Blunderende Jimmy Carter maakte Noord-Korea machtig
Ieder land kent leiders die zich op latere leeftijd ontpoppen als drammers en dwazen. Oud-premiers en presidenten die prekend door de wereld trekken met evangeliën vol jodenhaat, andere wangen voor terroristen en tirannen en opwindende gruwelsprookjes over klimaat-catastrofes. Wij hebben Dries van Agt. Maar onze malloot verbleekt bij de gouden gloed van zijn buitenlandse vrinden.
===============================================================
Titelfoto: 2013.02.24 RITGER_Jimmy Carter_075 by Commonwealth Club is licensed under CC BY 2.0
===============================================================
The Elders
De echte toppers treffen we aan in clubs met pompeuze namen als The Elders, huisvrienden van de Oranjes en voormalige werkgevers van Mabel Wisse Smit. Ere-lid is Jimmy Carter, een VS-president die tot de twee termijnen van Barack Obama door velen beschouwd werd als de slechtste president uit de geschiedenis.
Activist
Nadat Carter Iran cadeau had gedaan aan de Ayatollahs en verzeild was geraakt in een uitzichtloos gijzelingsdrama in Teheran, werd de presidentiële prutser in 1980 verslagen door Ronald Reagan. Aangemoedigd door de media, start Carter na zijn nederlaag een nieuwe carrière als linkse activist. Hij gaat voortvarend aan de slag, richt het Carter Center op, bezoekt ieder rebellengebied in de wereld en dopt pinda’s met massamoordenaars en despoten. Want over vrede valt met iedereen te praten is zijn motto.
Messias
Carter wringt zich overal tussen, schudt iedere hand en lacht naar alle camera’s. Zijn nieuwe handel heet Hoop. Het verkoopt als een tierelier, maar lost niets op, integendeel. Waar Carter verschijnt, verergeren de crises, van Zuid-Amerika tot Afrika en van Gaza tot Pyongyang. In Israël wordt Carter niet langer ontvangen. Aan zijn handen kleeft bloed. Zelfs het huidige Noord-Korea vol concentratiekampen en vernietigingswapens dankt zijn voortbestaan aan de gladde praatjes en geldingsdrang van mensenrechtenmessias Jimmy Carter.
Testraket
Noord-Korea lanceerde afgelopen nacht – ondanks ernstige waarschuwingen van China en de VS – opnieuw een testraket. Kim Jong-un zet daarmee het al wekenlang escalerende conflict verder op scherp. Trump reageerde onmiddellijk en prees in een tweet zijn nieuwe bondgenoot president Xi van China. Tactisch gezien een slimme zet. Reacties waar ook direct betrokkenen naar uitkijken. Handiger dan de onderdanige angstboodschappen van de paus.
Kernkoppen
Ballistische raketten uitgerust met kernkoppen zijn de nieuwste wapens waarmee Noord-Korea de wereld bedreigt en terroriseert. Mensenlevens hebben voor dit regime geen enkele waarde. Het was altijd al wreed en meedogenloos. Ondanks ‘het bestand’ gebruikt Noord-Korea vanaf de jaren ’60 onafgebroken, dodelijk geweld tegen zijn vijanden. Onder Amerikanen, Zuid-Koreanen en Japanners vallen de meeste slachtoffers. Een kleine greep uit de enorme lijst van terreurdaden laat zien waartoe het land in staat is.
Aanslagen
Grenswachten worden met bijlen vermoord. Zuid-Koreanen met granaten bestookt. Vliegtuigen uit de lucht geschoten. Schepen tot zinken gebracht. Commandotroepen infiltreren Zuid-Korea om politici te vermoorden. Passagiersvliegtuigen worden gekaapt of tijdens de vlucht opgeblazen. Het halve Zuid-Koreaanse kabinet wordt, op staatsbezoek in Ragoon, bij een bomaanslag vermoord.
Door een verkeersopstopping ontsnapte de Zuid-Koreaanse president Chun Doo-hwan op het nippertje aan de dood.
Terreurstaat
Om de kennis over de vijand te vergroten plukt het Noord-Koreaanse regime talloze Zuid-Koreanen en Japanners van stranden en kustwegen. Willekeurige wandelaars en verliefde stelletjes worden het slachtoffer. Filmfanaat Kim Jong-il kidnapt daarbij voor zichzelf een beroemde Zuid-Koreaanse filmregisseur en actrice. Wie de terreurstaat weet te ontvluchten loopt kans om overal ter wereld vermoord te worden door Noord-Koreaanse agenten. Noord-Korea prijkt niet voor niets op de lijst van terreurstaten. Er volgen langdurige sancties. In de jaren ‘90 lijkt het land economisch te bezwijken. Totdat Jimmy Carter er met zijn vredescircus binnentrekt.
