Vluchtelingencrisis: simpele oplossingen zijn er niet

Hartverscheurend, de elke dag en steeds in nieuwe vormen verschijnende beelden van omgekomen vluchtelingen, die in hun hoop op een beter bestaan in Europa op dramatische wijze de dood vinden. De gruwelijke dood van zeventig vluchtelingen in een vrachtwagen in Oostenrijk onderstreept de migrantencrisis, waarin wij ons bevinden. De humanitaire ramp voltrekt zich, de politiek doet niets en de vluchtelingen zien zich bedrogen uitkomen.

De gebeurtenissen grijpen iedereen aan, ongeacht nationaliteit, politieke voorkeur of religie. De dood van een mens is een drama op zich, laat staan de tragische omstandigheden waarin vele vluchtelingen hun einde vinden. Dit moet stoppen, maar hoe? Is er een allesomvattende oplossing? Zo ja, waarom weigert de politiek die uit te voeren?

Mensensmokkelaars worden stinkend rijk van andermans leed. Een ware massamoord wordt willens en wetens uitgevoerd door deze gruwelijke personen, met louter en alleen geldelijk gewin als argument voor inhumane condities en irreële perspectieven. Een beter bestaan in Europa? Kunnen wij het mensen uit Afrika of het door oorlog verscheurde Syrië kwalijk nemen daarnaar te verlangen? Nee, maar wij kunnen wel rationeel blijven en inzien dat dít zo niet langer kan.

Als het mogelijk was, zou ik de hele wereld willen voorzien van alles wat nodig is voor een gelukkig bestaan, écht: ik gun iedereen de kans op een waardig en voorspoedig leven. Maar ik ben zo realistisch in te zien dat ik dat niet kan bewerkstelligen. Europa kan en moet de massale toestroom van migranten niet willen opvangen, dit heeft enkel ontwrichting van samenlevingen tot gevolg.

Migratie is mijns inziens geen verkeerd iets, het verrijkt culturen en leidt tot nieuwe inzichten. Nederland floreerde na de val van Antwerpen, mede door de komst van vele Antwerpse filosofen, economen en andere intellectuelen. Maar het moet niet de kloof tussen bevolkingsgroepen vergroten, iets wat de huidige vorm van massa-immigratie wel degelijk teweeg brengt.

De miljoenen euro’s circulerend in de asielindustrie zijn illustratief voor de neerwaartse spiraal waarin wij ons bevinden. Emotionele chantage wint het altijd van ratio, net zoals populisme het van inhoud wint. Dode vluchtelingen op het nieuws en roepen dat ‘’ze de overtocht niet moeten maken’’? Not done. Terwijl het wel de ijskoude realiteit is.

De huidige migrantenstroom ontwricht niet alleen de Europese landen, maar blokkeert ook de ontwikkeling van landen van herkomst. Somalië kende de afgelopen decennia een ware braindrain, met het ontnemen van iedere kans op een toekomst als resultaat. Eenzelfde scenario voorzie ik voor landen als Libië en Syrië, beide verscheurd door een bloedige burgeroorlog.

De crisis bevindt zich op haar hoogtepunt, met vele slachtoffers als bewijs. Zij die onze landen moeten regeren doen aan struisvogelpolitiek. Brussel grijpt crises aan als argument om haar macht te vergroten en de linkse politiek poogt zieltjes te winnen middels de eerder genoemde emotionele chantage.

Simpele oplossingen bestaan niet, ook in deze crisis niet. Maar het herzien van het verdrag van Schengen, stimuleren van regionale groei en het creëren van lokale safe havens zullen een betere oplossing bieden dan het stomweg opvangen van iedere vluchteling. En iedereen die het laatste verkiest boven realisme, heeft indirect bloed aan de handen.