Het multiculturele ideaal bestaat toch!
De laatste jaren bezoek ik regelmatig Israël. Het valt me dan steeds op hoezeer het dagelijks leven daar afwijkt van het beeld dat gewoonlijk in onze media wordt geschetst. Israël is voor mij vooral een plezierige mengelmoes van uiteenlopende culturen.
Immigranten uit meer dan 100 landen hebben het land getransformeerd tot de ware multiculturele samenleving. Het project dat in Nederland nooit van de grond is gekomen, ondanks verwoede pogingen daartoe van linkse en christelijk geïnspireerde politici.
Zuurstof
Multiculturaliteit lijkt in Israel vreemd genoeg wel te zijn geslaagd. Hoe komt dat nou?
Wel, er zijn in Israël meer verbindende factoren aanwezig die voorkomen dat multicultureel samenleven omslaat in verdeeldheid en onderlinge vijandigheid. Want waar men ook oorspronkelijk vandaan komt, uit India, Irak, Marokko of Frankrijk, mensen vinden elkaar in het Jodendom. De gemeenschappelijke zuurstof die wordt ingeademd, of je nu religieus bent of seculier. De Joodse kalender, tradities, feestdagen en geschiedenis doordrenken de samenleving.
Wezenlijk is ook dat burgers beseffen dat ze deel zijn van een jonge staat. Waar woestijnzand in recordtijd is omgezet in welvaart en high-tech. Waar jongens en meisjes twee tot drie jaar militaire dienstplicht hebben en zich persoonlijk verantwoordelijk voelen voor de verdediging van hun land. Waar het leger een echt volksleger is en deel van je familie. Waar vlak over de grens vijanden zwaar bewapend op de loer liggen.
Vlag
Israëlische burgers houden van hun land, hoe verschillend ze ook over de politiek denken en fel ze onderling ook daarover debatteren. Ze houden van hun volkslied, van hun taal en van hun vlag, die je overal in het straatbeeld, in winkels en in woningen aantreft. Men voelt zich simpel gezegd thuis. In Israël is de multiculturele samenleving daardoor geen mislukt ideaal, maar een dagelijkse realiteit.
Maar ja. In Nederland kennen we geen gezamenlijk doorleefde traditie, is vaderlandsliefde een populistisch sentiment, zijn dienstplicht en leger afgeschaft, wordt er lacherig gedaan over vlag en volkslied, wordt de nationale onafhankelijkheid steeds verder ontmanteld en zien we de echte vijanden niet. Onder die omstandigheden blijft multiculturaliteit een kansloze onderneming.
Maar op vier en een half uur vliegen van Schiphol zie je het bewijs van het tegendeel. Ik zou er haast weer links van worden.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Economie31 december 2020Nederland Coronacratie
Politiek Nederland1 januari 2020Van de hoofdredacteur: OpinieZ in 2020
Media23 oktober 2019Kajsa Ollongren: minister van Waarheid en Deugmedia
EU28 november 2018Het Decreto Salvini: hoe Italië de immigratie beteugelt