Het smeulende vuur van de Iraanse protestbeweging

Titelfoto: 29 dec. 2017 Protesten in Kermanshah, Iran. VOA - Public Domain.

De recente opstand die door Iran raast, schudt aan de pijlers van het heersende regime. Ondanks claims en analyses dat deze protestbeweging op zijn eind zou zijn, blijven hoge Iraanse functionarissen en staatsmedia hun bezorgdheid uiten over de impact ervan en over wat er nog aankomt.

Hoewel veel van deze opmerkingen overeenstemmen met de hardliners van Iran die zich richten tegen de regering van de Iraanse president Hassan Rouhani, weerspiegelen ze de onmiskenbare realiteit dat de mensen het regime in zijn geheel totaal verafschuwen. Dit duidt er op dat de protesten nog lang niet voorbij zijn, omdat de bevolking hogere lonen eist, werkgelegenheid, beter onderwijs en gezondheidszorg en een einde aan corruptie en aan het regime in zijn totaliteit. De weg die Teheran opgaat, zal op zijn zachtst gezegd erg hobbelig zijn.

‘Niets dan leugens’

Saeed Zeebakalam, bekend vanwege zijn banden met de fractie loyaal aan de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei, heeft meer licht geworpen op de toenemende woede van de mensen.

“Ik geloof dat de mensen letterlijk moe zijn van vijf jaar beloftes, bedrog, we zullen dit en dat doen, vijf jaar glimlachen in combinatie met volksverlakkerij, wat betekent dat ze vanaf 2013 niets dan leugens bieden aan de mensen. De natie is getuige van torenhoge prijzen, afnemende koopkracht en stijgende werkloosheid”, zei hij volgens een website van de staat.

Ondanks het feit dat Rouhani in het Westen als een gematigde persoonlijkheid wordt afgeschilderd, dateert zijn band met het religieuze establishment al vanaf de begintijd van deze dictatuur en was hij een van de leerlingen van de stichter van het Iraanse regime, Ayatollah Ruhollah Khomeini zelf.

Rouhani kan het beste worden omschreven als het nieuwste personage van Khamenei in zijn 29-jarige buikspreekshow. Met hun recente leuzen van “reformisten, regeringsleiders, einde verhaal!”, heeft het Iraanse volk echter glashelder duidelijk gemaakt dat ze het hebben voorzien op het regime in zijn geheel.

Grimmige waarschuwing

Gholamhossein Karbaschi, voormalig burgemeester van Teheran en dichtbij Rouhani, vindt diens bedrieglijke uitspraken zinloos, in een poging op te treden als een tegenstander van de groepering van Khamenei. De dagelijkse dilemma’s van de mensen zijn het resultaat van het beleid dat door de heersende elite en het huidige kabinet van Rouhani is uitgevoerd, waardoor het vuur van de huidige opstand wordt aangewakkerd, aldus Karbaschi.

“Meneer Rouhani moet zich richten op de oorzaak van deze problemen. Als verschillende overheidsfunctionarissen zeggen dat de protesten serieus moeten worden genomen – alsof ze louter analisten of mediacommentatoren zijn – zal er geen actie worden ondernomen. De regering moet praktische maatregelen treffen om de oorzaken van de volksprotesten weg te nemen”, suggereert hij.

Zijn opmerkingen zijn een duidelijke waarschuwing voor alle facties van het Iraanse regime om de huidige protesten serieus te nemen.

“Het is uiterst beschamend als deze protesten en de jongste gebeurtenissen wederom het onderwerp worden van interne ruzies tussen facties en individuen, en dat de mensen opnieuw voelen dat hun problemen worden vergeten,” zei hij tegen een semi-officieel persbureau.

Verscheurdheid

Natuurlijk, vergis je niet. Deze voormalige burgemeester van Teheran maakt zich geen zorgen over de belangen van het Iraanse volk. Hij geeft advies over hoe het regerende regime te beschermen tegen de groeiende woede van de mensen over het beleid en de intense repressiemaatregelen.

