Bankiersbonussen
“Belachelijk!” “Onbegrijpelijk!” “Wat een vuile sprinkhanen!” “Dieven!” Zomaar een greep uit de oneliners die ik voorbij zag komen op mijn Twitter-timeline eind maart, begin april. Natuurlijk heb ik het over de bonussen bij ABN-Amro. De door Nederlandse belastingcenten geredde bank bleek namelijk naast loonsverhogingen voor het management ook bonussen uit te keren aan haar topmannen. Dat schoot twitterend Nederland in het verkeerde keelgat.
Hoe halen die schrapers, volgens velen mede verantwoordelijk voor de financiële crisis, het in hun botte hoofd om een bonus te accepteren?! Terwijl de rest van Nederland droog brood eet, nemen deze zware jongens in maatpakken rustig tonnen bonus mee naar huis. Belachelijk.
Belachelijk vonden we het, op het eerste gezicht ja. Naar aanleiding van bovengenoemde tirades besloot ik eens een kijkje te nemen in het jaarverslag van ABN Amro. Iets wat ik iedereen die niet zomaar wat wil roepen wil aanraden. Alle grote bedrijven zijn verplicht een dergelijk verslag jaarlijks te publiceren zodat investeerders en andere kapitaalverstrekkers kunnen zien of hun geld in veilige handen is. Het document is nog geen 20mb en iedereen die weet hoe hij Google moet gebruiken kan het vinden en downloaden. In dergelijke documenten wordt doorgaans ook aandacht besteed aan de beloningsstructuur van het management. Hieronder een tabel uit het document.
Dit is alle ophef in één plaatje en uit dit plaatje zou ik ook wel iets kunnen opmaken wat ik onterecht vind. Namelijk het feit dat de basissalarissen van het management omhoog zijn gegaan. Twitterend en bloggend Nederland maakt zich echter druk over het grijze stukje variabele beloning dat, hoewel in mindere mate, nog altijd aanwezig is. Dat is iets waar ik maar niet in kan komen.
Het grijze stukje variabele beloning, in de volksmond bonus, is een beloning die afhangt van de prestaties van het management. Om deze prestaties te beoordelen, toetst een onafhankelijke beloningscommissie aan vooraf vastgestelde voorwaarden. Er moet dus aan duidelijke voorwaarden worden voldaan voordat de beloning wordt uitgekeerd. Een weldoordacht systeem met een zeer logische werking: presteert het management goed? Dan is de beloning hoog. Presteert het management slecht? Dan is de beloning een stuk lager. Men zou toch eerder denken dat een systeem met beloningen op basis van prestaties zou worden toegejuicht dan uitgekafferd.
Zeker ook als je je bedenkt dat de beloning van het management doorgaans in een positief verband staat met de prestaties van het hele bedrijf. Wat mij betreft mag het grijze gedeelte uit de grafiek dus juist relatief groter worden. Zo voelen managers het in hun portemonnee als het slecht gaat met een bedrijf. Zo was het en zo zou het ook moeten zijn. De aandelenprijs zou de barometer moeten zijn voor hoe goed CEO’s en consorten het doen, niet de schreeuwende Telegraafkoppen en de waan van de dag.
Over de auteur
