Terreurwetgeving of revolutie

24 juli 2016 - Uri van As

Tijdens iedere terreuraanslag in Europa tekenen zich dezelfde patronen af. Autoriteiten hullen zich in stilzwijgen of inhoudsloze algemeenheden. Overheidsdiensten en wetshandhavers raken zichtbaar in paniek, lopen elkaar voor de voeten en dragen bij aan de chaos. Interne en externe communicatie bevat ruis, verloopt gebrekkig of stokt volledig.

Burgers vertrouwen niet langer op traditionele media en storten zich massaal op sociale media. Er worden complete veldslagen gevoerd tussen voor- en tegenstanders van immigratie, open grenzen en links of rechts beleid. Steeds vaker lopen de emoties hoog op.

Ook de traditionele media zijn partij in deze uitslaande brand die men met gekleurde journalistiek en ‘draai-en-demp’-deskundigen meent te moeten blussen, maar in werkelijkheid steeds verder aanwakkert. Sociale media bieden een verontrustend kijkje in de gemoedstoestand van onze westerse samenleving.

Sektarische strijdlust
De problemen veroorzaakt door immigratie- en integratiepolitiek zijn genoegzaam bekend. Koerswijzigende oplossingen worden minzaam weggelachen, terzijde geschoven of als extreemrechts kaltgestellt. Alles is immers benoemd. De spanning die de islamitische cultuur in ons midden veroorzaakt, blijft onverminderd onbespreekbaar. Wie het waagt, riskeert labels als racist, islamofoob en extreemrechts. Critici dienen uitdrukkelijk afstand te nemen van politici als Wilders c.s. op straffe van verlies aan standing en geloofwaardigheid.

De Turkse coup maakt menigeen duidelijk waar dappere deskundigen al jaren voor waarschuwen. Buiten het verontrustende loyaliteitsprobleem wordt zichtbaar dat de strijd in het Midden-Oosten zich voortzet binnen onze grenzen. Dat de regering het eerst opneemt voor Erdogan en zijn AKP-partij om daarna bij monde van Koenders de Gülenbeweging te beschermen, laat zien dat ons bestuur geen jota begrijpt van de sektarische strijdlust.

Erdogan islamiseert openlijk, Gülen in het geniep. De een is geen haar beter dan de ander. Van alle strijdende partijen, stammen en facties uit de islamitische wereld, van Afrika tot Azië, zijn inmiddels voldoende representanten aanwezig om alle gewelddadige conflicten op Europees grondgebied te continueren. Dat u daarover niet wordt ingelicht door de autoriteiten of de media is dom, misleidend en onverantwoordelijk.

Veiligheidsdiensten
Ook de maatregelen ter voorkoming en bestrijding van islamitische terreur schieten ernstig tekort zoals te lezen valt in het schokkende verslag van de Franse onderzoekscommissie van Georges Fenech. Zijn veertig aanbevelingen worden vooralsnog genegeerd. Frankrijk dreigt te bezwijken. Europol publiceert ondertussen een politiek correct jaarrapport.

Terroristen reizen vrijelijk door Europa. Veiligheidsdiensten opereren met tegengestelde belangen. De tactiek van islamitische informanten -kleine criminelen die onder druk gezet informatie verschaffen- faalt. Verklikkers worden verraden en door jihadisten het terreurpad opgestuurd om zich als martelaar te ‘reinigen’. Het toont de macht van hun islamitische handlers, de onmacht van ons anti-terreurbeleid en geldt als waarschuwing voor de moslimgemeenschap.

Men is binnen de islamitische gemeenschap in Europa banger voor de represailles van jihadstrijders dan die van lokale overheden. Daarom vinden islamitische terroristen in heel Europa onderdak, hulp en bescherming. Het verklaart het ontzag van islamitische jongeren voor terreurorganisaties die overheden te slim af zijn en hun ongekende bluf en brutaliteit richting politie, justitie en bestuur.

Terreurwetgeving of revolutie
Een overheid die haar taak als wetshandhaver, geweldsmonopolist en betrouwbare voorlichter verzaakt, verliest ieder gezag. Bestuurders kunnen zich geen oude reflexen meer veroorloven. Europa bevindt zich op de rand van chaos, implosie en intern geweld. De bevolking verlangt eerlijkheid en duidelijkheid, maar bovenal bescherming.

Alle feiten moeten boven tafel. De tijd van wollige woorden, halve waarheden en begripvol handhaven is voorbij. Europa moet zich vermannen. Harde maatregelen zijn onvermijdelijk. Terreurwetgeving vereist.

Wie zijn torenraam sluit voor het rumoer op het plein roept op tot revolutie.