Waarom we hebben gefaald
Dreigementen Hamas zijn niet serieus genomen
Titelfoto: Achtergelaten wapens Hamas-terroristen na aanval op kibboetz Be’eri (7 oktober 2023) door Kobi Gideon – Government Press Office, CC BY-SA 3.0
.jpg){kind=link}
Waarom heeft Israël zich op 7 oktober jl. zo door Hamas laten overrompelen? Daar zijn meerdere aannemelijke verklaringen voor. Zoals het te zeer vertrouwen op automatische systemen, het uitgaan van verkeerde veronderstellingen over Hamas en de zelfgenoegzaamheid en incompetentie van topmensen. Zullen we hiervan voldoende lessen leren? Een column van de Amerikaans-Israëlische publicist Victor Rosenthal.
Er zouden boekdelen geschreven kunnen worden, en dat zal ook gebeuren, over hoe Israël zich op 7 oktober 2023 heeft laten verkrachten door Hamas. Maar om me te concentreren op het bos in plaats van op de bomen, zie ik twee grote mislukkingen.
Geautomatiseerde systemen
De eerste was het vertrouwen op onderling verbonden geautomatiseerde systemen om de grens te beveiligen, ter vervanging van traditionele menselijke waarnemers en patrouilles. In uitzonderlijke situaties kunnen mensen initiatief nemen en buiten het systeem om handelen. Ze kunnen zelfstandig handelen als de communicatie is verbroken en ze kunnen opnieuw afstemmen op geheel nieuwe operationele omgevingen die voorheen onverwacht waren. Een militaire eenheid kan worden ontworpen om samen te opereren onder gecentraliseerde controle, maar individuele soldaten kunnen ook zelfstandig vechten als dat nodig is.
Gedecentraliseerde intelligentie
Dit is precies het vermogen dat niet was ontworpen in de geautomatiseerde systemen, die de traditionele soldaten op de grond moesten vervangen. De op afstand bediende camera’s, sensoren en op afstand bediende of geautomatiseerde wapens die geïnstalleerd werden, hadden niet de gedecentraliseerde intelligentie die menselijke legers wel hebben. Zelfs na een verrassingsaanval kunnen menselijke soldaten hergroeperen, nieuwe plannen maken en een tegenaanval inzetten. De geautomatiseerde systemen konden dat niet. Ze waren afhankelijk van communicatieverbindingen, zowel onderling als met een centraal controlecentrum. Deze verbindingen konden gemakkelijk verbroken worden door iemand die wist hoe het systeem werkte en welke onderdelen cruciaal waren voor het functioneren ervan – en Hamas had een uitstekende inlichtingendienst (ik zal dit hieronder verder bespreken).
Hoe geavanceerder een technologie, hoe ingewikkelder het is, hoe meer onderdelen het heeft: hoe meer mogelijke manieren er zijn om het aan te vallen. Ik heb niet alle details, maar ik weet in ieder geval dat Hamas camera’s, communicatieantennes en krachtbronnen aanviel, waardoor ze het systeem konden verblinden en de autonome wapens, die hen hadden kunnen stoppen of op zijn minst vertragen, konden uitschakelen.
Grenshek
Iedereen die met technologie werkt, weet dat de sleutel tot betrouwbaarheid bestaat uit back-up en redundantie van kritieke onderdelen. Het grenshek zelf was niet redundant en er was geen “kill zone” naast. De laatste verdedigingslinie had gevormd moeten worden door menselijke soldaten. Misschien was dit de oorspronkelijke bedoeling, maar door een rampzalig falen van visie lijken de operationele commandanten te hebben aangenomen dat het hek ondoordringbaar was en hebben ze verzuimd om ervoor te zorgen dat er een werkende menselijke back-up was in het geval dat het werd doorbroken.
Blijkbaar waren de soldaten van de Gaza Divisie niet voldoende bemand of opereerden ze niet in een staat van alertheid, die paste bij het belang van de missie. Dit kostte hen, en vele anderen, het leven.
De conseptzia
De tweede grote mislukking was vergelijkbaar met de ramp van de Jom Kippoer Oorlog: wat Israëliërs “de conseptzia” noemen. In dit geval was dat de opvatting dat Hamas niet geïnteresseerd was in een grote confrontatie met Israël, dat het zich bezighield met de praktische zaken van het besturen van Gaza, en dat het omgekocht kon worden door de instroom van geld uit Qatar toe te staan (waarvan een groot deel rechtstreeks in de zakken en villa’s van de top van de Hamasleiders terechtkwam), door meer Gazanen toe te staan de grens over te steken om in Israël te gaan werken, door toe te staan dat bouwmaterialen in Gaza werden geïmporteerd, door de handhaving van een verboden zone bij de grens te stoppen, enzovoort. Verbeter hun economie en ze zullen minder vijandig worden, lijkt de gedachte te zijn geweest. Er is nog nooit zo’n verkeerde inschatting gemaakt. In feite waren de leiders van Hamas al maanden bezig met het plannen van de wrede aanval, terwijl ze onderhandelden over werkvergunningen.
