Abbas laat zijn masker vallen

Foto: Trump en Abbas - Public Domain CC0

De bijnamen in ons parlement voor de leider van de PLO zijn veelzeggend. ‘Engnek’, ‘Slangtong’ en meer van de typische verzuchtingen voor de glibberige Arabier met wie soms gedeald moet worden. Naar buiten toe wordt keurig de schijn opgehouden, want dat eist de politiek en anders Brussel wel.

Schijn

Achter gesloten deuren mag de Vaste Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken dan allerlei scherpe vragen stellen. Antwoorden krijgen ze niet. Exemplarisch voor de zelfbenoemde leider van de Palestijnse Bevrijdings Organisatie, die decadent aan het subsidie-infuus van de EU ligt. Na ieder bezoek van de Israëlische regering voelt men zich verplicht ook deze ‘vertegenwoordiger’ uit te nodigen om de schijn op te houden.

De afgelopen tien jaar heb ik de beide ontmoetingen meegemaakt, met als apotheose de Turkse demonstratie door handenweigeraar Tunahan Kuzu. Mijn beelden van die schoffering gingen de hele wereld over, terwijl ik zelf nog in Hotel Des Indes met de Israëlische premier aan tafel zat ⬇ .

https://twitter.com/ernstlissauer/status/773433265671794688

OIC-zitting

De stroomversnelling waarin het conflict nu onder leiding van Trump’s onderhandelaars is terecht gekomen is adembenemend. Komende week zijn de onderhandelaars weer present in het Midden-Oosten. Ze beoordelen dan het effect van het schot voor de boeg dat Trump gaf met de erkenning van Jeruzalem. In een inderhaast bij elkaar getrommelde zitting van de Organization of Islamic Cooperation (OIC) in Istanboel liet Abbas zijn masker vallen. In een speech gaf hij niet alleen blijk van zijn onverholen antisemitisme, hij houdt er ook een compleet verwrongen eigen opvatting van historie op na waarin de Joodse geschiedenis geheel niet voorkomt.

Waanwereld

In zijn waanwereld schiep God ‘Palestina’ 5000 jaar geleden als het aan hen beloofde land met Jeruzalem als hoofdstad. De aanwezigen vonden het geweldig ook al viel op dat er juist een aantal prominente vertegenwoordigers niet aanwezig waren. Vooral de landen die druk bezocht worden door het onderhandelingstrio van Trump lieten verstek gaan. Saoedi-Arabie, Egypte en de Verenigde Arabische Emiraten lieten zich niet zien. Daarmee werd het vooral het feestje van failed states en Arabische despoten.

Erkenning Jeruzalem

Uit eerder uitgelekte berichten blijkt dat de Palestijnen worden teruggedrukt in hun hok. Hun opstelling tot nu toe deed de president van de VS, Donald Trump, besluiten één van de voldongen feiten vast als schot voor de boeg af te vuren: de erkenning van Jeruzalem. Dat was slechts een bevestiging van de feiten zoals die onlangs in de Israëlische grondwet zijn verankerd, maar dat is kennelijk aan iedereen voorbij gegaan. Een verandering van de status van Jeruzalem of een deel daarvan vergt een grondwetswijziging met onhaalbare meerderheden. Iedere soevereine staat bepaalt haar eigen hoofdstad, daar heeft geen enkele andere mogendheid invloed op.

Rol Erdogan

Daarom was de speciale bijeenkomst van Islamitische Staten vooral een geopolitiek omen aan de VS en de EU, dat Erdogan een rol opeist als islamitisch despoot. Een betekenisloze eindverklaring erkent Jeruzalem als hoofdstad van Palestina en Abbas kondigt aan de VN om erkenning te zullen vragen. Hij rekent daarmee buiten de nieuwe sheriff; VS-ambassadeur Nikki Haley. De flagrante antisemitische uitlatingen en erupties van geweld hebben het ware gezicht van vredespartner Abbas onthuld.