Onderhandelaar
Onder president Bill Clinton wordt duidelijk dat Noord-Korea op weg is naar de productie van atoombommen. Onderhandelingen over het kernwapenprogramma lopen vast. Carter, altijd in de weer om zijn linkse deugimago te versterken, dringt er bij Clinton op aan om hem op pad te sturen naar Pyongyang als onderhandelaar. Het Clinton-team verbiedt zijn afreizen in ’91, ’92 en ’93. Clinton tracht het regime economisch op de knieën te krijgen. In 1994 overwegen Clinton en zijn Pentagon-planners een grootschalig militair ingrijpen. Op het hoogtepunt van deze crisis overrompelt de hardnekkige Carter het Witte Huis en de Zuid-Koreaanse regering door plotseling in Seoel te verschijnen. Op CNN kondigt hij aan in Pyongyang te gaan onderhandelen. In de chaos van oorlogsdreiging, politieke chantage en mediadruk blijkt niemand in staat dit domme voornemen te voorkomen. Carter loopt met CNN-team en al de grens over.
Uitverkoop
In Pyongyang wordt Carter onthaald door dictator Kim Il-sung. Carter omschrijft de Grote Leider als energiek, alert en intelligent. De doodzieke despoot zou kort na deze ontmoeting aan een hartaanval sterven. Via de CNN-camera’s confronteert Carter president Clinton met een totale uitverkoop, verpakt als de deal van de eeuw. Hij blijkt het regime te hebben toegezegd dat alle economische sancties van tafel zijn. Het Witte Huis kijkt verbijsterd toe. In Carters voorstel krijgt Kim Il-sung twee nieuwe kernreactoren en miljarden dollars steun in ruil voor de belofte af te zien van zijn kernwapen-programma. Carter noemt het onderhandelingsresultaat een Wonder. Een catastrofale oorlog op het nippertje afgewend. Na een niet aflatend media-offensief legt Clinton zich noodgedwongen neer bij dit resultaat. Carter wordt beloond met een Nobelprijs voor de vrede.
Show
In een rapport over zijn bezoek aan Pyongyang schrijft Carter: “People are busy. They work 48 hours a week. … We found Pyongyang to be a bustling city. The only difference is that during working hours there are very few people on the street. They all have jobs or go to school. And after working hours, they pack the department stores, which Rosalynn visited. I went in one of them. It’s like Wal-Mart in American stores on a Saturday afternoon. They all walk around in there, and they seem in fairly good spirits. Pyongyang at night looks like Times Square. They are really heavily into bright neon lights and pictures and things like that.” Wereldvreemde woorden gezien de gruwelijke werkelijkheid van deze duistere nachtmerriestaat. Het regime heeft met een eenvoudige show Carter volledig voor de gek gehouden.
Kim Jong-il
De overeenkomst wordt drie maanden na de dood van Kim Il-sung officieel ondertekend door zijn zoon Kim-Jong-il en de VS. Daarmee redden Carter en Clinton niet alleen een falende dictatuur, maar smoren zij ieder smeulend verzet dat aanwezig is bij de elite in Noord-Korea. De deal legitimeert de macht van de nieuwe dictator Kim Jong-Il. Kort daarop vermoordt de nieuwe leider al zijn (potentiële) critici en veroordeelt hun familieleden tot slavenarbeid. Vanaf dat moment heeft hij zijn handen vrij om al zijn plannen uit te voeren. Door de Carter/Clinton-deal beschikt hij over geld en materialen.
Wonderdeal
In 2002 blijkt hoe het regime de boel heeft bedonderd. Vier jaar later ontploft de eerste atoombom (denk aan Obama’s identieke Iran-deal). Carter trekt geen boetekleed aan, maar beschuldigt Amerikaanse en Zuid-Koreaanse politici van het mislukken van zijn Wonder-deal. Na gestaag oplopende spanningen gaat Carter met de zegen van Obama en een aantal van zijn The Elders kameraden in 2011 opnieuw naar Pyongyang.
Orwell
Bij terugkeer klagen The Elders over een mensenrechtencrisis veroorzaakt door Westerse sancties. Korea-specialisten zijn verbouwereerd. “Carter leeft in een parallel Orwelliaans universum” verzucht de NoordOost-Azië-specialist Bruce Klinger van de Heritage Foundation
Huisarrest
Tientallen testen met bommen en raketten, acht jaar strategisch geduld met Obama en een derde dictator verder, belanden we in de Korea-crisis van 2017. Vorige week bezocht Brian Hook, een senior state departement functionaris, Jimmy Carter thuis met de mededeling zijn reislust richting Noord-Korea te bedwingen. Het Trump-team heeft Carter (en naar verluidt andere Democratische ‘onderhandelaars’ met reisdrift) nadrukkelijk gewaarschuwd zich niet met deze Korea-crisis te bemoeien. Trump kent zijn pappenheimers. Hij heeft genoeg drama’s op zijn bord veroorzaakt door drammers en dwazen. De ster van de The Elders en de linkse media heeft ‘huisarrest’.
Noord-Korea wacht tevergeefs op de komst van Jimmy Carter.
© OpinieZ.com 2017
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
[…] bereid is te betalen. Het land dat ruim een kwart eeuw lang Westerse diplomaten en politici heeft misleid en bedrogen om zich ongestoord te ontwikkelen tot een kernmacht die de wereld bedreigt. Een uitgemergelde, maar […]