Feiten negeren
Het Israëlische leiderschap negeerde de bloeddorstige dreigementen die Hamas bleef uiten, negeerde de opbouw van zijn strijdkrachten en negeerde de voortdurende trainingsoefeningen die bedoeld waren om hun vermogen te ontwikkelen om Israëls basissen, steden en kibboetsen binnen te vallen (Hamas bouwde zelfs een model-kibboets waarmee ze een aanval oefenden). Als Hamas de omstandigheden in de strook wilde verbeteren, waarom gebruikten ze dan het cement dat ze van Israël mochten importeren voor de bouw van tunnels en andere militaire infrastructuur in plaats van voor civiele bouw? Waarom werden er onlangs raketten getest boven de Middellandse Zee? Deze vragen werden niet gesteld of ze werden beantwoord met een schouderophalen.
Live update: Gallant takes responsibility for failure to stop terror onslaught on southern Israel https://t.co/2Aqz49C7IX . Click to read ⬇️
— TOI ALERTS (@TOIAlerts) October 19, 2023
Spionnen
Sommige Gazanen die vergunningen kregen om in Israël te werken, waren in feite spionnen die informatie verzamelden over de doelen die op 7 oktober zouden worden aangevallen. Gedetailleerde kaarten van legerbasissen, steden en kibboetsim werden gevonden op terroristen die gedood werden tijdens de aanval. In de toekomst zullen Joden hun eigen landbouw- en bouwwerkzaamheden moeten doen, of buitenlandse arbeiders in dienst moeten nemen die geen zwartwerk doen als terroristen.
Samenzwering
Ik heb horen zeggen dat er geen andere mogelijke verklaring is dan een opzettelijke samenzwering om dit te laten gebeuren teneinde Netanyahu in verlegenheid te brengen. Ons leger en onze inlichtingendiensten zijn te goed, zeiden ze; het moet een inside job zijn geweest. Maar dat is onzin. Hoe meer je kijkt, hoe meer je de alomtegenwoordige zelfgenoegzaamheid, incompetentie, luiheid, corruptie en het gebrek aan verbeeldingskracht ziet bij onze topmensen, die Hamas hun kans gaven. Het is inderdaad jammer dat het niet waar is, want dan zouden we alleen maar een paar verraders hoeven op te hangen. De echte problemen zullen veel moeilijker op te lossen zijn.
Lessen leren
Het lijkt algemeen aanvaard dat “dingen nooit meer hetzelfde zullen zijn” na dit, dat we lessen hebben geleerd. Ik ben daar niet zo zeker van. Op dit moment hebben we geen andere keuze dan de politici en generaals die verantwoordelijk waren voor de mislukkingen aan te houden tot de oorlog voorbij is. Hebben ze geleerd dat in het Midden-Oosten de winnaars regeren en de verliezers worden gedood of verbannen, en vechten ze tot we een echte overwinning hebben behaald? Zullen hun vervangers volledig vrij zijn van de “conceptie”? Zullen ze begrijpen dat Hamas en de Palestijnse Autoriteit twee druppels water zijn? Of zullen ze toestaan dat de Amerikanen ons in de gebruikelijke impasse duwen, of erger?
De Amerikanen zijn zeker nog steeds toegewijd aan het idee van een Palestijnse staat, zelfs als ze hebben geleerd dat Hamas – tenminste onder die naam – daar geen deel van kan uitmaken. Moti Kedar zei dat de top van ons militaire establishment “Amerikaans spreekt, geen Hebreeuws.” Ook dat zal moeten veranderen.
Vertaling van artikel Why we failed, gepubliceerd 16 oktober 2023 op abuyehuda.com
Over de auteur
- Amerikaans-Israelisch publicist. Editor http://www.abuyehuda.com
Recent gepubliceerd
Islam/Moslims8 november 2023Passiviteit betekent onze ondergang
Antisemitisme31 oktober 2023The Day After
Islam/Moslims21 oktober 2023De ‘Bear Hug’ van Joe Biden
Israël20 oktober 2023Waarom we hebben gefaald
Allemaal waar wat in het artikel staat, maar als je nog een stap terug doet, ontdek je nog iets anders. Westerse mensen gaan er van uit dat onder de cultuurlaag ieder mens eigenlijk goed is en zich dienovereenkomstig zal gedragen. Westerse mensen gaan er van uit dat je met goede wil, geld en overleg ook een organisatie als Hamas kan ‘leren’ om de niet-moslims te respecteren.
Dit is een cruciale weeffout in ons denken over de wereld.
