Mijn zorgen om Amsterdam
Anti-Joodse sentimenten worden sterker
Mijn verhouding tot Amsterdam begint een vreemde te worden. Geboren en getogen in de hoofdstad als tiende generatie Amsterdammer, ben ik nu al veertien jaar weg en naar tevredenheid in Rotterdam woonachtig.
Als ik weer eens in Amsterdam kom of als ik de prachtige historische foto’s van de twitter-account @AmsterdamKunst voorbij zie komen (volgtip!), word ik overvallen door een gevoel van nostalgie.
Natuurlijk moet je oppassen dat je niet vervalt in “vroeguh was alles beter” clichés. Amsterdam is nog steeds een prachtige stad met een boeiende cultuursector en een bruisend uitgaansleven. Sommige zaken zijn misschien wel beter geregeld dan vroeger. Denk aan stadsvernieuwing, renovatie, allerlei mooie projecten op wijkniveau.
Toename antisemitische incidenten
Toch maak ik me de afgelopen tijd meer zorgen om de hoofdstad dan voorheen. De antisemitische incidenten nemen toe. Zo werden ruiten ingegooid bij het joodse restaurant HaCarmel en bij de Joodse instelling Chabad Central. De wrede beroving op het bejaarde Joodse echtpaar Blog had een antisemitisch karakter. Gelukkig hebben de politieke partijen in Amsterdam van links tot rechts besloten dit probleem aan te pakken middels het Amsterdam Joods Akkoord. Betreurenswaardig is wel dat de politieke partijen DENK (drie zetels) en Bij1 (één zetel) zich hierbij niet hebben aangesloten.
Vroeger beter?
Was het vroeger beter wat betreft antisemitisme? Toen ik in de jaren zestig en zeventig door de hoofdstad kuierde, was er niet heel veel te merken van een acute dreiging. Antisemitische incidenten waren er wel. De dreiging kwam meestal uit extreemrechtse hoek. Politiewagens stonden soms voor de synagoge. Na de kaping van een El Al toestel in 1969, was er extra bewaking op Schiphol bij de El Al-balie.
Het was toen niet zo erg dat de dreiging voortdurend voelbaar was of permanente politiestations of afzettingen nodig waren bij Joodse scholen. Mijn Joodse klasgenoten, doorgaans waren dat er één of twee, hadden voor zover ik me dat herinneren kan weinig te duchten van antisemitische pesterijen, of dat moet mij ontgaan zijn. Toen ik 17 jaar was verdiende ik in de avonduren wat bij in de bediening bij een Joods restaurant aan de Willemsparkweg. Er vlogen geen stenen door de ruiten. Antisemitisme was er wel, maar Joden konden in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw met een keppeltje op door Amsterdam wandelen zonder gevaar te lopen.
Islamitisch antisemitisme versterkt Nederlands antisemitisme
Nu is de dreiging van heel andere aard. Door de opkomst van de islam en met name van de jihadistische variant daarvan (hoewel die theoretisch niet van elkaar te scheiden zijn) is de antisemitische dreiging en het aantal incidenten en aanslagen in heel West-Europa veel groter geworden. In Toulouse werden drie Joodse kinderen doodgeschoten bij hun school. In Brussel werd een Israëlisch echtpaar bij een museumbezoek neergeknald. En na de aanslag op de redactie van CharlieHebdo zaaide een jihadist dood en verderf in een Joodse supermarkt. Erger kon gelukkig voorkomen worden door daadkrachtig optreden van een medewerker van de supermarkt, die overigens een moslim was.
Al eerder heb ik er op OpinieZ over geschreven dat de komst van het Arabisch antisemitisme het reeds aanwezige, sluimerende Hollandse antisemitisme heeft versterkt. Dit schreef ik naar aanleiding van kritiek Arnon Grunberg op Esther Voet die constateerde dat de komst van islamitisch antisemitisme het oude Europese antisemitisme weer tot leven brengt, maar dat van Arnon niet aan de orde mocht stellen. Want dan help je de PVV… Esther had natuurlijk alle gelijk van de wereld.
