Keizer Emmanuel Macron de Eerste
Een zelden vertoonde snelle implosie van bestaande partijen
De gebeurtenissen in Frankrijk van de afgelopen maanden lezen als een sprookje. Emmanuel Macron, voormalig bankier, adviseur van president Hollande en later minister van Economie, Industrie en Digitalisering, lijkt na zijn verkiezing tot president af te stevenen op een parlementaire meerderheid zoals die zich sinds 1968 in de Ve Republiek niet meer heeft voorgedaan.
Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van website lefigaro.fr
Macron kwam, zag en overwon
Volgens Franse peilingen zullen afhankelijk van de uitslagen zondag a.s. in de tweede ronde, Macron met zijn beweging La République en Marche en zijn partner Modem van de centrist Bayrou samen uitkomen tussen de 400 en de 440 zetels van de totaal 577. De rechtse Les Républicains komen uit tussen de 95 en de 132 zetels, de gedecimeerde Parti Socialiste tussen de 15 en de 25, de radicaal-linkse La France Insoumise van Mélenchon tussen de 13 en de 23. Voor Front National worden het slechts tussen de 2 en de 5 zetels. Als een moderne keizer Napoléon kwam, zag en overwon Macron.
Aardverschuiving
Hoewel ik al enkele maanden Macron aanwees als favoriet voor de presidentsverkiezingen, had ik deze aardverschuiving in het Franse politieke landschap niet voorzien. Eigenlijk heb ik nog nooit meegemaakt dat in een West-Europees land zo’n snelle implosie plaatsvond van bestaande partijen. Het lijkt erop dat de Fransen wilden afrekenen met de politieke klasse die hen decennialang heeft bestuurd. Dat er gretige overlopers waren zowel uit de hoek van PS als van LR-UDI, zal Macron zeker hebben geholpen.
Lage opkomst
Wat verder opviel was dat de opkomst bij de eerste ronde van de parlementsverkiezingen ongekend laag was, maar liefst 7% lager dan in 2012. Bijna 52% van de Fransen bleef weg; onder jongeren was dat percentage nog hoger. In combinatie met het multiplier effect van het districtenstelsel doet het vreemde fenomeen zich nu voor dat maar iets van 15 of 16% van de kiesgerechtigde Fransen op de partij van Macron stemde, maar hij desondanks méér dan tweederde meerderheid krijgt in het parlement.
Veroveraar
Zo wordt de man die ooit als scholier niet schroomde om het hart van een oudere, getrouwde vrouw met drie kinderen te veroveren, ook nu niet gehinderd door gewetensbezwaren. Hij rukt mensen los uit partijen waar ze hun hele leven trouw aan waren. Maar realiseren de Fransen, die nu collectief verliefd lijken op Macron, zich wel dat de man pittige hervormingen wil doorvoeren, de arbeidsmarkt wil liberaliseren en fors wil bezuinigen op het overheidsapparaat? Hervormingen die al vanaf het tijdperk van president Chirac in de jaren negentig werden ingezet en vervolgens onder druk van harde acties, stakingen en massademonstraties weer schielijk werden ingetrokken.
Verlosser
Macron als prince charmant heeft hoge verwachtingen gewekt, niet alleen onder zijn eigen volk maar ook onder de Europese leiders die hem bejubelen als de grote Verlosser die het populisme versloeg en Donald Trump voor de ogen van de wereld belachelijk maakte met zijn oproep aan Amerikaanse duurzame ondernemers om zich in Frankrijk te vestigen: Make Our Planet Great Again 
Geen Eurobonds
Macron zal naar eigen zeggen wel even de Franse economie en overheidsapparaat hervormen. Terwijl Franse politici – inclusief hijzelf tijdens zijn recente ministerschap in de regering-Vals – daarin decennialang hopeloos faalden. Tegelijkertijd wil hij de Eurozone tot een werkbaar geheel maken door deze te voorzien van een Eurozone-regering, Euro-parlement en een gemeenschappelijk EU-investeringsplan. Overigens ontkende Macron bij zijn eerste bezoek als president aan Duitsland dat hij uit zou zijn op een
EU-transferunie (financiele steun van sterke staten aan zwakkere staten) of Eurobonds (door de ECB uitgegeven obligaties). Waarvan akte.
Hoog van de toren
Hoe het ook zij, Macron blaast behoorlijk hoog van de toren en moet eerst maar eens tonen dat hij, na komende zondag waarschijnlijk gesteund door een absolute meerderheid in het Franse parlement, daadwerkelijk in staat is hervormingen door te voeren in eigen land. Als Macron slaagt waar zijn voorgangers Chirac, Sarkozy en Hollande faalden heeft hij wellicht betere kaarten om zijn plannen voor een Eurozone- regering door te zetten. Iets waar ik zelf overigens pertinent niet in geloof.
Verstand van economie
Wel denk ik in alle eerlijkheid dat de voormalige bankier Macron meer verstand heeft van economie, financiën en zakendoen dan de twee vorige presidenten Hollande en Sarkozy bij elkaar. Dat is een groot voordeel, ook waar het gaat om het winnen van het vertrouwen van de financiële markten. Ik vermoed dan ook dat Macron op dit vlak beter zal presteren dan zijn beide voorgangers. Dat geeft mij toch een ambivalent gevoel.
Moet ik Macron nu succes wensen met zijn hervormingskoers of hopen dat de man zo snel mogelijk onderuit gaat, zodat dat zijn abjecte plannen voor een Eurozone-regering snel in de prullenbak verdwijnen? Ik ben er nog niet helemaal uit.
Over de auteur
- Amsterdammer in Rotterdam, blogger, schrijver van e-books, voetbalvader, Volvo 940 rijder, in het dagelijks leven Recruitment / Human Resources Consultant.
