk staan? Goed, je kunt er leven, maar met een sluier om je kop. Zonder kansen, zonder rechten, met minachting en misbruik.

Waarom laat je de onvrijheid zover komen? Omdat er brood zit in het vluchtelingenwerk en in het politiek-correct zijn.

Over de auteur

YorienvdH

Columnist bij OpinieZ.com. Vrijheidsschrijver. Politiek Incorrect.

Recent gepubliceerd

Archief

• EU21 november 2023We moeten het Europese ID integraal weigeren
• Filosofie22 oktober 2023Het verhaal wint altijd van de werkelijkheid
• Economie6 januari 2022Nederlandse landbouw wordt opgeofferd aan groene dromen
• Economie25 juli 2021Politici en bestuurders zien liever dashboards dan mensen