Monne de Miranda
Tijdens WO2 zagen we iets soortgelijks: het door de nazi’s geïmporteerde antisemitisme wakkerde het reeds aanwezige, maar sluimerende Hollandse antisemitisme aan. Zo zagen we het schandelijke fenomeen van de “Jodenjagers” die voor “Kopgeld”, een beloning van enkele guldens, Joden aangaven die zich schuil hielden voor vervolging. De Amsterdamse wethouder Monne de Miranda, bekend van sociale woningbouw, werkgelegenheidsprojecten en zwembaden, werd vanwege zijn Joodse afkomst doodgeslagen in Amersfoort. Niet door Duitse nazi’s, maar door Nederlandse christenen die daar waren aangesteld als bewaker.
Conflict Israël-Palestijnen heeft invloed in Nederland
Iedere opleving van het conflict tussen Israël en de Palestijnen zorgt voor een opleving van het antisemitisme in Nederland, door de aanwezigheid van migranten die zich kennelijk vereenzelvigen met de “Palestijnen” of hun eigen frustraties hierop projecteren. Dit is mij in 2014 al heel erg opgevallen bij de toenmalige opstand in de Palestijnse gebieden. Ik bekeek op YouTube de agressieve toespraken van rapper Appa in Rotterdam en Den Haag, opgezweept door een Allahu Akbar! brullende menigte. Ik zag hoe makkelijk antizionisme overging in antisemitisme en schreef erover voor DDS. “Zionistische honden!” schreeuwde Appa. In Den Haag was het nog erger en werd “Dood aan de Joden!” gescandeerd. Ik schrok me wezenloos toen ik dit zag, maar de toenmalige burgemeester van Den Haag Jozias van Aartsen (nu interim burgervader in Amsterdam) vond het niet belangrijk genoeg om terug te keren van vakantie.
BDS-activisten stalken Joodse agent in Amsterdam
Ook onlangs zagen we weer een soortgelijk voorval, waarbij “antizionisme” vloeiend overgaat in antisemitisme. Blijkens het NIW in het artikel Hetze tegen Joodse agent heeft een groep BDS-activisten zich via de social media gestort op de Amsterdamse politieagent van Joodse afkomst Max Engelander (toevallig gehuwd met een oud-klasgenootje van mij) die gewoon een dienstorder uitvoerde en materiaal in beslag nam van een niet goedgekeurde eenmans anti-Israël demonstratie. De BDS’ers maken al snel jacht op de agent via de social media. “Ja, hij zat op een Joodse school” juicht een diepbruine BDS’er op Facebook die vervolgens over agent Engelander schrijft: “net ’n NSB’er”. Een gotspe noemden we dat vroeger in Amsterdam.
Het is van belang op te merken dat deze antisemitische BDS’ers veelal autochtone Nederlanders zijn, net zoals je moslims hebt die geen enkele last hebben van Jodenhaat. We moeten dus goed onderscheid maken tussen enerzijds de kwalijke invloed van het islamitisch of Arabisch antisemitisme en anderzijds het wel of niet antisemitisch zijn van een bepaald individu, los van zijn of haar afkomst.
Politieke ontwikkelingen in Amsterdam
Inmiddels heeft GroenLinks de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen in Amsterdam en is hun Amsterdamse lijsttrekker Rutger Groot Wassink bezig met het vormen van een linkse coalitie. De linksradicaal Groot Wassink staat bekend om zijn felle anti-Israël standpunten. Hij ging in 2015 fel tekeer tegen de stedenband Amsterdam – Tel Aviv. In 2017 verliet de GroenLinks-fractie onder leiding van Groot Wassink de raadszaal omdat er pro-Israël activisten aanwezig waren. Het felle anti-Israël-sentiment zoals vertolkt door Groot Wassink c.s. zal nog sterker worden na de verkiezingen: GroenLinks is nu de grootste partij in de gemeenteraad. Daarnaast zien we dat de partijen DENK en Bij1 met zo mogelijk nog rabiatere anti-Israël sentimenten toetreden tot de gemeenteraad.
