Migratiecriteria als sleutel in de kabinetsformatie

Vorig weekend was ik op Ellis Island. Op dit eiland onder de rook van Manhattan werden 12 miljoen immigranten gescreend voordat ze het beloofde land in mochten op zoek naar een betere toekomst. De toelatingsprocedure duurde slechts 24-36 uur. De IND zou daar eens wat historisch onderzoek moeten doen naar administratieve processen.

Titelfoto: Screenshot redactie OpinieZ uit video YouTube-kanaal De Telegraaf

China
Tijdens het wandelen door het immigratie museum stuitte ik op iets dat nieuw was voor me: “The Chinese Exclusion Act”, een Amerikaanse wet uit 1882. In de tweede helft van de 19^e eeuw kwamen er veel Chinese immigranten naar de westkust van de Verenigde Staten. Dit leidde tot zoveel spanningen over werkgelegenheid, vooral onder de Amerikanen die al langer in de VS woonden, dat uiteindelijk deze wet werd ondertekend in het congres. Het was niets meer of minder dan de bescherming van de eigen bevolking tegen buitenlandse invloeden. Niet eens omdat de Chinese immigranten tot een fysieke bedreiging leidden, maar slechts om het inpikken van banen tegen te gaan. De wet is in verschillende vormen tot 1920 (40 jaar) actief geweest.

Weigering
Wanneer je dit zou vertalen naar de Nederlandse situatie, dan zou je kunnen denken aan een wet waarbij Poolse arbeidsmigranten worden uitgesloten in Nederland. Afgezien van vluchtelingenverdragen, internationale en EU-regelgeving komen we dan in het principiële vraagstuk terecht of bepaalde groepen om een bepaalde reden mogen worden uitgesloten van deelname aan de Nederlandse samenleving. Kunnen we inwoners uit land A weigeren en uit land B toelaten? Kunnen we migranten weigeren die de islam aanhangen, maar christenen toelaten? En nog complexer: wat doen we dan met bedreigde joden of christenen die wonen in land A en toch asiel aanvragen?

Rechtsstaat
De algemene lijn in de Nederlandse rechtsstaat is dat iedereen gelijk wordt behandeld en dat er wordt gekeken naar het individu in plaats van groepsselectie. Daarnaast wordt bij de behandeling van het dossier van een migrant gekeken naar de situatie die speelt voor het individu. Verdient de persoon asiel op basis van de regels, dan wordt er overgegaan tot het verlenen van een status. In dit proces wordt tot op heden niet gelet op een match met de Nederlandse samenleving. Gezien de spanning in de samenleving op het migratiedossier, de lethargie van de Europese politici en de vele terroristische aanslagen vind ik dat we het heft méér in eigen hand moeten gaan nemen. De match met de Nederlandse samenleving in de migratiediscussie brengen is daarnaast mogelijk de sleutel tot het formeren van een kabinet met vier partijen. We brengen daarmee als het ware de conservatieve en progressieve bloedgroepen onder één noemer.

Acceptatie
Waar we een volwassen discussie over zouden moeten voeren is de vraag welk type migranten en vluchtelingen goed bij Nederland passen. Ik heb het dus expliciet niet over de grenzen sluiten, maar over selectiecriteria inbouwen in het acceptatieproces. Deze selectiecriteria moeten zijn gebaseerd op de ervaringen met migranten uit dit domein en wetenschappelijk onderbouwd zijn. Een klein voorbeeld. Het blijkt dat 70% van de Somaliërs in de bijstand zit en niet deelneemt aan het arbeidsproces.

Migrant in kwestie
Dit geeft een enorme financiële druk op de samenleving, maar belangrijker nog: het geeft een enorme sociale en emotionele druk op de migrant in kwestie. Nederland past niet bij deze persoon en deze persoon past niet bij Nederland. Door een weinig succesvolle integratie in de samenleving ontstaat daarnaast bredere onrust onder de bevolking. Maar weinigen hebben problemen met migranten als deze net als zij gewoon meedraaien in de maatschappij. Dat betekent dus de taal spreken, werken, kinderen naar school en het accepteren van de Nederlandse cultuur.

