Het land van Pim Fortuyn is er nooit gekomen
Immigratie en integratie zouden onder controle zijn
Titelfoto: Pim Fortuyn. Screenshot YouTube-video, kanaal GeschiedenisVanNL
Het is alweer ruim vijftien jaar geleden dat Pim Fortuyn werd vermoord. In mei jl. is daarover nog een mooie herdenkingsbijeenkomst geweest in Rotterdam. Hoewel er veel woorden zijn gewijd aan Fortuyn’s ideeën en verscheidene partijen deze in hun retoriek verwerkten, is in de praktijk weinig van zijn visie terechtgekomen. Hoe was het nu geweest in Nederland als dat wel was gebeurd?
Het Nederland van Pim
Het is niet mijn bedoeling van dit stukje een post-mortem hagiografie te maken. Pim Fortuyn was een gedreven man en een visionair, maar ook iemand die regelmatig in conflict kwam met anderen. Net als ieder mens was ook Fortuyn niet altijd 100% consistent en kon hij – gelukkig – soms van idee veranderen, al dan niet onder druk. Beroemd is zijn uitspraak “Nederland is vol”, die hij onder druk van de partijtop bij zijn inauguratiespeech bij Leefbaar Nederland in 2001 veranderde in: “Ik zal niet zeggen dat Nederland vol is, maar wel behoorlijk druk. In mijn ogen zelfs een beetje té druk“.
Selectie aan de poort
Fortuyn wilde de immigratie drastisch beperken en af van automatische “rechten”, zoals recht op familiehereniging of recht op asiel. In plaats daarvan moest er een strenge selectie aan de poort komen. Ook stond Fortuyn een stevig integratiebeleid voor waarbij hij de overheid in een directieve rol zag als dat moest. Fortuyn had overigens een behoorlijke allochtone achterban.
Verder was Fortuyn zeer islamkritisch en pleitte hij voor meer aandacht en liefde voor de eigen Nederlandse, judeo-christelijke cultuur. Fortuyn wilde dat Nederland lid bleef van de EU, maar was tegen een EU van de technocratische elites. Hij was tegen bureaucratisering in het algemeen en streefde een terugkeer na van de menselijke maat en meer eigen verantwoordelijkheid.
Betere integratie
Hoe zou Nederland eruit zien als het beleid zoals dat Fortuyn voor ogen stond wel was doorgevoerd? Ik denk dat de verschillende bevolkingsgroepen in Nederland dan meer naar elkaar waren toegegroeid in plaats van meedogenloos uit elkaar gedreven in parallelle samenlevingen, zoals nu is gebeurd door ongecontroleerde massa-immigratie. De migranten die nog waren toegelaten in het strenge, aan de arbeidsmarkt gekoppelde, maar ook op westerse waarden gebaseerde immigratiesysteem zoals Fortuyn dat voor ogen stond, hadden zeker goede banen gevonden en waren daardoor beter geïntegreerd en ook geassimileerd.
De autochtone Nederlanders hadden zich meer thuis gevoeld in hun eigen land en migranten (toegelaten op grond van competenties) zouden zich welkom voelen. Zij zouden sneller en beter kunnen participeren in de maatschappij met als gevolg veel minder sociale vervreemding en dus minder criminaliteit en radicalisering. Er zou daardoor waarschijnlijk ook minder politieke polarisatie zijn.
Minder hoofddoekjes
Het beleid van subsidiëren en faciliteren van de islam door de overheid was stopgezet. Geen politie met hoofddoekjes onder premier Fortuyn en geen zee van hoofddoekjes in het straatbeeld van de grote steden – volgens professor Ruud Koopmans een adequate voorspeller van moslimfundamentalisme.
Daarentegen was er meer aandacht gekomen voor de Nederlandse taal en cultuur en dat had ongetwijfeld zijn weerslag gevonden in een bloei van de Nederlandse culturele sector en van het onderwijs. De toenemende greep van de EU op veel beleidsterreinen was beperkt gebleven.
De praktijk was anders
Van een selectief immigratieproces kwam helemaal niets terecht. De laatste jaren onder Rutte kwamen er 100.000 asielzoekers, hun Nachwuchs via familiehereniging komt er nog aan. Een groot deel van deze asiel- en familieherenigingsmigranten blijft hangen in de bijstand. Een deel radicaliseert of verdwijnt in de criminaliteit.
Veel asielzoekers uit veilige landen hebben geen kans op verblijf maar zijn in de praktijk niet uitzetbaar. Tweederde deel van de asielzoekers arriveert zonder papieren. De criminaliteit onder hen is aanzienlijk hoger dan de autoriteiten willen toegeven. De kosten van dit wanbeleid lopen jaarlijks in de miljarden.
EU
De EU heeft zich in tegengestelde richting ontwikkeld van wat Fortuyn beoogde. De technocratische elite kreeg juist meer macht. De eenheidseuro – waarvoor Fortuyn gewaarschuwd heeft – leidde tot een diepe kloof tussen Noord en Zuid en wordt nu overeind gehouden door een uiterst onconventioneel beleid van de ECB, met alle risico’s en bijwerkingen van dien.
Gepolariseerd
Het beleid zoals Fortuyn dat voorstond had volgens mij een meer harmonieuze samenleving opgeleverd dan er nu is, al zou links waarschijnlijk tot het uiterste zijn gegaan om dit beleid te dwarsbomen. In plaats daarvan zijn we in Nederland als gevolg van diepgaande verschillen van inzicht over immigratie, voortschrijdende islamisering en de rol van de EU sterk gepolariseerd geraakt.
Demonisering
Links en ongebreidelde globalisten als Livestro c.s. noemen mensen die opkomen voor de natiestaat Alt Right of erger nog: fascisten. Er wordt gedemoniseerd als nooit te voren, zie de lotgevallen van Thierry Baudet en zelfs van de keurige en echt niet zo “rechtse” journalist Wierd Duk op wie op Twitter een soort heksenjacht plaatsvindt. Het hetzerige redactioneel hoofdcommentaar van Fortuyn-demoniseerder NRC Handelsblad van afgelopen vrijdag is illustratief.
Gutmensch
Dit gedemoniseer is des te erger, omdat we weten welke gevolgen het demoniseren voor Fortuyn heeft gehad. Andersom wordt er overigens ook het één en ander geroepen. In de rechtse bubbel spreekt men met dédain – ja, ik doe dat ook wel eens en vaak terecht – over de naïeve, voor de islam capitulerende Gutmensch, die persoonlijk belang lijkt te hebben bij de ongebreidelde asielindustrie. Zeg maar de Femke Halsema’s van deze wereld die goed boeren van hun vroegere linksheid, maar hun eigen kinderen toch maar naar een witte school brengen.
Het land van Pim is er nooit gekomen. Ten opzichte van vijftien jaar geleden is het overheidsbeleid in Nederland bitter weinig veranderd, de migratie is nog steeds niet onder controle en in de media wordt volop gedemoniseerd. Welke wal kan het schip nog keren?
Over de auteur
- Amsterdammer in Rotterdam, blogger, schrijver van e-books, voetbalvader, Volvo 940 rijder, in het dagelijks leven Recruitment / Human Resources Consultant.
