Nederland financiert antisemitische terreur. En nu?
Niet wegkijken, maar stoppen met terrorismefinanciering
Het artikel van collega OpinieZ-scribent Uri van As “Politiek Den Haag beloont nog steeds Palestijnse terreur” bleef mij deze week als een graat in de keel steken. Ik twitterde er verontwaardigd over, kreeg reacties van verschillende mensen waaronder CU-kamerlid GertJan Segers (hulde hiervoor) maar toen het stof eenmaal neergedwarreld was bleef het stil.
Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video Kanaal PalWatch
Collega @JoelVoordewind heeft hierover vaak – vooralsnog tevergeefs – aan de bel getrokken: https://t.co/1tS9Q0tcWE
— Gert-Jan Segers (@gertjansegers) July 26, 2017
Ja, het is ingewikkeld. Zoals Uri in zijn stuk al aanhaalde is er ooit een motie geweest van CU-kamerlid Joël Voordewind die door een meerderheid van de Kamer werd gesteund: Nederland moet geen Palestijnse terreur financieren. Maar in onze bureaucratische, geglobaliseerde wereld is niets eenvoudig. Of misschien maken we het zelf te ingewikkeld?
Budget-truc
Hoe het ook zij, het probleem van terreurfinanciering middels idioot hoge uitkeringen voor familieleden van terroristen is aangekaart, niet alleen door Nederland maar ook door de VS. Het enige gevolg hiervan is geweest dat de Palestijnse leider Abbas een budget-truc toepaste: de terreurbetalingen lopen nu via de rekening van de PLO en niet meer van de Palestijnse Autoriteit.
Voortouw nemen
Iemand op Twitter wees me erop dat het plotseling staken van financiële hulp aan de Palestijnse Autoriteit juist de meer radicale krachten in het zadel zou helpen, ook volgens sommige Israëlische veiligheidsexperts. Dat zal wel, maar is dat een reden om niets te doen bij deze gruwelijke terreurmoorden en erover te zwijgen, zoals Rutte en Koenders? Natuurlijk moet het slim aangepakt worden, maar zonder geloofwaardige dreiging dat de financiële steun gestopt wordt zal er niets gebeuren. Juist Nederland als grootste EU-donor van de Palestijnse Autoriteit moet het voortouw durven nemen.
Corrupte leiders
Is het niet ook in het belang van de Palestijnen zelf dat er eens een andere wind gaat waaien in hun gebieden? Zodat het vele geld dat binnenkomt voor de verandering eens niet wordt uitgegeven aan terreur (beloning van terroristen, raketten, terreurtunnels) of in de zakken van hun corrupte leiders verdwijnt maar wordt uitgegeven aan economische ontwikkeling, gezondheidszorg, educatie en innovatie, waarvoor het uiteindelijk ook bedoeld is. Blijkens een artikel in de New York Post deze week gaat ongeveer de helft van het budget van de Palestijnse Autoriteit op aan terreurfinanciering!
Reflectie
Onwillekeurig gingen mijn gedachten terug naar mijn grootouders en hun Joodse kennissen en vrienden in het Amsterdam van voor de oorlog. Ik schreef er op 4 mei nog over op OpinieZ. Helden waren ze niet. Mijn opa heeft wel eens het Verzet geholpen bij het uitschakelen van een waakhond bij een overval, maar daar is het bij gebleven. Zijn goede vriend Max Goldenberg en diens vrouw Hanna werkten voor de Joodse Raad en hebben zo vermoedelijk hun leven wat gerekt, om uiteindelijk toch om te komen in concentratiekamp Bergen-Belsen, vlák voor het einde van de oorlog.
Sommige van mijn opa’s Joodse kennissen in het Amsterdam van voor de oorlog hadden een goede band met Duitsland. Het echtpaar Goldenberg had een Duits-Nederlands vertaalbureau. Uitgever Andries Blitz werkte samen met Duitse uitgeverijen, de goede wel te verstaan, die gecensureerd werden door de nazi’s. Andries Blitz werd al in 1942 vermoord in Auschwitz.
Deze Joodse vrienden en kennissen van mijn grootouders waren uitstekend op de hoogte van de ontwikkelingen in Duitsland, ze onderkenden het gevaar al vroeg, maar ze waren niet bij machte het tij keren. Een uiterst beklemmend idee.
Appeasement
Ik ben een beetje klaar met de goed-fout discussie over WO2. Het is nogal makkelijk om anno nu vanuit je luie stoel allerlei oordelen te vellen over bijvoorbeeld de Joodse Raad. Echte helden waren er toen maar weinig. Voor zover die er waren, konden ze het in de meeste gevallen niet na vertellen. Wat mij vanuit historisch perspectief relevanter lijkt is de periode van Appeasement, zeg maar van het aan de macht komen van Hitler in 1933 tot aan de Duitse inval in Polen van september 1939. De tijd waarin het gevaar nog gekeerd kon worden, maar de internationale gemeenschap dat naliet.
Wegkijken
Wat werd er toen weggekeken! Ik las ooit een biografie over de Canadese spymaster William Stephenson, de vertrouwenspersoon van Churchill en Roosevelt, die als coördinator van de geallieerde geheime diensten een belangrijke rol speelde in de eindoverwinning. Hij deed dat als onbetaalde vrijwilliger! Wat me opviel in dit boek was dat Churchill in het begin van de oorlog bewust een beroep deed op vrijwilligers als geheim agenten, simpelweg omdat hij de bestaande diensten (MI5 e.d.) niet kon vertrouwen. Die waren aangevroten door Appeasement-rot en wilden het liever op een akkoordje gooien met Hitler.
Policor ontkenningsdrang
Historische vergelijkingen gaan altijd mank, maar die geest van Appeasement toen doet mij denken aan de geest van politiek-correcte ontkenning in onze tijd. Vooral als het gaat om de opkomst van radicaal islamisme, dat meestal gekoppeld is aan de meest virulente vormen van antisemitisme. Esther Voet schreef er deze week een sterke column.
Stop terreurbetalingen!
Bottom-line: laten we niet dezelfde fout maken als in de jaren dertig toen iedereen elkaar bleef aankijken bij de opkomst van het nazisme (want ingewikkeld, want internationale belangen) tot het te laat was en het kwaad zich zo verspreid had, dat velen alleen nog maar konden proberen het vege lijf te redden.
De betalingen van de internationale gemeenschap aan de Palestijnse Autoriteit waarmee ook antisemitische terreurmoorden direct of indirect worden gefinancierd, moeten dan ook ophouden. Dat geldt dus ook voor Nederland, alle smoesjes en juridische spitsvondigheden van minister Koenders ten spijt. Juist Nederland is dat aan haar eigen – op dit punt niet zo fraaie – geschiedenis verplicht. Ik roep de politiek op tot actie!
Over de auteur
- Amsterdammer in Rotterdam, blogger, schrijver van e-books, voetbalvader, Volvo 940 rijder, in het dagelijks leven Recruitment / Human Resources Consultant.
