Bellemakers verafschuwt Rechts, maar Links kan er wel van leren

Stukjes van boze, linkse columnisten hebben veelal een hoge amusementswaarde. Soms dreigen de schrijvers te bezwijken aan zelfopgewekte woedeaanvallen over wat domrechts allemaal vindt, zegt en doet.

Want in het linkse narratief (om maar even in de verantwoorde sociale deugterminologie te blijven) is Rechts een synoniem voor onrecht, ongelijkheid, onderdrukking en een oneindige reeks andere on-woorden die heel afkeurenswaardig zijn. Toegegeven, zo’n binaire goed-en-kwaad zienswijze maakt het leven een stuk overzichtelijker. De bottom line is dat Links OK is en Rechts Niet OK.

Onvrede
Ditzelfde simplisme zien we bij de GroenLinkse spindoctor en Soros-klusser Huub Bellemakers. Hij spuwde afgelopen zondag op The Post Online zijn gal over Rechts uit. Die onvrede uit hij al dagelijks op Twitter, dus het verwerken van zijn sneren tot een column was voor hem een peuleschil.

Huub was extra boos deze keer, omdat hij onlangs op OpinieZ een bijdrage had gelezen van de Britse feministe en activiste Anne Marie Waters. Zij betoogt dat de linkse beweging de laatste jaren steeds meer narcistische trekken vertoont. Links laat zich leiden door een realiteitsontkennende ideologie en wordt verteerd door zelfhaat.

Nadoen
Bellemakers kon die aantijging natuurlijk niet over zijn kant laten gaan. Zijn artikel laat zich lezen als een uitbarsting van machteloze woede over alle kwaad dat Rechts aangericht heeft. Maar ook over het onvermogen van Links om het publieke debat over multiculturaliteit, veiligheid en immigratie naar zich toe te trekken. Wonderlijk genoeg ziet hij als oplossing dat Links Rechts “meer moet nadoen”.

Links moet gewoon “sneller, harder en bozer” zijn en minder genuanceerd en voorzichtig. Bellemakers brengt het issue – volgens de aloude BKB-modus – terug tot een profilerings- en stijlprobleem. Kritiek op de inhoudelijke stellingnames van Links ontbreekt. Daar zit volgens Bellemakers het probleem niet, want Links heeft het uiteraard altijd bij het juiste eind.

Homorechten
In de eerste alinea al gaat Bellemakers fors de fout in. Rechts zou pas onlangs de emancipatie van LGBTQ’s hebben omarmd, terwijl dit altijd een links, vrijzinnig strijdpunt zou zijn geweest. Huh? Joep Schrijvers heeft onlangs – ook al op OpinieZ – haarfijn en messcherp duidelijk gemaakt dat het juist de “progressieve” partijen zijn die het de laatste jaren hebben laten afweten in de strijd voor homorechten. De tere gevoelens van de moslimgemeenschap bleken voor Links vaak zwaarder te wegen dan de ontplooiingsvrijheid van LGBTQ’s. Homo-emancipatie is geen links monopolie en is dat ook nooit geweest, stelt Schrijvers.

Benoemen
Het al eerder uitvoerig door de journalist en publicist Carel Brendel beschreven falen van Links moge dan niet aan de kritiek van Bellemakers worden onderworpen, op het punt van de linkse gedragsstijl doet hij een zinnige aanbeveling. Hij roept linkse politici op om gevallen van moslimextremisme “hard” te benoemen en bijvoorbeeld te pleiten voor “meer veiligheid” zonder zich gelijk druk te maken over mogelijke stigmatisering van een hele bevolkingsgroep.

En, belangrijker nog, hij propageert het uitdragen van de “eigen waarden: tolerantie, bescherming individuen, bescherming (on)geloofsvrijheid.” Als links Angehäuchten daar nu eens mee zouden beginnen, komen we inderdaad een stap verder. Nog los van de vraag of dit nou bij uitstek specifiek “linkse” waarden zijn. Maar het is een beginnetje op het pad naar verlichting.

Rechts krijgt de schuld
Dat Bellemakers in het stuk op allerlei andere punten de fout in gaat, is op zich niet verbazingwekkend. Linkse krampreflexen spelen toch altijd weer op. In een ingewikkelde passage over “multicausaliteit” bijvoorbeeld. Links moet van Bellemakers toch opeens weer wél de nuance zoeken door er op te hameren dat de gebrekkige integratie van moslims meerdere oorzaken heeft. Ziehier het linkse Don’t Mention Islam-syndroom in optima forma.

Gelukkig krijgt verderop in het stuk Rechts in schuimbekkend proza van Bellemakers de schuld van het vre-se-lij-ke woningtekort (waarbij overigens de voorrangsregeling voor asielzoekers niet wordt genoemd), van het falen van de multiculturaliteit (godzijdank!) en zelfs van de invloed van Saoedische en Turkse staat op de bouw van moskeeën in ons land. Zo kennen we Links weer: feiten zijn niet belangrijk, ideologische verwijtkretologie wel.

Dat Bellemakers zijn woedeaanval afsluit met de verzuchting dat Links dan toch maar soms moet meegaan in rechtse frames, staat weer haaks op de rest van zijn betoog. Maar dat mag de pret niet drukken. Linkse inconsistente boospraat blijft hoogst amusant.

Over de auteur

Asher

Recent gepubliceerd

Archief

• Economie31 december 2020Nederland Coronacratie
• Politiek Nederland1 januari 2020Van de hoofdredacteur: OpinieZ in 2020
• Media23 oktober 2019Kajsa Ollongren: minister van Waarheid en Deugmedia
• EU28 november 2018Het Decreto Salvini: hoe Italië de immigratie beteugelt