Vluchtelingendeal met Erdogan moet van tafel
Een zee van rode vlaggen, overal in Europa schreeuwende en demonstrerende Turkse nationalisten in de straten en als klap op de vuurpijl beschuldigt Erdogan op 2 augustus de EU en Amerika ervan terrorisme te steunen en de kant van de coupplegers te hebben gekozen.
Uiteraard moet de EU van hem over de brug komen met 3.35 miljard euro en visumvrij reizen, want “wij beschermen de EU, door 3 miljoen Syriërs en Irakezen onderdak te bieden”. Een redelijk onverkapt dreigement.
Terwijl Recep Tayyip gestaag verder zuivert en met de dag gekker wordt, komt de EU weinig verder dan “zorgen uitspreken” en telkens herhalen dat het “in ons aller belang is dat we de deur naar Turkije niet dichtgooien en de democratische instituties aldaar onverminderd steunen”.
De enige substantiële kritiek is het statement dat Turkije geen lid van de EU kan worden als ze de doodstraf herinvoeren. Of het gevolgen zou hebben voor andere betrekkingen en reeds gemaakte deals, zoals bijvoorbeeld het vluchtelingenakkoord, is allemaal niet zo duidelijk.
Bij de ballen
Voor het vluchtelingenakkoord, momenteel in een impasse, zijn er twee uitkomsten mogelijk. Of Erdogan zegt: “Bekijk het maar, we laten vluchtelingen weer doorwandelen en varen!”, of de EU komt over de brug met het geld en het visumvrij reizen, ondanks dat Turkije nog niet aan alle voorwaarden voldoet.
Het tweede lijkt het meest waarschijnlijk, want Erdogan heeft Brussel behoorlijk bij de ballen. Volgens de European Union External Action site is Turkije o.a. “een sleutelpartner met een strategische positie en een groeiende economie” en de EU is daarom vastberaden om, kennelijk ten koste van alles en iedereen, de relatie met Turkije te intensiveren.
De Hoge Afgevaardigde van de EU, Federica Mogherini, die in haar online dagboek schreef hoe zij persoonlijk bedacht dat de EU zo snel mogelijk steun moest betuigen aan Turkije en Erdogan na de coup, laat geen moment onbenut om het belang van Turkije voor de EU te benadrukken.
En ergens lijkt het ook een verkapt dreigement aan het adres van eenieder, dus ook van ondergetekende, die de hele relatie met dictatoriaal Turkije helemaal niet ziet zitten. Met de vluchtelingen waar Erdogan mee dreigt, dreigt de EU in zekere zin ook. En terreur uiteraard, want radicalisering schijnt een issue te zijn in Turkije.
Nexit
Maar geef je uit angst voor al die zaken toe aan Erdogan en laat je Brussel haar gang gaan, dan krijgen miljoenen van die vlagzwaaiende, extreemrechtse, ultranationalistische Turken vrij toegang tot de EU. En wie zegt dat er dan ook geen homegrown terroristen uit de Islamitische Staat Turkije gezellig visumvrij komen binnenwandelen? Ongeacht de uitkomst zijn we de verliezer.
Het beste is een derde optie: alles in eigen hand houden. En de erdoganisten in Turkije, bij hun geliefde leider. Geen deals met Erdogan en geen geld naar zijn corrupte regime. Hem min of meer onze grensbewaking laten regelen was sowieso het domste idee ooit. Dat moet gewoon door onszelf geregeld worden. Andere miljardenprojecten van de EU, zoals klimaat, kunnen vast wel tot nader order in de ijskast.
Het allermooiste is dat het nog niet te laat is. En als extra bonus hoeven we dan ook niet langer het tenenkrommende gezwam uit Brussel aan te horen over de onverdeelde steun aan de “democratische instituties” van Turkije. Win. En gaat Brussel wel door met Erdogan, dan is er altijd nog de #Nexit. Win-win. Tot de hoogste macht.
Over de auteur
- Emigrant, huisvader en microblogger. Met soms wat macro.
Recent gepubliceerd
Feminisme23 maart 2017Feministisch Gender Gap riedeltje klopt niet
Feminisme14 maart 2017Deugende feministische en inclusieve stem-adviezen
Cultuur21 februari 2017Baudets ijle herwaardering van het christendom
Feminisme5 februari 2017Onwil tot integratie leidt tot gelijkheidsdwang