Groot Wassink
Nu zou ik niet durven beweren dat Groot Wassink of andere GroenLinksers antisemiet zijn. Ik kan niet in hun ziel kijken. Maar door het hierboven omschreven mechanisme leidt het aanwakkeren van anti-Israël sentiment in de praktijk tot meer antisemitisme omdat deze sentimenten vloeiend in elkaar over gaan, ook al zou degene die deze sentimenten aanwakkert dat zelf niet beogen. Over deze ontwikkeling maak ik mij grote zorgen. Natuurlijk is kritiek op Israël mogelijk, die heeft men in Israël ook, maar probeer het conflict in ieder geval objectief te benaderen in plaats van historische mythes (“het door Israël bezette land Palestina”) te debiteren. We moeten maar hopen dat Rutger Groot Wassink, die in Doetinchem opgroeide, zich zijn bijzondere verantwoordelijkheid in het Amsterdamse bewust is.
Antisemitisme benoemen én bestrijden
Sommigen in mijn tijdlijn op Twitter schrijven: “ach, Amsterdam, bouw er maar een muur om”. Ik ben wel een tijdje weg uit Amsterdam, maar zo voel ik het niet. Het blijft onze hoofdstad en mijn geboortestad, met de voor haar identiteit onmisbare Joodse wortels, die nu vernietigd dreigen te worden. Dat mogen we niet toestaan. Zonder bloeiende Joodse gemeenschap, is Amsterdam Amsterdam niet meer.
Nieuwe burgemeester
Ik hoop dat de regering de wijsheid zal hebben voor Amsterdam een krachtige burgemeester – geen policor wegkijker zoals Van Aartsen – te benoemen cq. mee laten doen aan de burgemeestersverkiezingen, als die er komen. Een burgemeester, die zowel het nieuwe (islamitisch geïnspireerde) als het oude antisemitisme zal benoemen én bestrijden. En alle andere vormen van intolerantie, uiteraard. Dan kan het hopelijk nog goed komen. Amsterdam heeft wel eens voor hetere vuren gestaan.
Over de auteur
- Amsterdammer in Rotterdam, blogger, schrijver van e-books, voetbalvader, Volvo 940 rijder, in het dagelijks leven Recruitment / Human Resources Consultant.
Amsterdam is m.i. een verloren zaak geworden (sorry Annabel), net zoals dat geldt voor diverse andere West-Europese steden. Zie bijvoorbeeld eens wat critici als John Cleese of Katie Hopkins over Londen te zeggen hebben. De meerderheid van de Amsterdamse kiezers wil, gezien de verkiezingsuitslag, kennelijk dit neo-communistische ‘inclusieve’ groene leugenbestuur.
Voor ‘normale’ burgers die er nu nog steeds wonen, is het echt de hoogste tijd om de verhuiswagen te bellen. Nu nog blijven betekent, ‘volop genieten’ van de verdere onveiligheid, afbraak en anarchie, een torenhoge belastingdruk en een kapot gereguleerd leven in de groene heilstad met het mantra; meer illegale afrikanen en moslims erin, dan gaan de joodse bewoners
vanzelf weg.
Inmiddels is de plaatselijke putlucht zodanig penetrant en pervers geworden dat er m.i. maar drie opties overblijven: schoonvegen, een groot hek erom of laten afzinken.
Zeer herkenbaar, als geboren en getogen Amsterdam (1966). Wij hebben vorig jaar ons huis al verkocht. Per opbod, cash aan de hoogst bieder. Ironisch genoeg, aan een extreem-links stel; hij is werkloos Vara-blogger of zoiets en zij (36) ging weer iets vaags studeren. Het huis werd zonder voorbehoud financiering door hun ouders betaald. Ouwe linkse stadsadel. Dat is een trend; de schaarse woningen worden opgekocht voor expats, door beleggers en voor verwende Groen Links-kinderen van babyboomers. Ik denk nu aan Hongarije als nieuw moederland. Zeker nu neo-Maoisten de macht hebben in de Raad. Mijn kinderen gaan hier in hun geboortestad nooit meer een betaalbaar huis vinden. Met dank aan 70 jaar desastreus Woningbeleid van de PvdA/VVD/D66. Om de hoek worden hier nu wel woningen gebouwd, voor 230 jonge, alleenstaande, mannelijke statushouders uit Syrie. Het is om te janken.
