Misschien stem ik wel op de SGP
Eigenlijk durf ik het niet hardop te zeggen, niet eens tegen vrienden. Op dit moment heb ik een Whatsappgesprek met iemand, zij zegt D66 te stemmen en vraagt me wat ik ga stemmen. Ik twijfel of ik eerlijk zal zijn of een gewenst antwoord ga geven. Het is nogal dubbel dat ik het dan wel hier durf te schrijven – misschien omdat de lezer dezes toch altijd een anonimiteit in zich draagt.
Liever spreken voor 500 mensen dan voor drie mensen, dat idee. Laat ik het dan maar zeggen: ik denk er aan om SGP te stemmen. Maar niet zonder inwendige slag of stoot.
Esthetisch kosmopolitisme
Gisteren dronk ik koffie met een vriend die ik veel te weinig spreek. Gedurende het gesprek kwam ik op de term “esthetisch kosmopolitisme”. Dit is het kosmopolitisme van GroenLinks en D66. Wanneer Kierkegaard schrijft over de esthetische mens geeft hij het volgende voorbeeld: een boer is verliefd op een prinses, haar de liefde verklaren is in feite onmogelijk want het is een onmogelijke liefde. Wat moet zij in hemelsnaam met een boer? Nee, het heeft weinig zin voor hem om haar de liefde te verklaren. In plaats daarvan besluit hij in zijn kamer te blijven en van haar te dromen – in de droom kan die liefde namelijk wel gerealiseerd worden.
Kierkegaard noemt dit: het realiseren van het oneindige in de oneindigheid. Of simpeler gesteld: het realiseren van het verlangen in de fantasie. Iedere confrontatie wordt uit de weg gegaan, niets wordt op het spel gezet. Hij realiseert die liefde wel in zijn dromen. Kierkegaard stelt dat er een stap voorbij moet zijn: het is niet mogelijk, maar het kan toch. Zoiets. Voor hem is dit de religieuze mens. Die ziet dan wel de onmogelijkheid, hij erkent zijn machteloosheid en toch zet hij de stap het “oneindige te realiseren in de eindigheid”. Maar van belang is de esthetische mens.
Gefantaseerd
GroenLinks en D66 hebben een kosmopolitisme dat in feite slechts een plaats heeft in de mogelijkheid, in de geest. Hun dromen van dit kosmopolitisme worden niet geconfronteerd met het gelaat van de Ander, de hele werkelijke Ander met een heel eigen wereldbeeld en een eigen verlangen en eigen politiek en religieus systeem. Als ze dat wel zouden doen, wel die confrontatie aan zouden gaan, wel in het gelaat van die ander zouden kijken, dan zouden ze niet anders dan moeten stellen: dat kosmopolitisme van ons, dat is een gefantaseerd idee, heeft weinig werkelijke waarde – misschien hebben ze dat al gedaan: ze zien de onmogelijkheid primair, en besluiten het daarom maar bij een idealistische horizon te houden, omdat ook zij weten hoe onmogelijk het in feite is.
Het is op een bepaalde manier denigrerend van hen: alsof de ander zomaar alles opgeeft om maar in het licht van de universele waarden van het westen zijn leven voort te zetten. Ik deel hun droom, maar het gelaat toont mij een geheel andere kant, namelijk, een eigen cultuur, eigen politiek systeem en een eigen religie.
De winst van Wilders
De winst van Wilders ligt precies daarin: hij erkent dat, in feite is hij kosmopolitischer dan D66 en GroenLinks: hij kijkt de ander aan in zijn gelaat en erkent de onmogelijkheid van de realisatie van dat kosmopolitisme. Hij zwelgt echter in de onmogelijkheid. De cynische mens, de mens die alleen maar duisternis en onmogelijkheden ziet. Daarbij wil ik ook nog wel een politicus met innerlijke beschaving en degelijkheid.
Hier doet de SGP zijn intrede. In tegen stelling tot GroenLinks en D66 ziet de SGP het gelaat van de ander in al zijn volheid, zij erkent de moeilijkheden die in dat gelaat besloten liggen. Zonder dat ze daar simplistisch mee om wil gaan: altijd al is de SGP de meest degelijke der partijen geweest.
Liberale principes
Helemaal makkelijk is het niet: ik ben juridisch en politiek gezien altijd liberaal, ik vind dat veel van de vraagstukken culturele vraagstukken zijn en geen politieke vraagstukken. Abortus is hier een voorbeeld van, legalisering van drugs eveneens, ook euthanasie. En dan is er nog het heetste hangijzer: het homohuwelijk.
Kan ik die principes even opzij zetten in de notie dat immigratie een van de belangrijkste vraagstukken is en de SGP in die zin de meest geschikte partij om op te stemmen? Ik kan er relatief zeker van zijn dat de SGP de strijd om het homohuwelijk toch al heeft verloren. Maar toch..
Conservatieve partij
Desalniettemin vind ik het ergens ook wel verfrissend: gewoon een degelijke conservatieve partij, met goede politici en een bescheiden aanhang. Standpunten die andere partijen niet eens zouden durven denken staan daar gewoon op de website. Ik ben dan wel een kind van mei ’68, en ik omarm de meeste van die vrijheden ook gaarne. Toch, een tegenkracht kan ik wel waarderen en dan is SGP toch dé partij. Maar nogmaals: de doorgeslagen vrijheden van ’68 zijn eerder culturele vraagstukken dan politieke.
Rechtsstaat
Hoe kan ik hier nu een houding in bepalen? Ik ben daar nog niet over uit, heb gelukkig ook nog een paar dagen om mijn stem te bepalen. Maar dat ik de SGP serieus zou overwegen, had ik een jaar of vier vijf geleden niet kunnen denken. Het is wel terecht dat ik het nu doe: een consistente partij die geen lege illusies aanhangt – atheïsten zouden nu kunnen zeggen: en God dan, maar ik ben katholiek dus ik hoef me daar geen zorgen over te maken -, die de problemen van het kosmopolitisme erkent zonder gesimplificeerde en debiele oplossingen, een partij die altijd ten diepst de rechtsstaat heeft geëerd en gerespecteerd en een partij die haar eigen programma volgt – wat ik daar soms ook van vinden moge – in plaats van continu de wens van de kiezer.
Of ik werkelijk op de SGP zal stemmen weet ik nog niet, de kans is zeer aanzienlijk maar de bovengenoemde thema’s zijn nog steeds van belang. Ik denk in ieder geval dat het een interessant alternatief is voor de PVV – maar dan wel in het vertrouwen dat de winsten van mei ‘ 68 toch niet omgedraaid zullen worden.
Conservatisme is immers een mooi idee, een goede tegenkracht, maar het moet ook niet te werkelijk en dominant worden allemaal.
Bevalt dit artikel u – of juist niet – , deelt u het dan op
Facebook, 
Twitter of andere sociale media.
Zie de buttons onder de advertenties.
===============================================================
Titelfoto: Kees van der Staaij by Roel Wijnants is licensed under CC BY-NC 2.0
===============================================================
Over de auteur
- Masterstudent filosofie en theologie
