Literaire elite is net zo laf als de bestuurlijke elite
In Nederland kennen we geen grote schrijvers, al zullen er ongetwijfeld een aantal aan het werk zijn, onopgemerkt of genegeerd door onze literaire elite. In Nederland dulden we geen grootheden. In ons land stijgt men niet ongestraft boven dijkhoogte. Het moet gezellig, broederlijk en behapbaar blijven. Tegenspraak wordt niet op prijs gesteld. Bevestiging is het devies. Links-ethische duiding, een morele terechtwijzing en een plaagstootje op zijn tijd zijn de krenten in de literaire pap. Daarom hebben we geen auteurs van wereldfaam in ons midden.
Vreemd genoeg was ieder jaar de teleurstelling groot, als bleek dat onze voormalige meester Mulisch opnieuw was gepasseerd bij de toekenning van de Nobelprijs voor de literatuur. Dat de grote linkse literator en het gespleten geweten van het land vooral beroemd was achter en volslagen onzichtbaar over de dijken, kon de hooggespannen verwachtingen niet temperen. Het is beslist een klein wonder dat het werk van de gebroeders Reve hier ooit is uitgegeven en we nu op kleine schaal mogen genieten van een auteur als Hafid Bouazza.
Literatuur in Nederland is zo politiek-correct dat auteurs bij voorbaat links voorsorteren
Arnon Grunberg, onze Volkskrantnar, filosofisch sluierdanser en gevierd boekenlijstbestormer, is met algemene stemmen benoemd tot opvolger van het zichtbaar afbrokkelend monument Mulisch. Literatuur in Nederland is zo politiek-correct dat auteurs bij voorbaat links voorsorteren. Zelfcensuur heet vooruitgang en je in bochten wringen diepgang en gelaagdheid. Oude aanstootgevende werken worden hertaald of van een waarschuwend voorwoord voorzien.
Het niet-linkse deel van de bevolking is niet langer geïnteresseerd in Nederlandse literatuur en polderkolder. In ons klimaat is een auteur als Houellebecq nauwelijks voorstelbaar. In Frankrijk wachtte hem al vervolging en uitsluiting, maar in Nederland zou hij monddood zijn gemaakt, het land uitgejaagd of vermoord. Dat een roman als Soumission hier nooit bedacht en uitgegeven zou kunnen zijn, is een treurige zaak. Voor de literaire wereld, maar vooral voor het politieke debat in ons land.
Als we ergens aan toe zijn, is het een eerlijke, glasheldere spiegel, die laat zien wat er van ons geworden is. Hoe diep we in het moeras weggezonken zijn. Terwijl Arnon ironiseert, de VARA doorfeest en het journaille het volk de les leest, broeit er een opstand in het land, die zijn weerga niet kent. Want waar de paden van de democratie worden afgesloten en tegenstemmen bespot, zoekt het volk vanzelf naar andere middelen om te worden gehoord. Het is winter en de geur van revolutie hangt dreigend in de lucht. Ik vrees dat het voor een goed boek te laat is.
Het is het gevecht tussen de gevestigde linkerkant en de tijdgeest aanvoelende rechterkant
Ons bestuur is niet blind. Ons bestuur is bang. Bang voor gezichtsverlies en verstoting uit het centrum van de macht. Bang voor verandering en loslaten van het vertrouwde. Bang voor de ramp die komen gaat. Daarom haalt men de bruggen op en sluit men ramen en deuren. Dat bestuurlijk Nederland lijkt uitgepraat en bereid is het op gewelddadigheden te laten aankomen, is uitermate gevaarlijk, verwerpelijk en pervers.
De sleutel ligt bij de politiek. En er is geen politieke partij waarin deze onderhuidse richtingen-strijd voelbaarder is dan de VVD. Het is het gevecht tussen de gevestigde linkerkant en de tijdgeest aanvoelende rechterkant. De winnaar van deze worsteling bepaalt de toekomst van ons land. De VVD kan geschiedenis schrijven. Totale chaos en onbestuurbaarheid of coalitievorming met het uitgestoten PVV-deel van Nederland. De tijd van Nederfictie is voorbij. De bevolking laat zich niet nog een keer bedonderen.
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
@ Uri van As,
Overigens vind ik de door u gebruikte term “links voorsorteren” in dezen van grote brillantie.
De overtreffende trap van literair de tijdgeest aanvoelen is wrang genoeg het voorbeeld van de importreligies verfoeiende nederlandse lefauteur die er niet aan ontkomt om in diens de tijdgeest aanvoelende boek de de tijdgeest aanvoelende lefpoliticus te laten liquideren. En we hebben het hier nu niet over Pim Fortuyn…
De tijdgeest aanvoelende politici: We hebben er welgeteld 1. De tijdgeest aanvoelende literatoren: We hebben er slechts enkele, de niet helemaal ‘onze’ Hirsi Ali meegerekend. Nederland ontkerkt, en varianten van een importgodsdienst tieren welig. Er lijkt niet van gezegd te mogen worden…
Schitterend geschreven, chapeau!
Schrijf alstublieft oneindig lang door, dit is wat de geteisterde Nederlander nodig heeft!Geef ons heden ons dagelijkse brood(nodige inzicht)
[…] Lees verder>>> […]
Weer een geweldig artikeltje,deze morgen ook al een lang artikel gelezen van een zekere B Nijman(verander vastbesloten van mening),er komen gelukkig steeds meer mensen die een dezelfde mening als ik hebben,en het tevens goed kunnen omschrijven.
Misschien is er nog hoop voor Nederland,al vrees ik dat het te laat is.
“Elites” bestaan uit incestueuze types, die – betaald door belasting – geld ! – in de schijnwerpers wiilen staan.
Bijna nooit tref je er aan : talent, inzet, gevoel, prestatie, kunde …….
het enig dat ik me hnerinner van ‘literatuur’ is dat ik P.G. Wodehouse nietop mijn leeslijst mocht zetten want die was ‘fout’ in de oorlog. Sindsdien is literatuur voor mij een totaal subjectief begrip. Zou niet weten wat het betekent. Weet wel dat alle (50 ofzo) literatuurders elkaar allemaal heel gaaf vinden.