De huidige protesten betekenen een gevaarlijk diepe verscheurdheid met een nog gevaarlijkere boodschap voor degenen die op de troon zitten in Teheran. De jonge generatie van Iran vormt de invloedrijke kern van deze aanhoudende opstand. Andere staatsmedia schrijven in dit verband:

“Op basis van rapporten van ambtenaren van een parlementaire vergadering achter gesloten deuren, heeft de jeugd het grootste aantal deelnemers aan de recente protesten geleverd. Het aantal gearresteerden bevestigt deze realiteit, wat betekent dat de gedetineerden meestal jong zijn en afkomstig uit de vierde generatie na de revolutie van 1979. De laatste reeks gebeurtenissen toont aan dat deze verhaallijn veel gecompliceerder is”, zegt het artikel onder meer.

Geen oplossing

Op het eerste gezicht worden deze opmerkingen gemaakt langs de lijnen van de bestaande factiestrijd in Iran. Als we dieper kijken, mogen We niet blind zijn voor het feit dat zulke woorden een uitdrukking zijn van ernstige bezorgdheid onder de heersende elite van Iran, allemaal voortkomend uit deze laatste golf van protesten. Voor degenen die bekend zijn met Iran in de afgelopen veertig jaar, geeft dit ook aan dat het religieuze regime in een grote impasse zit.

De ambtenaren en de media van dit regime slagen er niet in een oplossing te bieden om verder te komen. De waarheid is moeilijk te accepteren voor de heersers van Teheran, die zich realiseren dat verder maar één stap tegelijk kan worden gezet, met een verscheidenheid aan dilemma’s die na elke stap wachten.

Protesten over de onverdraaglijke economische omstandigheden zullen elke dag doorgaan en escaleren tot grote politieke eisen. Zet dit naast het toenemende internationale isolement van Teheran en vanuit het perspectief van het heersende regime heb je dan het recept voor een ramp.

Wachten op de explosie

Het opnieuw zorgen voor stabiliteit is nu op zijn best een illusie geworden in Iran. Dit regime is sterk als het om onderdrukking gaat, maar is op institutioneel gebied kwetsbaar. Dit punt is cruciaal voor alle aan de macht zijnde systemen, als je kijkt naar de noodzaak om te moderniseren en effectief te worden.

Zeker, het regime heeft gekozen voor massale onderdrukking. Toch vertonen de mensen geen tekenen dat ze zullen bezwijken voor het harde optreden van het regime. De maand februari zal een belangrijke confrontatie opleveren, omdat het regime van plan is om massale bijeenkomsten te houden in Teheran en andere steden om zijn 40e jaar aan de macht te vieren. De bevolking zal waarschijnlijk de marsen van het regime boycotten en op zoek gaan naar mogelijkheden om haar stem te laten horen in een hernieuwd protest. En de verwachting is dat er vaker protesten zullen komen.

Vanuit een logisch perspectief kunnen de eisen van de Iraanse demonstranten volledig worden ingewilligd als het regime zijn geld juist besteedt en de financiële middelen van het leger in de economie steekt. Dit regime kennende, is het hoogst onwaarschijnlijk dat dit gebeurt, en gezien de antipathie bij de demonstranten zal een dergelijke uitkomst tot meer protesten leiden. Het is onwaarschijnlijk dat de tegen het kookpunt aan zittende sociale beweging nog veel langer zal wachten met haar stem te laten horen en haar eisen te laten inwilligen.

Iran is een kruitvat dat wacht op het moment van explosie.

De OpinieZ-artikelen van Heshmat Alavi kunt u ➡ hier vinden.
Twitter: @heshmatalavi

Over de auteur

Heshmat Alavi

I am an Iranian activist with a passion for equal rights, pinpointing my work on Iran and the Middle East. In addition to Forbes, I have contributed writing to The Hill, The Federalist, The Daily Caller, Al Arabiya English, Raddington Report, American Thinker, The Gatestone Institute, Algemeiner and The Diplomat. My work covers a wide variety of issues concerning Iran’s state sponsorship of global terrorism, controversial ballistic missile drive, atrocious human rights violations and the contentious nuclear program. I also provide a unique perspective on subjects the media unfortunately does not, including Iran’s domestic politics and social crises Iranians are facing. I am in contact with sources that provide credible information about the mullahs’ regime in Tehran, their crackdown inside the country and warmongering abroad.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Internationaal13 juli 2019Waarom Iran Trump provoceert
• Politiek Internationaal17 mei 2019Iran zegt nucleaire deal gedeeltelijk op
• Israël9 februari 2019Toenemende spanningen tussen Rusland en Iran in Syrië
• Politiek Internationaal28 december 2018De verlies-verlies-situatie van het Iraanse regime