‘Progressieve’ fundamentalisten kapen safe places
Er is een tijd geweest dat je met goed fatsoen progressief kon zijn. Die tijd is helaas voorbij. Zogenaamde progressieve krachten ontwikkelen zich steeds meer tot slinkse vijanden van de open samenleving. Hun munitie? Hun kwetsbare, ahum, tere zieltjes!
Progressief dieptepunt troffen we dit jaar aan in het ‘onveilige en barbaarse’ Engeland. De grote boevrouw, de Iraanse mensenrechtenactiviste Maryam Namazie zou op de Warwick University spreken over de islam en islamisme. Atheïsten van die universiteit hadden haar uitgenodigd en wat gebeurde er toen? De plaatselijke studentenvakbond verbood haar het podium. Ze zou aan haatzaaien doen. Het kwetsbare zieltje van de student zou wel eens gekwetst kunnen worden!
de moderne veiligheid op Engelse en Amerikaanse universiteiten is niets anders dan een voortzetting van de tirannie van de politieke correctheid
Toen ze later voor vergelijkbare studenten van Goldsmiths, University of London, sprak, werd zij geïntimideerd door moslimstudenten. Er moest kennelijk een tandje bij. Feministen van de studentenorganisatie Goldsmiths gaven deze actie hun ‘progressieve’ zegen.
Aan deze vorm van mondsnoerderij ligt het leerstuk van de safe places ten grondslag. Dit is in de Angelsaksische landen ontstaan in de zestiger en zeventiger jaren. Vrouwen en homo’s claimden veilige plekken om over zichzelf en hun acties te praten. Op zich was daar niets mis mee.
Dit idee is echter gekaapt door zich progressief noemende fundamentalisten op universiteiten. Zij eisen nu dat de hele universiteit veilig moet zijn. En veiligheid heeft niks te maken met ‘s avonds rustig op straat of de campus lopen, de afwezigheid dus van brallerige heren of van duistere zakkenrollers. Welnee, de moderne veiligheid op Engelse en Amerikaanse universiteiten is niets anders dan een voortzetting van de tirannie van de politieke correctheid.
Het sneue studentenzieltje is snel gekwetst. De student bibbert, de studente beeft. Maar alleen als wetenschappers en opiniemakers vrijmoedig over de islam, politieke correctheid en spaghettimonsters spreken. ‘Mater, alma mater, bescherm mij’ smeekt de ‘progressieve’ student dan. ‘Verlos mij van islamofoben, racisten en rechtse politici. Zij verwonden mijn raciale, religieuze en etnische Identiteit. Bied mij een veiliger haven, bezorg mij een betere plek’.
En dús mogen studentenvakbonden kritische denkers het podium ontnemen. En dús mogen studenten beamers uitschakelen. En dús mogen moslimstudenten mensenrechtenactivisten het spreken beletten. Jaja, safe places, die gelden voor iedereen. Behalve voor Maryam Namazie.
‘Progressieve’ studenten en wetenschappers laven zich gretig aan de trash van het identiteitsfundamentalisme. Dat is het idee dat het belangrijkste van een mens zijn identiteit is. Ze bedoelen niet de persoonlijkheid die je in je leven ontwikkelt maar een groepsidentiteit: je hebt een moslimidentiteit, een zwarte identiteit, een LGBTQ-identiteit, etc.
‘Progressieve’ studenten en wetenschappers laven zich gretig aan de trash van het identiteitsfundamentalisme
Commentaar op de ideeën van zo’n groep wordt als een verwonding van de persoon beschouwd. Kritiek hoeft men dan niet langer te weerleggen of ter harte te nemen maar mag in het progressief-psychologisch universum met een verwijt worden gerepliceerd – je kwetst me – en met alles wat daaruit volgt.
Het wordt nu duidelijker waar dit soort progressievelingen écht bevreesd voor is. Dat is niet voor de verwonding van hun identiteit. Zij zijn bang voor kritiek op hun groepsdogma’s en groepsidealen. Zij zijn als de dood voor het politieke debat. Bang, dat mensenrechtenactivisten als Maryam Namazie hen terecht alle hoeken van de kamers laten zien.
Daarom moet alles wat niet in hun politieke straatje past tot zwijgen worden gebracht. Zij doen dat op sluwe wijze met psychologisch gezever: ‘Je kwetst me. Foei. Ik ben bang. Dus houd je mond. Dan ben ik veilig’.
We moeten de safe places niet laten kapen door zulke would-be progressieve huichelaars!
Over de auteur
-
Managementboekenschrijver, leiderschapshistoricus en veranderkundige.
Werkt op dit moment aan drie projecten:
1. Onderzoek naar Leiderschap in veranderingsprocessen (met de Kring Andragologie en de UvA).
2. Intellectuele geschiedenis: Leiderschapsadviezen in de Westerse cultuur, van Homerus tot Johan Cruijff.
3. Het boek: ‘Wijvenstreken’, het politieke spel van vrouwen in organisaties.
Weer een bewijs dat PC gewoon een religie is,en niets te maken heeft met de realiteit.
IK ga er vanuit dat in de toekomst als blijkt dat de werkelijkheid zich niet laat stoppen er vanzelf net zoals binnen andere religie,s er fundementalisten opstaan die aanslagen op het vrije woord en hun prekers gaan plegen met bom aanslagen en slachtpartijen.
Trek de lijntjes van een religie onder grote druk maar door.
De opvatting over ‘gelijkheid’ is navenant veranderd, geldt niet meer ongeacht de persoon, maar wordt nu met bepaalde collectieven verbonden. Ihb. de meerderheid moet het onmogelijk gemaakt worden, zich negatief over minderheden uit te laten. Menselijke waardigheid wordt met ‘diversiteit’ in verband gebracht, tolerantie betekent, dat gedrag dat uit de afwijking van de meerderheid voortkomt, onweersproken geaccepteerd zou moeten worden. De vertegenwoordiger van de meerderheid is niet ‘divers’ genoeg, verdient geen menselijke waardigheid, en hoeft dus ook niet getolereerd te worden.
Ik heb zelden zulke onzin gelezen, waar haalt u het vandaan?
De auteur baseert zich op recente gebeurtenissen in Engeland die uitvoerig aandacht hebben gekregen in de Britse pers. Het gaat om feitelijke gebeurtenissen die aanleiding zijn geweest voor dit opiniestuk. Ook de “safe space” hysterie aan universiteiten is geen onbekend fenomeen.