Saoedisch vredesplan

Het net sluit zich om de te lang in stand gehouden waanwerkelijkheid rond het Palestijnse vraagstuk. Trump heeft in ruim een half jaar de panelen definitief aan het schuiven gebracht. De arrestatie donderdag van multimiljardair Sabih al-Masri (ja, er zijn Palestijnse multimiljardairs…) door Saoedi-Arabië is een van die tekenen. Al-Masri vormt de drijvende economische kracht van Jordanië en hij heeft tot zondag gegijzeld gezeten in Saoedi-Arabië.

Hetzelfde Saoedi-Arabië dat Abbas te verstaan heeft gegeven het Saoedische vredesplan te tekenen of op te stappen. In het plan zit geen Jeruzalem, geen aaneengesloten Palestijns gebied en geen recht op terugkeer van de inmiddels zes miljoen nazaten van de ruim 700.000 gevluchte Arabieren uit voormalig Palestina.

Gaza

Met Egypte wordt overlegd over een stuk Sinaï dat aan Gaza kan aansluiten om daar meer kustlijn te creëren voor een bloeiende mondaine toeristische trekpleister. Het zijn praktische technocratische oplossingen die echter geen recht doen aan de onderliggende wens van de Palestijn: de verdrijving van de Joden en het vernietigen van Israël. Het vaak gebezigde mantra dat het Israëlisch-Palestijnse conflict enorm ingewikkeld zou zijn is een fabel ⬇ .

Mogherini

De ongekozen EU-buitenlandchef, Federica Mogherini, haastte zich uit te spreken voor een tweestatenoplossing – iets waar Israël al twee keer mee instemde – en verklaarde dat – ondanks de proclamatie door de leider van de Vrije Wereld Donald Trump – Jeruzalems status onveranderd is. Dat laatste is correct. Jeruzalem is nog steeds en blijft de hoofdstad van Israël. Alleen heeft de VS dat nog eens duidelijk willen bevestigen voor het oog van de hele wereld als schot voor de boeg aan een weigerachtige Palestijns leider.

Afgelopen week vond de eerste formele handeling door een ambassadeur van de VS in Jeruzalem plaats. In aanwezigheid van Israëlische- en US-officials werd in de Heilige stad en hoofdstad van Israël de tweede Chanoeka-kaars ontstoken door VS-ambassadeur David Friedman. Hij zal als geen ander weten dat de Tempel waar hij die tweede kaars ontstak door de Joden op Antiochus IV 168 voor Christus heroverd werd.

Zesdaagse Oorlog

De stad, die nooit van enig ander volk de hoofdstad was, zou nog enkele malen (deels) veroverd worden, totdat het huidige Israël daar in 1967 na 3000 jaar definitief een einde aan maakte. Die Zesdaagse Oorlog, nu bijna 51 jaar geleden, probeert de EU samen met haar bondgenoten in de wereld, de failed states onder leiding van neo-Ottomaan sultan Erdogan, ongedaan te maken. Het is Joods bloed wat er vloeide, dus het geeft niet.

Een oorlog die Israël nooit heeft gewild  en veel slachtoffers maakte liep uit op een eclatante Israëlische overwinning en liet de wereld, die er apathisch naar had gekeken, in verbazing achter. Israël won de oorlog die haar had moeten vernietigen. Dat gegeven is tot op de dag van vandaag een doorn in het oog van velen.

De bestandslijnen van 1967 zijn de rode lijn die Israël trok tegen haar vijanden. Hoe de wereld ook trekt en duwt, ze zullen nooit meer verdwijnen. Wie die realiteit niet accepteert, vindt de IDF tegenover zich. Dus blijft het bij schuimbekkende Jodenhaat en papieren tijgers.

De OpinieZ-artikelen van Ernst Lissauer vindt u ➡ hier

Twitter: @ErnstLissauer

© OpinieZ.com 2017. U kunt dit artikel delen via de knoppen onder de advertenties ⬇.

Over de auteur

Ernst Lissauer

Parlementair Verslaggever
Lissauer.com

Recent gepubliceerd

Archief

• Antisemitisme4 mei 2022Er zou een Dag van Reflectie moeten komen
• Antisemitisme15 april 2022Berichtgeving over Israël is lakmoesproef voor betrouwbare journalistiek
• Integratie24 november 2021Over tribale relschoppers en politiek-correcte mediafilters
• Antisemitisme19 september 2021Namenmonument tegen wil en dank