Er zijn veel historische voorbeelden waarvan we kunnen leren:
– Mohammed sloot een jarenlange wapenstilstand met Mekka en ondertussen sloot hij bondgenootschappen met andere stammen, zodat hij uiteindelijk Mekka kon veroveren;
– In Andalus leefden christenen, joden en moslims in aparte wijken in dezelfde stad en dat heeft er niet toe geleid dat de moslims geleidelijk vreedzamer werden. Integendeel: ze organiseerden elk jaar een jihad tegen de christelijke staten in het noorden, persten de christenen in hun eigen gebied zodanig uit dat die massaal vluchtten naar het noorden.
– De Turken veroverden de Balkan vóór dat ze hun heerschappij naar het oosten, de islamitische gebieden, uitbreiden. De reden was dat op de Balkan ongelovigen woonden die ze belastingen konden opleggen en waar ze in de randgebieden slaven konden halen.
De mentaliteit van moslims is heel anders dan die van westerse mensen en dat is ook recent maar weer eens gebleken.
De Turken vielen in 1039 aan de oostgrens van het huidige Turkije het Byzantijnse Rijk binnen. Dat waren de Seldsjoeken. In 250 jaar tijd veroverden ze het huidige oosten plus Anatolië. Bekend is de Slag bij Manzikert in 1071. Hun veroveringen leidden ertoe dat Byzantijnen het graf van de heilige Sint Nicolaas verplaatsten naar Bari, toen het meest westelijke deel van het Byzantijnse rijk, tegenwoordig een stad in Zuid-Italië. Rond 1500 hadden ze de hele Balkan veroverd, waaronder Constantinopel. In 1527 en 1688 deden de Ottomanen tweemaal een poging tot verovering van Wenen. Beide pogingen faalden. 1688 markeert zowel de neergang van het Ottomaanse rijk, als de ontwikkeling van het Habsburgse rijk als grootmacht. Beide rijken vonden in de Eerste Wereldoorlog hun einde.
Het is dus niet zo dat Turken vanuit de Balkan het oostelijke deel veroverden, maar andersom.
Ik begrijp de verwarring. Met ‘Turken’ wordt doorgaans specifiek aangeduid de Osmanen. Het Turkse Rijk wordt ook vaak het Osmaanse Rijk genoemd. Het is inderdaad zo dat meerdere Turkse stammen vanaf 1039 of 1071 Anatolië binnendrongen. Echter: slechts 1 van deze stammen, namelijk de Osmanen, begon vanaf ongeveer 1250 met een jihad tegen de naburige christelijke rijken. Pas toen ze o.a. Bulgarije en Servië hadden onderworpen, richtten ze zich naar het oosten, om eerst de Turkse buren te onderwerpen en vanaf 1517 ook Syrië en Egypte.
Het belang van deze volgorde ligt in het feit dat de inkomsten van een islamitische staat in die tijd voornamelijk berustte op jihad en jizhya. Beide waren gericht op niet-moslims. Het veroveren van moslim gebieden was dus economisch veel minder interessant voor de Osmanen. Overigens hadden de Osmanen niet veel macht over de andere Turkse stammen in Anatolië. Deze kwamen regelmatig in opstand tegen de Osmanen en waren feitelijk autonome gebieden binnen het Osmaanse Rijk.
Klopt. De Turken kwamen zelf uit het oosten en hadden als eerste oost Anatolie in handen, daarna pas Constantinopel.
De Turkse stammen die eind 11de eeuw Anatolië binnendrongen, waren geen Osmanen. Het waren andere stammen. Geleidelijk drongen deze stammen naar het westen en werden gevolgd door andere stammen. De Osmanen vestigden zich in het uiterste westen, op de frontlinie met de christenen, in dit geval het Byzantijnse Rijk. De Osmanen veroverden geleidelijk meer christelijke steden en staken in 1354 de Dardanellen over, waarna ze in enkele decennia ook Bulgarije en Servië veroverden.
Pas daarna gingen ze er toe over om de andere Turkse vorstendommen in Anatolië in te lijven.
De reden hiervoor was dat de Balkan veel rijker was dan Anatolië. Bovendien haalt een islamitisch vorstendom zijn inkomsten voornamelijk uit jihad en jizhya, die alleen toegepast kunnen worden op niet-moslims.
De verwarring is een kwestie van terminologie. “Turken” is een benaming voor een verzameling stammen of stammengroepen. De Turkse volken die Anatolië binnendrongen vanaf 1070 waren in feite een dozijn verschillende stammengroepen, waarvan de Osmanen er maar één waren. Bovendien kwamen zij later, pas in de 13de eeuw, als onderdeel van de invasie van de Mongolen.
Het Turkse Rijk wordt dan ook vaak het Osmaanse Rijk genoemd.
De begrippen Seldsjoek en Ottomaan duiden op familienamen. Turken vormen feitelijk grote familieverbanden.