Integreren
Doordat de groep Somaliërs aantoonbaar slecht integreert zou een discussie in de Tweede Kamer moeten worden gevoerd om immigranten uit Somalië per definitie te weigeren. Geen onderzoek op de individuele case, maar een linea recta besluit: geen status. Omgekeerd zijn bijvoorbeeld immigranten uit Bosnië vrij succesvol in de integratie, waardoor er meer plekken beschikbaar zijn voor een immigrant uit zo’n type land en misschien zelfs een linea recta status in het geval van een vluchteling.

Islam
Theresa May gaat nog verder in haar verkiezingsplan. Ze wil bij voorkeur slechts migranten aannemen met een technische achtergrond om de industriële behoeften die er in het Verenigd Koninkrijk zijn in te vullen. Dit selectiecriterium heeft niets met nationaliteit of geloof te maken, maar met de vaardigheden die iemand heeft. Deze discussie wordt gevoeliger als we religie in de mix brengen. Ontwricht de islam de Nederlandse samenleving op dusdanige wijze dat moslims per definitie geweigerd moeten worden? Of zijn alle religies ongewenst en moeten slecht atheïstische migranten worden toegelaten? Een ander gevoelig punt is immigranten uit Marokko en Turkije. Kan de Nederlandse samenleving nog meer immigranten uit deze twee landen aan of moet dit onmogelijk worden gemaakt? Opnieuw het vraagstuk: kijken we altijd alleen naar het individu of durven we een groepsbeslissing in relatie tot de Nederlandse samenleving te maken waarbij soms (tijdelijk) onterechte uitsluiting het gevolg kan zijn.

Groepscriteria
De discussie rondom migratie was het breekpunt in de vorige onderhandelingen tussen de VVD, CDA, D66 en GroenLinks. Ik kan me zomaar voorstellen dat de discussie is gegaan over de Europese vluchtelingendeal met Libië en bijbehorende opvang, waarbij de uitersten zijn dat Groenlinks iedereen welkom wil heten en de VVD – onder druk van Wilders – hard wil ingrijpen. Om uit deze impasse te komen moeten er duidelijke selectiecriteria zoals hierboven vermeld worden ontwikkeld. De VVD kan daarmee aan haar kiezer lateh zien dat zij de problemen van de multiculturele samenleving serieus neemt. GroenLinks kan aantonen dat de grenzen open blijven en vluchtelingen welkom blijven. Nederland kan ondertussen voldoen aan de internationale quota, het gewijzigde beleid houdt nu in dat er niet-onderhandelbare groepscriteria worden ontwikkeld. En dat deze worden nageleefd.

Onder één noemer
Selectiecriteria op groepen maken betekent uitsluiting van mensen. Maar is dit niet wat politiek inhoudt? Kinderloze stellen krijgen geen kinderbijslag, je krijgt pas een arbeidskorting als je werkt en je mag niet met een VMBO-diploma naar de universiteit om maar een paar voorbeelden te noemen. Uiteindelijk maakt de politiek keuzen om een samenleving te ontwikkelen die in vrede en rust is. Waarschijnlijk word ik door dit voorstel geframed als een xenofoob. En dat is dan maar zo. Ik weet dat ik graag leef in een open samenleving waar migratie mogelijk is, maar wel op de Nederlandse manier. Alleen dan is het duurzaam.

Kabinetsformatie
Misschien kan deze oplossing helpen om uit de vruchteloze impasse te komen in de kabinetsformatie. Het voorstel is goed uit te leggen aan de Nederlandse samenleving. Ook kan het voorstel links (solidariteit), rechts (grenzen dicht voor bepaalde groepen), conservatief (behoud van de Nederlandse samenleving) en progressief (diversiteit) bij elkaar brengen. Iedereen moet tenslotte inschikken in Coalitieland Nederland.

Migratiecriteria als sleutel in de kabinetsformatie, zou Tjeenk Willink het aandurven?

Over de auteur

Rutger van den Noort

Bedrijfskundige, publicist, ondernemer.

Recent gepubliceerd

Archief

• Klimaat en Milieu17 september 2023Hoezo piekbelasters? Harde stikstofmetingen tonen falen overheidsbeleid aan
• Politiek Internationaal21 mei 2023Bilderberg-conferentie symboliseert gestage neergang van het Westen
• Politiek Nederland31 december 2022We hebben een laf kabinet dat geen enkel probleem durft op te lossen
• Economie6 oktober 2022Remkes’ mislukte zoektocht naar de stikstofsleutel