De Valse Progressieven van deze tijd

Titelfoto: linkse anti-Trump demonstratie Washington DC (CC0)

Bevrijding
Het waren progressieven die de mens wilden bevrijden uit de beknelling van godsdienst en traditie en uit het moeras van onwetendheid, armoede en ziekte. Progressieven wantrouwden de heersende politieke en sociale elite en verzetten zich tegen machtsmisbruik. De welvaart en het welzijn moesten worden bevorderd ten behoeve van de vrije ontplooiing van het individu, de vrije gedachte en de vrije meningsuiting. Progressieven waren links en links was progressief.

Omslag
Tenminste zo was het in mijn jonge jaren. In de afgelopen decennia heeft wat progressiviteit betreft ergens een omslag plaatsgevonden. Wanneer en hoe, weet ik niet precies. Het had in ieder geval iets te maken met verandering in de richting van een multiculturele samenleving. Progressieven verloren hun interesse in het emanciperen van de individuele mens.

Gelijkheid
Ze raakten besmet met het gelijkheidsvirus. Want al die zwaar bevochten vrijheden zorgden voor een nieuw onrecht: sommigen kwamen beter aan hun trekken dan anderen. Niet iedereen bleek toch dezelfde talenten te hebben of zich aan een achterstandspositie te kunnen ontworstelen. Het slachtofferisme deed zijn intrede.

Zelfhaat
Universiteiten ontwikkelden zich tot de kweekvijver van de progressieve gelijkheidsdenkers. Met sociale wetenschappers als militante voorhoede. Academische vrijheid en rationaliteit werden ingewisseld voor een mengsel van westerse zelfhaat en moreel activisme. Cultuurrelativisme werd het nieuwe credo.

Rechtvaardigheid werd niet meer gezien als het bevorderen van individuele ontplooiing, maar als het afdwingen van gelijkheid. De overheid moest van de progressieveling de zwakkere groepen beschermen via voorkeursbehandeling, subsidies en inkomensherverdeling. Het vrijheidsideaal vervaagde onderweg. Hoewel in de politieke retoriek de holle kreet “individualisering” nog lang een vast onderdeel van het repertoire bleef.

Social Justice
En zie, daar dient de hedendaagse progressief zich aan: de Social Justice Warrior. Bedwelmd door een kwaadaardig gelijkheidsevangelie en permanent schuldgevoel over wereldwijd onrecht. Vergiftigd met anti-wetenschap en anti-rationaliteit strijdt hij voor iets dat hij sociale rechtvaardigheid noemt, maar wat neerkomt op censuur op denken, spreken en gedrag. De Social Justice Warrior doet kritiek op zijn optreden af als extreemrechts, fascistisch of nazistisch. Hij ziet het vrijheidslievende volksdeel als aartsvijand en de moslim als geestverwant in de heilige strijd tegen racisme, xenofobie en westers kolonialisme.

De progressief van nu beroemt zich op zijn misplaatste eretitel. Hij laaft zich aan de holle leuzen van diversiteit, inclusiviteit, veiligheid en tolerantie. Ja, zelfs de vrijheid is zijn strijdkreet. Begrippen waarvan de werkelijke betekenis nooit tot hem is doorgedrongen.

Hysterie
En zo kan het gebeuren dat in de straten van Washington progressive feminists zich hullen in een hijab van de Amerikaanse vlag, zich overgeven aan collectieve hysterie, hun lichaam volkalken en volhangen met Virtue Signals, tegenstanders bedreigen en mishandelen, winkels plunderen, hun eigen democratie bestempelen als fascisme en in een rechtmatig verkozen president de gereïncarneerde duivel zien.

Safe Space
De Social Justice Warrior is de figurant in een zelfgeschreven horrorstory. Hij laat zich leiden door wanen en is verslaafd aan zijn eigen puberale kretologie. Zijn progressiviteit is een illusie en voert naar een naargeestige Safe Space die de echte wereld en echte menselijkheid uitsluit. Een wereld waar het Ministerie van Waarheid de correcte taal, opvattingen en gedragingen voorschrijft en overtreders worden vervolgd en gestraft.

Ik snak naar het einde van deze infantiele waanzin en de terugkeer van de echte progressiviteit. Het leven is veel te kort en waardevol om het te laten verpesten door de massale zinsbegoocheling van een hypergevoelige, ontspoorde klaaggeneratie.

Over de auteur

Asher

Recent gepubliceerd

Archief

• Economie31 december 2020Nederland Coronacratie
• Politiek Nederland1 januari 2020Van de hoofdredacteur: OpinieZ in 2020
• Media23 oktober 2019Kajsa Ollongren: minister van Waarheid en Deugmedia
• EU28 november 2018Het Decreto Salvini: hoe Italië de immigratie beteugelt