Theresa May en de Brexit

Twee weken na het referendum en de daaruit voortgekomen Brexit staat Groot-Brittannië er compleet anders voor dan ik aanvankelijk had gedacht. De Britten zijn voortvarend te werk gegaan, waarvoor hulde.

Eerder dan verwacht is David Cameron afgetreden en heeft hij plaatsgemaakt voor Theresa May. Deze politica kon zo snel het stokje van Cameron overnemen, omdat eventuele concurrenten snel afhaakten in de race om de nieuwe Prime Minister te worden. In ons land is May relatief onbekend.

Wat we van haar weten is dat ze recht door zee is, zegt wat ze denkt en doet wat ze zegt en van de Brexit een succes wil maken, ondanks het risico van een eventueel uiteenvallen van Groot-Brittannië. Deze politica heeft de handschoen opgepakt waar anderen hem niet aan durfden te trekken. Een politica met lef dus, precies wat Engeland nu nodig heeft.

Boris Johnson
Slim als ze is, heeft ze Boris Johnson gevraagd Minister van Buitenlandse Zaken te worden. Daarbij wordt benadrukt dat hij niet de Minister van Brexit wordt. Dit is een strategische meesterzet. Buiten het kabinet zou Johnson als luis in de pels kunnen fungeren. In deze functie, die hij natuurlijk niet kon weigeren, houdt ze Boris dichtbij en tegelijkertijd op afstand.

Hij zal immers veelal buiten Engeland opereren en aan haar moeten rapporteren. Hij is echter niet verantwoordelijk voor het belangrijkste buitenlanddossier. Daarmee heeft ze een potentiële criticaster vakkundig kaltgestellt. Dat de flamboyante politicus in zijn functie ook de baas wordt van MI5 neemt ze voor lief, daar is niets aan te doen.

David Davids
Als Brexitminister heeft zij David Davids aangesteld. Zijn eerste tweets over zijn nieuwe functie zijn in Engeland met hoongelach ontvangen. Het blijkt dat hij nog niet helemaal doorheeft hoe de EU exact werkt. Een blunder van formaat en een teken dat Davis zich zwaar in de materie zal moeten verdiepen, voordat hij kan worden losgelaten in Brussel en aan de uittredingsonderhandelingen kan beginnen.

De onderhandelingen zullen er komen, Engeland is vastberaden uit de EU te stappen. Het is nu de vraag hoe dit traject zal verlopen: wordt het quick and dirty of nemen de partners als vrienden afscheid van elkaar, terwijl ze over en weer goede betrekkingen onderhouden? De laatste optie is de insteek van EU-voorzitter Slowakije en ook regeringsleiders als Rutte geven hieraan de voorkeur.

Korte metten
Echter, de grote jongens – Frankrijk en Duitsland – willen snel korte metten maken met de samenwerking. Ook Juncker, de notoire dronkenlap uit Luxemburg, wil het hard spelen. En waar beslissingen snel en dus ondoordacht worden genomen, vallen slachtoffers.

Maar volgens deze figuren mág een Brexit eenvoudigweg niet soepel verlopen. Want als Engeland en de EU zonder al te veel kleerscheuren afscheid van elkaar kunnen nemen, dan zou dat een trigger kunnen zijn voor meer landen om die stap te gaan zetten. Met binnenkort verkiezingen in landen met sterk opkomende EU-kritische partijen – Duitsland, Frankrijk, Nederland – en een referendum in Italië, moet dat koste wat kost worden voorkomen. De EU-trein moet full speed ahead doordenderen naar een eindbestemming die niemand kent en waar niemand wil zijn.

Aan May en haar team de schone taak om zeer strategisch te werk te gaan, de EU-haviken op een zijspoor te zetten en er een mooie Brexit uit te slepen. Alleen een vrouw die stevig in haar schoenen staat, over een flinke dosis lef beschikt én een goed plan heeft, durft zoiets aan.

Over de auteur

Peter van Dijken

Man met een missie en een mening. Conservatief, liberaal. Voor alles een ras-optimist. Publiceerde eerder op Liberale Media en DDS. Ziet een mooie toekomst voor Europa zonder EU en Euro. Is te volgen op Twitter via @PetervanDijken

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland23 oktober 2017Het Kaartenhuiskabinet Rutte-3
• Politiek Nederland29 september 2017Forum voor Democratie gaat niet VVD, maar PVV leegvreten
• Linkse politiek8 september 2017Het begint met een lolletje
• Politiek Nederland28 juli 2017Ga op vakantie en blijf weg!