Rutte III en het beteugelen van de Boze Burger
De vanzelfsprekendheid van het sociaal-liberale midden
Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal Dutch Retriever
Het motto van het nieuwe kabinet had Beteugel de Boze Burger moeten heten. Rutte legde bij de toelichting op het regeerakkoord uit dat de boze burger – die hij in 2015 nog uitschold voor Dikke Ik – als eerste vrucht van liberaal-christelijke samenwerking, is omgedoopt tot gewone burger. Daarmee praat Rutte zijn compaan Buma na, die de boze burgers al eerder re-framede tot gewone Nederlanders, die hun gemeenschapsgevoel en identiteit zijn kwijtgeraakt.
Pappen en nathouden
Buma probeert daar volgens bestuurskundige en debat-expert Hans de Bruin drie dingen mee te bereiken. Een. De boze burger wordt een bezorgde burger, voor wie je meer sympathie kunt hebben. Twee. De boze burger wordt erkend. Als jij boos bent en iemand zegt dat dat volstrekt normaal is, dan voel je je erkend.
Andersom, als jij volstrekt normale zorgen hebt en je wordt als boze burger weggezet, voel je je miskend. Drie. Je bent van die emotionele opgefoktheid af. Boosheid is immers een emotie, maar als het gaat om zorgen van gewone Nederlanders dan moet je gewoon op zoek naar oplossingen. Liefst samen, waarmee we weer terug zouden zijn bij onze vertrouwde poldercultuur van samen pappen en nathouden.
Wilders
Néé Rutte! Néé Buma! En néé Pechthold en néé Segers, als jullie ook nog van plan zijn te proberen de boze burger te beteugelen. De boze burger is geen Dikke Ik en is ook geen gewone Nederlander. Ook geen “kleine man met zijn confectiepakkie an”, (om met Louis Davids te spreken) die uit de klauwen van Wilders en de SP gered moet worden. Zo typeert het regeerakkoord hem volgens politiek commentator van Trouw Lex Oomkes,
Ik kan het weten. Want ik ben al een boze burger sinds het begin van deze eeuw. Met sympathie voor de weinige politici die sindsdien in elk geval tenminste probeerden om boze burgers (want het gaat natuurlijk helemaal niet om één type burger!) te begrijpen.
Vanzelfsprekendheid
Waar mijn boosheid vandaan komt begreep ik zelf pas goed toen ik het essay Onbehagen van Bas Heijne las. Zijn analyse van de politiek sinds de millenniumwisseling deed me beseffen dat mijn boosheid vooral gericht is op de vanzelfsprekendheid. De vanzelfsprekendheid waarmee politici van het grote sociaal-liberale blok van het politieke midden ons al decennialang besturen.
Verkettering
De vanzelfsprekendheid waarmee elke ongelijkheid in de samenleving wordt bestreden, waarmee veelkleurigheid van de samenleving wordt gereduceerd tot de oppervlakkige overzichtelijkheid van de tweedeling. De vanzelfsprekendheid waarmee Europese samenwerking (waarvan ik een warm voorstander ben) vorm gegeven wordt in de Brusselse bureaucratie met al zijn tentakels en waarmee elk tegengeluid wordt verketterd als een bedreiging van welvaart en vrede.
De vanzelfsprekendheid waarmee multiculturalisering en opvang van vluchtelingen, niet eens wordt verdedigd, want daarmee zouden tegengeluiden serieus genomen worden, maar als vorm van beschaving aan iedere andersdenkende worden opgedrongen. De vanzelfsprekendheid waarmee maatregelen vanwege milieu, klimaat, veiligheid, openbare orde, privacy (of juist het ondermijnen daarvan), ontwikkelingssamenwerking en noem maar op worden bedacht en doorgevoerd.
Sociaal-liberale midden
De vanzelfsprekendheid van het sociaal-liberale midden dat gevormd wordt door VVD, D66, SGP, CDA, ChristenUnie, PvdA en GroenLinks, waardoor het nauwelijks iets uitmaakt welke combinatie regeert en welke combinatie oppositie voert. De vanzelfsprekendheid waarmee partijen aan de flanken, SP, PVV en sinds de laatste verkiezingen Forum voor Democratie als extreem links en rechts worden weggezet.
Op het moment dat Heijne in zijn essay met weemoed vaststelt dat al die vanzelfsprekendheden door steeds meer mensen niet langer worden gedeeld, begreep ik ineens de oorzaak van mijn boosheid: díe vanzelfsprekendheid!
Rutte III wil de boze burger als gewone Nederlander verleiden bij Wilders en de SP weg te gaan of weg te blijven en zich dus (weer) te voegen bij het sociaal-liberale blok van het politieke midden. Waarom? Dat is toch vanzelfsprekend!
Henk Strating – Twitter: @HenkStrating
© OpinieZ.com 2017. U kunt dit artikel delen via de knoppen onder de advertenties.
Over de auteur
-
Henk Strating is oprichter van HS ARBEIDSVOORWAARDEN CAO-advies & onderhandelingen en schreef het boek 10 JAAR PUZZELEN over de Nederlandse arbeidsverhoudingen in de periode 2007-2017.
Te bestellen op https://www.bol.com
