Rutte roept de Eerste Polderoorlog uit

22 november 2015 - Frank Berkemeier

HET IS OORLOG!! In vroeger tijden had een dergelijke uitspraak van een premier dagenlang de voorpagina’s van de kranten gehaald. Nu echter niet en terecht. Het enige dat de minister-president namelijk heeft gedaan is het uitroepen van Polderoorlog I, de oorlog van consensus en non-beslissingen. Ik tweette op zaterdagavond het volgende:

It is fatal to enter any war without the will to win it. Douglas MacArthur Extragratis tip voor de @minpres
— Frank Berkemeier (@FrankBerkemeier) 21 november 2015

En dat meende ik uit de grond van mijn hart. Wanneer je beweert dat je in oorlog bent, handel daar dan ook naar en tref voorbereidingen voor zo’n oorlog. Beter nog, tref de vijand waar het pijn doet.

In dit geval houdt dat in dat je Syrië moet bombarderen, dat je moet nadenken over een mogelijke grondoorlog, dat je toenadering tot de Russen moet zoeken om ‘Geallieerden 2.0’ mogelijk te maken en dat je – inderdaad – de grenzen sluit, omdat je de vijand niet aan je borst wilt koesteren en niet wil faciliteren. Rigoureus, hell yeah, maar we zijn in oorlog en oorlogstijd brengt ingrijpende beslissingen met zich mee.

Wanneer je beweert dat je in oorlog bent, handel daar dan ook naar

Niet voor dit kabinet echter. Dit kabinet heeft slechts Polderoorlog I uitgeroepen en meer dan wat laffe uitspraken zijn het niet. Veel geschreeuw en weinig wol, veel woorden geen actie. Makkelijker dan dit kunnen we het de vijand niet maken.

Eloquenter dan collega Joep Schrijvers in zijn uitstekende stuk met de veelzeggende titel “Onze leiders zijn mietjes in de strijd tegen terreur” kan ik het niet beschrijven. Maar ik ben het oneens met zijn keuze voor Aboutaleb als opvolger van Rutte. Aboutaleb heeft het draagvlak niet onder de islamitische achterban om werkelijke veranderingen in het denken te bewerkstelligen. Met Aboutaleb gaan we de Tweede Polderoorlog in. Geert Wilders is trouwens ook geen goede keuze om Rutte op te volgen. Weliswaar voldoende draagvlak onder zijn eigen achterban, maar daar houdt het dan ook wel mee op.

Nederland heeft geen Chamberlain en geen Stalin nodig, maar een Churchill

Willen we de Polderoorlog veranderen in een echte, ijzeren vuist richting IS, dan heeft Nederland geen Chamberlain en geen Stalin nodig, maar een Churchill. Een leider die de bevolking kan uitleggen waarom er impopulaire maatregelen genomen moeten worden om te kunnen overwinnen. En we hebben een bevolking nodig die bereid is om van -in tijden van oorlog overbodige luxe-zaken als mensenrechten en privacy afstand te doen.

Als ik het bovenstaande in ogenschouw neem, zie ik dat er in het huidige Nederlandse politieke landschap geen Churchill aanwezig is. En bij de bevolking ontbreekt de wil om offers te brengen in de strijd tegen een totalitaire doch redelijk onzichtbare vijand, die Islamitische Staat heet en geen Daesh, zoals de Polderoorlogaanhangers het noemen. Het zou dus heel goed kunnen dat Nederland gewoon precies de premier heeft die het verdient: degene die deze week de Eerste Polderoorlog heeft uitgeroepen.