Een potje doemdenken
Nog een paar dagen voordat Nederland zich uitspreekt over de komende vier jaar. Nederland is verdeeld, maar één ding is zeker: het wordt niet meer zoals het de afgelopen acht jaar was. Dat is de overtuiging van heel veel mensen die zich voornemen nu eens ánders te stemmen dan voorheen, omdat de oude politiek simpelweg is uitgewerkt.
Zo lijkt het. Maar de praktijk is weerbarstig. Nederland is nu eenmaal geen land van helden of roekelozen. Zal Nederland daadwerkelijk het roer om durven gooien? Ik hou mijn hart vast.
Wat zal ik teleurgesteld zijn, als alle ophef voor niets is geweest, als we over en weer hebben geroepen zonder één effect. Als we elkaar hebben verguisd en gedemoniseerd, als we elkaar beledigende titels hebben gegeven zonder dat er iets verandert.
Wat zal ik op mijn neus kijken als de zittende politiek gewoon kan doorgaan, alsof er niets gebeurd is, alsof er geen boze Nederlanders waren, alsof we allemaal dik tevreden waren met hoe het ging, alsof we geen verandering wilden. Alsof er geen Brexit en Trump aan de horizon verschenen.
Als er niets verandert, dan zijn we voorgoed ingesukkeld en zijn we een gedrogeerde kudde die op gezette tijden naar het stemhok sjokt, als koeien naar de melkmachine. Dan moeten we er verder het zwijgen toe doen.
Droompartij
Wat zal ik vloeken als de messias van de valse droompartij genoeg utopisten achter zich heeft weten te scharen, als de schaterlach van de lange rattenvanger de kinderen naar de grot heeft weten te lokken, als het rozerode mutsenleger uit medelijden op falende leiders stemt en de 20e eeuwse christenen en democraten weer een ouderwetse steun in de rug hebben gekregen. Wat zal ik tieren als geen van de nieuwe initiatieven het tot een enkele zetel heeft weten te brengen.
Want dan verschansen de Haagse huwelijkspartners zich vier jaar onder een lappendeken van ditjes en datjes, van miljoentjes en miljardjes, van wetjes en watjes en leveren ze ons collectief geweten zo gauw mogelijk weer in bij Brussel terwijl ze kirren van genot.
Censuur
Wat zal ik grommen, als de omroepen zegevieren en de komende jaren weer veel belastinggeld over de balk smijten om ons allemaal dom, vooringenomen en gedrogeerd te houden. Wat zal ik foeteren als de mainstream media het ook in de toekomst voor het zeggen hebben en Facebook en Twitter langzaam maar zeker door censuur worden ingepakt.
Dan worden we willoze slaapwandelaars, dan doven onze hersens uit. Dan is alle opleiding en scholing voor niets geweest . Dan snorren we als zelfrijdende robots doelloos door de winkelstraten van de toekomst.
Falende elite
Als dat gebeurt, als wij op 15 maart de moed niet hebben om Den Haag op zijn kop te zetten, als we niet eens meer van ons democratisch recht gebruik maken om af te rekenen met de falende elite, als we ons best niet eens meer doen om onze eigen wereld naar onze hand te zetten, dan zijn wij de parlementaire democratie ook niet waard. Dan is het voor ons gewoon een brug te ver. Te hoog gegrepen. Te ver van ons bed.
Dan zijn we rijp voor een simpele eendimensionale staatsvorm zoals in Turkije en kunnen ze onze stemhokjes beter ombouwen tot isolatiecellen voor dissidenten en de stembussen beter weer gaan gebruiken voor melk.
Bevalt dit artikel u – of juist niet – , deelt u het dan op
Facebook, 
Twitter of andere sociale media.
Zie de buttons onder de advertenties.
===============================================================
Titelfoto: Everything will be OK by Transformer18 is licensed under CC BY 2.0
===============================================================
Over de auteur
Recent gepubliceerd
EU21 november 2023We moeten het Europese ID integraal weigeren
Filosofie22 oktober 2023Het verhaal wint altijd van de werkelijkheid
Economie6 januari 2022Nederlandse landbouw wordt opgeofferd aan groene dromen
Economie25 juli 2021Politici en bestuurders zien liever dashboards dan mensen