Goed artikel!
Amsterdam heeft zoveel van zijn cultuur aan de gevluchte Sefardim te danken. Dat waren meestal rijke, gecultiveerde joden die moesten vluchtenvanwege de Moren in Spanje/Portugal. Ook een man als Spinoza, een wereldfilosoof, een jood van grote betekenis. Maar voor de oorlog WO II was 1/3 van de Amsterdamse bevolking joods, het was doodnormaal. Ze gingen gewoon in de bevolking op. Toch was er toen ook wel onder de “autochtonen” hier en daar. jodenhaat, maar dat beperkte zich in hoofdzaak tot de Asjkenasim, de arme Poolse joden die uit de sjtetls verjaagd waren door de zeer katholieke Polen. Ze woonden in de jodenbuurt, waar/ik graag kwam wantbhet was er gezellig, warm. Maar ik had wel met deze groep te doen, want ze hadden meestal grote gezinnen en de armoede was hoog.
Na de oorlog was het zo anders….Amsterdam is nooit meer hetzelfde geweest.
Als geboren en getogen Amsterdammer zie ik met bloedend hart hoe onze stad in de laatste decennia gedegenereerd is. Niet alleen door het antisemitisme, wat in hoofdzaak te “danken” is aan de islamitische medemens, maar ook aan de Linksche. Kerk. Deze beide groeperingen hebben een te grote invloed, vooral ten detrimente van de joodse bevolking en de joodse toeristen. Als Amsterdam nog te redden is, zal er spoedig iets moeten gebeuren. Dat valt niet te verwachten met een bijna volkomen linkse gemeenteraad. Die gaat voornamelijk over de macht in de hoofdstad, niet over het welbevinden van de bewoners, laat staan over het welzijn van de joodse bevolking. Ik ben er moedeloos van geworden.
Dit is op Mother of the Mount Carmel herblogd.
De benamingen “nieuw” en ‘”oud” antisemitisme behoeven nadere toelichting. Het islamitisch antisemitisme is allerminst nieuw, het is in de soennitisch-Arabische wereld inherent aan de Islam en kan rechtstreeks worden afgeleid uit de Koran. Het bestaan van de staat Israël alsmede het conflict met de Palestijnen heeft er een politieke dimensie aan gegeven. De moorden op Joden in Frankrijk in de afgelopen jaren werden gepleegd op de slachtoffers, omdat zij Joods waren, niet omwille van het conflict in het Midden-Oosten. Oud-antisemitisme in Europa is er in zijn oorspronkelijke vorm nauwelijks meer. In de Middeleeuwen was de afkeer van Joden religieus gemotiveerd, later na (en in) de Verlichting raciaal. Joden werden van een minderwaardig kaliber beschouwd. Dat laatste zal misschien in bepaalde extreem rechtse kringen nog een rol spelen, maar extreem-rechts is in het hedendaagse antisemitisme geen speler van belang meer. Het politiek links geörienteerde antisemitisme noemt zich anti-zionistisch en anti-racistisch en keert zich tegen het recht van de Joden op een eigen staat. In deze kringen is Israël een roversstaat, die dient te verdwijnen. Religie en raciale overwegingen spelen in deze visie geen rol meer. Ook deze vorm van afkeer van de Joden is niet nieuw: socialisme en communisme vormen in de Europese geschiedenis geen gunstige uitzondering op de afschuw jegens Joden. Tezamen met de Jodenhaat van de moslims vormt links een giftige cocktail voor alles wat Joods is. Ik hoop, dat links zelf de gifbeker tot de bodem zal ledigen.
Met ‘nieuw’ bedoel ik dat het in de Nederlandse context relatief nieuw is. Uiteraard is het een 1400 jaar oud fenomeen.
Cornelis van den Berg, dit is te triest voor woorden, maar ik begrijp je helemaal.