Het begrip Turk, evenals de begrippen Semiet, Germaan, Slavisch, enz. duiden op talen.
Eind 19e eeuw gingen malloten (Galton, een neef van Darwin) met de theorie van Darwin aan de haal en maakten daar een allegaartje van, waar wetenschappelijk niets van klopt. De benamingen van al die taalgroepen zijn door hen ten onrechte aan volken gekoppeld.
Per saldo is het dus onzin om over Turken of Turkije te spreken. Het is net zo dom als om over Duitsland als Germanië te spreken, zoals de Engelsen ten onrechte doen (Germany): feitelijk wordt niet het volk aangeduid, maar de taal die ze spreken.
Een andere term waar die malloten mee aan de haal gingen is het begrip ras. Bij rassen gaat het om door de mens gekruiste planten of dieren met als doel een hogere opbrengst te genereren. Er bestaan dus géén menselijke rassen.
Om die reden bestaat racisme niet als maatschappelijk fenomeen! Anti-racisme is mutatis mutandis net zulke wartaal.
Per saldo bestaan veel fenomenen die men algemeen voor waar houdt in het geheel niet.
Andere fenomenen die men evenmin kritisch tegen het licht houdt zijn: publieke opinie, maatschappelijke werkelijkheid, politieke werkelijkheid en journalistiek.
1) Het Osmaanse Rijk is toch echt gesticht door Osman, de eerste sultan van de Osmanen.
2) Het begrip Turk verwijst naar de taalverwantschap van deze volken, die ver terug gaat in de tijd, tot in Mongolië.
3) Darwin en Galton zijn geen taalkundigen en geen historici en hebben helemaal niets te maken met dit onderwerp.
Oke Andre, wat jij wilt.
Gefaald ,dat doen ze hier week na week jaar in jaar uit,elke week een nieuw leger naar binnen halen wat ons als dank de ziekenkosten omhoog jaagt ,veiligheid is weg,want waar kan je nog op straat in de avond als vrouw,en kijk naar bijv Berlijn ,de media hoor je er niet over ,maar daar leven meer Turken als in Ankara .
Dus zover kijken naar wat Israel fout heeft gedaan hoeft men niet ,we moeten snel van Brussel af en onze eigen regels hanteren ,met eindeloos belastingverhogingen en verhogingen van het mininumloon ga je dit echt niet redden ,uiteindelijk ligt alles op zijn kont
In 1973 heeft Israël zich ook laten verrassen Ben daarom wat minder optimistisch over ‘geleerde lessen’, Kennelijk moet iedere generatie opnieuw leren. De vijftigers die nu aan de touwtjes trekken, hebben toch nooit een oorlog meegemaakt. En bij hun kinderen staat de oorlog wel heel ver af. Die gaan gerust dansen op een paar km. afstand van het potentiële gevaar.
“Zelfs na een verrassingsaanval kunnen menselijke soldaten hergroeperen, nieuwe plannen maken en een tegenaanval inzetten. De geautomatiseerde systemen konden dat niet.”
Scuze my French, maar dat is wel een buitengewoon dom uitgangspunt voor een militaire organisatie. Ik vrees met grote vreze dat zelfs de militaire leiding in Israël onderhevig is aan het mondiale virus van waandenken: een niet bestaande werkelijkheid voor waar aanzien en daarop je beleid uitzetten. Dat is zoiets als een nationale virusbestrijding opzetten met nep-vaccins in een veronderstelde pandemie: het middel blijkt dan altijd erger dan de kwaal.
De enige les die geleerd kan en moet worden, tevens aanzet tot oplossing, is dat geconcludeerd moet worden dat de islam het concept van de menselijke waardigheid ontbeert: dit concept hoort thuis in de judeo-christelijke moraal: een mens ontleend zijn waardigheid aan het mens zijn, niet aan het behoren tot dit of dat credo. Dat uitgangspunt maakt dat juist christenen en joden in staat zijn tot vraag en antwoord, de weg in leerprocessen, met name die in de ontwikkeling naar beschaving. Binnen de islam echter, wordt de menselijke waardigheid ontleend aan het moslim-zijn.
Dat maakt van christenen, joden of geseculariseerde westerlingen (die het geïnternaliseerd hebben) als individu geen beter mens: nog steeds zijn ook westerlingen tot de meest verschrikkelijke dingen in staat. Ze beschikken echter wel over een mentaal gereedschap om de mens in de ander waar te nemen.
Dit gereedschap moeten moslims zich eveneens eigen maken. De paradox zit ‘m er dan in dat in dat geval de islam ophoudt te bestaan.
Het bespreken van deze paradox moet plaatsvinden in het publieke debat: mét moslims. Moslims zullen daarbij de ander wél de kans geven zich te uiten.
Ik vind het een onwaarschijnlijk verhaal.