Het “misdrijf” van minister Asscher

Onlangs werd bekend dat minister Asscher door enkele advocaten wordt beticht van een strafrechtelijk vervolgbaar ambtsmisdrijf. Dit vanwege vermeende te hoge AOW-uitkeringen aan enkele Joodse Holocaustoverlevenden in door Israël bezet gebied. Uri van As heeft de zaak tot de bodem uitgezocht. Vandaag deel 1 van een vierluik.

Geweten
Moreel verantwoord handelen in het politieke bedrijf vergt lef en daadkracht. Tijdens de Jom Kippoer oorlog in 1973 nam PvdA-defensieminister Henk Vredeling, ondanks het uitdrukkelijke verbod van PvdA-premier Joop den Uijl, toch het besluit wapens en munitie te leveren aan het om het voortbestaan vechtende Israël.

Deze moedige en nobele daad van minister Vredeling maakte de toenmalige premier en partijgenoot Den Uyl woedend en rancuneus. Den Uyl wilde Vredeling ter plekke ontslaan, maar vond daarvoor geen steun in zijn kabinet. Den Uyl zorgde er wel voor dat een verdere carrière van Vredeling in de Nederlandse politiek en het bestuursleven voorgoed geblokkeerd werd. En nu blijkt opnieuw een PvdA-minister over een werkend geweten te beschikken: Lodewijk Asscher.

Strafvervolging
Net na Lodewijk Asschers verjaardag en vlak voor Rosj Hasjanah, het joodse nieuwjaarsfeest, zocht advocatenkantoor Prakken d’Oliveira de publiciteit met een brief aan de Tweede Kamer om een strafvervolging tegen de minister in te stellen. In een brief, die zij een aangifte noemen, betichten de advocaten Liesbeth Zegveld en Michiel Pestman minister Asscher van een ambtsmisdrijf waar maximaal drie jaar gevangenisstraf opstaat.

Overlevenden
Welk verschrikkelijk misdrijf heeft minister Asscher in vredesnaam gepleegd? Tegen het eigenzinnige voornemen van een aantal SVB-ambtenaren in, heeft hij, net als zijn politieke voorgangers, besloten een handvol Joodse Nederlandse bejaarden in Israël, waaronder enkele overlevenden van de nazi-vernietigingskampen, niet te korten op hun AOW-uitkering. Een besluit dat ieder fatsoenlijk mens meteen begrijpt.

De vernietiging van Joods Nederland en het gedrag van de overheid en het ambtenarenapparaat tijdens en na de Tweede Wereldoorlog hebben bij de Joodse overlevenden en hun nazaten diepe wonden achtergelaten. De ondergang van Joods Nederland is een inktzwarte bladzijde in de geschiedenis die het deugdzame deel van ons land vervult met schaamte.

Wet BEU
Alle AOW-gerechtigden in het buitenland worden getoetst aan de Wet beperking export uitkeringen: BEU. Nederland sluit daartoe verdragen met landen waar controle van uitkeringsgerechtigden mogelijk is. Uitkeringsgerechtigden die buiten zo’n verdragsland wonen, worden vanwege het gebrek aan controle gekort op hun uitkering. Israël is een verdragsland met adequate controlemogelijkheden. Aan alle voorwaarden van de wet is voldaan.

Fijnslijpers
Totdat een aantal activistische SVB-ambtenaren met te veel vrije tijd meenden politiek te moeten bedrijven. De ambtelijke fijnslijpers stelden vast dat ons land in de betwiste gebieden van Israël geen Israëlische soevereiniteit erkent. De bejaarde Nederlandse Joden die in deze gebieden wonen, moeten daarom worden gekort was de juridisch aanvechtbare stelling van deze geopolitieke hobbyisten. Vanachter hun SVB-schrijftafels togen zij aan het werk. Niet veel later vielen de eerste kille ambtelijke mededelingen in de Israëlische brievenbussen van nietsvermoedende Joodse bejaarden.

Controle
Dat de Israëlische controlemogelijkheden in de betwiste gebieden minder doeltreffend zouden zijn is volstrekt onaannemelijk. En controle is waar het in de wet BEU om draait. De wet verlangt van SVB-ambtenaren geen autonoom beleid op het terrein van de Nederlandse Buitenlandpolitiek. De politieke opstelling van dit clubje ambtenaren is duidelijk in strijd met de geest en geschiedenis van de wet BEU. Bovendien is het tamelijk onsmakelijk om als overheidsinstantie bejaarde Holocaustoverlevenden in Israël op ambtelijke wijze te vervolgen en op stang te jagen.

Daarom besloot minister Asscher in overleg met zijn juristen, premier Rutte en de minister van Buitenlandse zaken om dit kortingsbesluit van de SVB te negeren en die paar Joodse AOW’ers in Israël niet te korten. Toch is het dit gebaar van fatsoen en menselijkheid dat bij bepaalde mensenrechtenactivisten in ons land opeens zo verbazingwekkend veel woede heeft gewekt.

Hoe die woede planmatig werd geconstrueerd en aangewakkerd leest u aanstaande donderdag in deel 2 van dit vierluik. Over de activisten van NRC en de bijzondere prioriteiten van advocatenpraktijk Prakken d’Oliveira.

Foto: ad.nl

Over de auteur

Uri van As

Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com  | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen

Recent gepubliceerd

Archief

• Innovatie&Techniek8 januari 2023Leo Lucassen schijnt dol te zijn op OpinieZ
• Antisemitisme9 september 2021De pauselijke ambities van Sigrid Kaag
• Antisemitisme16 mei 2021De wederopstanding van duister Nederland
• Woke14 april 2021Woke Woensdag – Van BLM-miljonair tot afgewezen transgender-non