De AOW-leeftijd kan naar 73 jaar
Ouderen zijn het tegenwoordig enorm met elkaar eens: het leven moet wel leuk blijven. Daarnaast hebben ze recht op veel van de overheid. Er zijn maar weinig plichten. Tot slot doet men in hoge mate aan externe attributie: wat goed is gegaan in hun leven komt door het eigen handelen en wat tegen zit ligt aan de omgeving. Kortom: de ouderen van tegenwoordig zijn net millennials.
Bijdragen
Begrijp me niet verkeerd: ik heb een enorm respect voor ouderen. Ouderen hebben bijgedragen aan de welvaart waar Nederland nu in zit en hebben wijze lessen onderwezen aan de jeugd. Gelukkig hebben we in Nederland de welvaart om op een goede manier oud te worden. De demografische samenstelling van Nederland verandert echter. De geopolitieke situatie wordt onzekerder. Er is geld nodig voor defensie en de gemiddeld rijkste groep in Nederland zijn de ouderen. Is het vanuit solidariteit tussen generaties niet logisch om geld van ouderen te gebruiken om ons land veiliger te maken? Om zo de vrede waarvan de ouderen hun leven lang hebben kunnen genieten ook te kunnen garanderen voor hun (klein)kinderen.
AOW
De oorsprong van de geldverstrekking vanuit de staat aan ouderen ligt in 1889, toen de Duitse Reichskanzler Otto von Bismarck een inkomensverzekering oplegde in het geval van ouderdom, ziekte of invaliditeit. De leeftijd van deze verzekering lag op 70 jaar. Toen in Nederland de Algemene Ouderdomswet (AOW) in 1956 door minister Suurhoff werd ingevoerd was de levensverwachting 73 jaar. De pensioenleeftijd werd naar beneden bijgesteld tot 65 jaar.
Levensverwachting
Effectief bestond het niet-werkende bestaan dus uit acht jaar, waarbij het werkende bestaan vaak meer dan 50 jaar besloeg met lange 48-urige werkweken met beperkte vakantiedagen. Nu, in 2017, ligt de levensverwachting in Nederland op 81 jaar. De werkweken zijn terug naar 40 uur. En we gaan drie keer per jaar op vakantie. Luxe alom tijdens ons werkende bestaan. Is het dan te veel gevraagd om de AOW-leeftijd te verhogen tot (levensverwachting – 8 jaar) 73 jaar?
Spaarpot
De AOW is geen spaarpot. Iedere generatie werkenden betaalt de generatie niet-werkende ouderen van dat moment. Het veelgehoorde argument dat ouderen recht hebben op hun AOW gaat dus niet op. Net zo goed als de ouderen in 1956 nooit premie hadden betaald voor hun AOW in 1956 (maar toch kregen), kan de Tweede Kamer besluiten de AOW aan te passen en zelfs compleet af te schaffen. Hoe onrechtvaardig ook, we kunnen in een situatie terecht komen waarbij werkenden hun hele leven AOW-premie hebben betaald, maar nooit enig geld zullen zien.
Defensie
Wetende dat het verschuiven van de pensioenleeftijd van 65 jaar naar 67 ongeveer 12 miljard euro kost, moeten we ons afvragen wat de alternatieven zijn van de 36 miljard euro die de verhoging van 67 naar 73 jaar ons gaat opleveren. We weten dat om de 2%-norm te halen voor defensie de begroting van 8 miljard naar 15 miljard moet gaan, maar dan blijft er nog 29 miljard euro over om te besteden. Er zijn minder gasinkomsten, iets waarvan ouderen tientallen jaren gebruik hebben gemaakt. Ook zijn er miljarden investeringen nodig in de Nederlandse infrastructuur. Dit biedt allerlei groeimogelijkheden die nu niet terugkomen in de discussie, omdat het debat zich focust op de banale 65-67 jaar discussie. Of zou de wetenschap dat het electoraat tegenwoordig voor meer dan 25% uit pensionado’s bestaat ertoe leiden dat het aanroeren van deze discussie gelijk is aan politieke zelfmoord?
Omscholing
Er zijn in Nederland veel fysieke beroepen die te zwaar zijn om een heel leven vol te houden. Van de andere kant zijn er voldoende scholingsmogelijkheden om hier slim tijdig op in te springen. Een stratenmaker kan ook een asfalteermachine bedienen en een bouwvakker kan ook een calculator worden. Deze discussie begint echter met stoppen te accepteren dat ouderen zielig zijn. En dat ze niets kunnen. En dat cursussen doen iets voor jongeren is. En dat ouderen minder energie hebben. Alsof je als dertiger met drie jonge kinderen nog energie hebt voor cursussen naast je werk?
Visie
Het oorspronkelijk idee van een verzekering voor armlastige ouderen, zieken en invaliden moet het uitgangspunt zijn. Kan je voor jezelf zorgen financieel, dan krijg je geen AOW van de overheid. Voel je je nog fit als 70-jarige, dan ga je lekker nog werken. Ben je fysiek op, probeer een andere baan te vinden en als het dan na veel zoeken nog steeds niet lukt, pas dan kan je aankloppen bij de overheid.
De ouderen van nu genieten (deels terecht) met volle teugen, terwijl de maatschappelijke problemen rondom immigratie, de EU en de koopkracht toenemen. Verantwoorde keuzes maken in je leven betekent ook dat je jezelf niet ontziet. Het wordt tijd dat de ouderen accepteren dat zij zelf ook kunnen bijdragen aan de financiering van nieuw toekomstgericht beleid.
Samenleven doe je tenslotte samen.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Klimaat en Milieu17 september 2023Hoezo piekbelasters? Harde stikstofmetingen tonen falen overheidsbeleid aan
Politiek Internationaal21 mei 2023Bilderberg-conferentie symboliseert gestage neergang van het Westen
Politiek Nederland31 december 2022We hebben een laf kabinet dat geen enkel probleem durft op te lossen
Economie6 oktober 2022Remkes’ mislukte zoektocht naar de stikstofsleutel