Wat is de betekenis van Joden in Nederland geweest en wat is die nu? Na de diaspora verspreiden de Joden zich over heel Europa en ook grote delen van Azië en Noordafrika. Zij waren vreemdelingen en waren vaak uitgesloten van de gangbare manieren om hun brood te verdienen en waren daarom afhankelijk van “gaten in de markt”, waardoor zij werden tot – wat wij tegenwoordig noemen – de innovatoren van hun tijd. Dat was een risicovormende bezigheid en uit lijfsbelang moesten zij beter zijn dan een gemiddelde verdiener. In de eeuwen na de diaspora werden velen van hen opvallend succesvol. Dat was verdacht. Verder hielden zij standvastig hun religie in ere, die stamde uit het Midden Oosten en voor velen geheimzinnig was.
In de 14e en 15e eeuw werden zij regelrecht vervolgd in landen als Portugal en Spanje, waar zich afgrijselijke massamoorden afspeelden – den aan de auto da fe’s – met de zegen van de – toen alleen nog – Rooms Katholieke kerk. Immers zij hadden Christus laten kruisigen door de Romeinen? Iedere Joodse familie die daartoe in staat was – lees: er geld genoeg voor voor had – emigreerde naar Antwerpen en Amsterdam, omdat de Nederlanders zelf dol waren op vrijheid en die ook aan anderen gunden. Het is geen geheim dat die beide steden een flinke boost kregen door de import van grote sommen aan buitenlandse rijkdom. En toen de Noordelijke Nederlanden zich losmaakten van hun Heer (tevens Koning van Spanje) en Antwerpen werd belegerd door Spaanse troepen, vluchten nog eens vele duizenden Joden naar Amsterdam. Daar was het ook op eieren lopen, maar in vergelijking met de rest van Europa zo dat deze Joden Amsterdam betitelden als het Nieuw Jeruzalem of Groot Mokum (Grote Stad)! Dat zegt nogal wat. Opnieuw kwam er in Amsterdam een schat aan buitenlands geld bij, dat in niet geringe mate bijdroeg aan onze Gouden Eeuw! Joden werden gerespecteerde personen, tenminste de rijken. Ook de reformatie had invloed op de houding t.o.v. Joden. Immers het christendom had van onze republiek een welvarend land gemaakt. In elk huis was wel een Statenvertaling aanwezig en laat nou het Oude Testament bijna overeen komen met de Thora! Dus zonder Joden waren wij nooit christenen geworden en dus ook niet zo welvarend en ondernemend.
Ja en toen kwam WOII er aan. Voor die tijd al kwamen de Joden in het verdomhoekje, voornamelijk omdat zij zich onder elkaar afzonderden, maar ook – eerlijk is eerlijk – soms wat elitair en arrogant opstelden. Wat er in die jaren gebeurde bracht schande over ons land.
Wij waren geen Deense koning Christiaan X, die zich op straat vertoonde met een armband met een gele ster om zijn arm! Gelukkig zijn er ook vele Nederlanders geweest die Joden verborgen en lieten onderduiken, Maar we hadden meer kunnen doen.
En nu?
Je kunt de Joden niet meer aanwijzen. Ze zijn geen Joden meer, maar joodse Nederlanders en nemen deel aan al en geheel het leven in de maatschappij. Zij zitten in de politiek de kunst, de handel, het handwerk, het onderwijs, de horeca en noem maar op. En het was allemaal prima in je jeugd, Jan Gajentaan! Totdat er een nieuw gif opdook: de Islam! Laten wij als Nederlanders niet nogmaals dezelfde fout maken als voor en tijdens de Tweede Werldoorlog.
Laten wij met al onze middelen en als we die niet hebben, met nieuwe wetgeving antisemitisme zo streng aanpakken dat die echte verstokte antisemieten geen andere keuze hebben dan ons land te verlaten. Ik wil mij niet meer hoeven te schamen!!!
Begin volgende maand verlaat ik Amsterdam, waar ik het grootste deel van mijn leven heb gewoond, maar sinds jaren met steeds meer weerzin. De politici die in deze stad het heft in handen hebben zijn wereldvreemd, ideologisch ziek enz. Ik beschouw de stad op termijn als verloren voor de Nederlandse samenleving en cultuur. Het is de hoofdstad van nieuwe barbarij in wording.