Rellende Turken en politiek-bestuurlijk gekluns

Terugkijkend op een avondje Turkse straathysterie blijkt dat onze overheid – of het nu de regering is of de lokale, Rotterdamse burgemeester – niet in staat is om vooraf de impact van dit soort overspannen etnisch-religieuze manifestaties effectief in te schatten en te beheersen.

Machtsgreep
Erdogan is al weken bezig om bij Turken in het buitenland steun voor zijn referendum van 16 april over de grondwetsherziening te verkrijgen. Het was wijd en zijd bekend dat ministers en hoge regeringsfunctionarissen op Erdogan-PR missie Europa in zouden worden gestuurd. Om in landen als Duitsland, Oostenrijk en Nederland met een grote Turkse bevolkingsgroep hun dubbelpaspoortige landgenoten toe te spreken en op te dragen zich achter Erdogan constitutionele machtsgreep te scharen.

Bombarie
Deze actie is met veel bombarie en machismo-taal door Erdogan en zijn politici bekend gemaakt. Met een centrale rol voor de slaafse Turkse medianetwerken die hun Turkse kijkers via de schotelantenne dagelijks volplempen met regeringspropaganda. De Turkse staatstelevisiezenders riepen hun kijkers in Duitsland en Nederland gisteren onomwonden op naar het consulaat te Rotterdam te komen. Een geraffineerd stukje ophitserij dat de macht van Erdogan over zijn achterban in het buitenland nog eens extra illustreert. Hij laat zich niets zeggen door Nederlandse politici. De Nederlandse regering en de gemeente Rotterdam hadden dus vooraf precies kunnen weten wat voor gevaren er voor de openbare orde dreigden.

Polderdialoog
Na een paar dagen overleg door Rutte en Koenders met Turkse regeringsfunctionarissen (u kent het wel: de polderdialoog) mocht de Turkse minister van Buitenlandse Zaken niet landen in Nederland. Het gevolg: een razende Erdogan, Nederland uitgemaakt voor fascisten en nazi’s en een dreiging met sancties en represaillemaatregelen. Naar keurig Nederlandse gewoonte werden in Rotterdam vervolgens drie demonstratielocaties aangewezen voor resp. de voorstanders, de tegenstanders en een gemengde groep. Een logistiek lachertje, waar de verhitte Turkse demonstranten natuurlijk lak aan hadden. Over die drie aangewezen locaties hebben we dan ook niks meer gehoord.

Consulaat
Al om 20 u ’s avonds waren er enkele honderden demonstranten met Turkse vlaggen bijeen voor het consulaat in Rotterdam. Tegen de afspraken in. Het was duidelijk dat de menigte snel aangroeide. Er werden Allahuh Akbar-leuzen geroepen en de consul mocht de mensen langdurig toespreken. De politie beperkte zich tot elementaire crowd control. Inmiddels had ter verhoging van de feestvreugde de Turkse minister van Familiezaken uit Duitsland ongehinderd naar Rotterdam kunnen reizen, haar trip verluchtigend met getweete routefoto’s. Vergezeld van meer dan tien, naar alle waarschijnlijkheid bewapende beveiligers. Waarom is zij niet al bij de grens tegengehouden?

ME
Om 22 u stonden volgens bij de demonstratie aanwezige Twitteraars 3000+ Turkse demonstranten voor het consulaat. Een agressieve sfeer, een zee van Turkse vlaggen en wisselende spreekkoren. Geen ingrijpen nog door de ME. Via Twitter kwamen er berichten dat een colonne ME-busjes onderweg was naar Rotterdam. Inclusief waterkanon. Had deze escalatie van een – let wel: verboden! – demonstratie nu echt niet kunnen worden voorzien? Bij een gemiddelde risicowedstrijd in de voetbalcompetitie staan meer dan 100 ME-ers al uren voor de wedstrijd voorbereid, gewapend en wel klaar om in te grijpen. Gisteravond moesten ze nog grotendeels worden opgetrommeld.

Getreuzel
Bestuurlijk getreuzel van de eerstverantwoordelijke in Rotterdam: burgemeester Aboutaleb. Les 1: de openbare orde handhaaf je door een verhitte menigte niet te laten aangroeien. Je moet de opbouw onmogelijk maken door de mensen in een vroeg stadium te verspreiden. In plaats daarvan kwam het ingrijpen door de ME pas toen er een agressieve menigte van duizenden mensen was gevormd. En de ongeregeldheden in Rotterdam zijn daarna uiteraard nog tot in de nacht doorgegaan.

Een pluspuntje: Aboutaleb heeft uiteindelijk wel opgetreden en de straten schoongeveegd. De PvdA is daarmee een extra zeteltje op 15 maart gegund. De stoere taal van Rutte zo vlak voor de verkiezingen neem ik voor kennisgeving aan. Zijn rol als redder van de EU vanwege de vluchtelingendeal met Erdogan staat wat hem betreft toch beter op zijn politieke CV dan een hard optreden tegen Turks straatgeweld.

Deze aarzelende, halfslachtige aanpak door de Nederlandse autoriteiten voorspelt niet veel goeds. Als een Turks referendum al een hysterische Turkse mensenmassa op de been kan brengen, wat kunnen we dan verwachten als Erdogan zijn landgenoten in den vreemde expliciet oproept tot rellen en geweld? Het is niet meer de vraag of dat gaat gebeuren, maar wanneer.

Erdogan weet dat hij kan rekenen op de loyaliteit van etnische Turken in het Westen, 40 jaar integratiebeleid ten spijt. Zijn politieke agenda stopt niet bij de Turkse grens.

Over de auteur

Asher

Recent gepubliceerd

Archief

• Economie31 december 2020Nederland Coronacratie
• Politiek Nederland1 januari 2020Van de hoofdredacteur: OpinieZ in 2020
• Media23 oktober 2019Kajsa Ollongren: minister van Waarheid en Deugmedia
• EU28 november 2018Het Decreto Salvini: hoe Italië de immigratie beteugelt