Israël: hou de droom in leven

Gisteren ontving ik een verzoek om een bijdrage te leveren voor de themadag Israël op Opiniez. Dat kan ik niet weigeren. Want natuurlijk schrijf ik graag over de jonge staat die vervolgde, verdreven en gevluchte Joden een thuis heeft gegeven.

Droom
Wat ooit een droom was, is werkelijkheid geworden. Een veilig en vrij thuis voor Joden die in Europa eeuwenlang werden gediscrimineerd, uitmondend in de massamoord door de nazi’s, hun handlangers en de vele meelopers en zwijgende supporters, ook in Nederland. Velen van mijn familie zijn die dans niet ontsprongen. Israël is alleen al daardoor ook voor mij een belangrijk en bijzonder land, ook nu na 68 jaar.

Toevluchtsoord
Elke avond maak ik thuis koffie die uit Israël komt. Ik denk aan verre familie die zich daar heeft gevestigd en aan mijn vele bezoekjes. Het land speelt voor mij en vele anderen een rol, zonder dat het makkelijk is die precies te duiden. Natuurlijk is het land nog steeds belangrijk als toevluchtsoord voor Joden die zich elders niet langer veilig en welkom voelen, maar het is allang niet meer alleen een ‘negatieve’ keuze. Eerlijk gezegd ben ik ervan overtuigd dat nog steeds de overgrote meerderheid in Nederland daar zo tegenaan kijkt.

Resultaten
Velen zijn geïnteresseerd en betrokken, soms ook trots of jaloers op de resultaten die het land boekt op het gebied van bijvoorbeeld zonne-energie, landbouw of innovaties op het gebied van ICT en watermanagement: van druppelirrigatie tot ruim 80% hergebruik van al het afvalwater. Ook de opvang en integratie van honderdduizenden immigranten in het droge land met amper eigen grondstoffen, maakt indruk.

Vragen
Dit betekent niet dat we alles wat de regering van Israël doet, kritiekloos moeten steunen. Dat doen we met beleid van ons eigen kabinet of dat van omliggende landen ook niet. En ja, er is genoeg om te bekritiseren en vragen bij te stellen. Dat moeten we dus ook zeker doen. Dat is soms ongemakkelijk, juist gezien het bijzondere karakter van de staat die de VN en Nederland al in 1949 erkende.

Maar moet niet juist deze staat vrijheid, democratie en rechten voor minderheden als geen ander hoog in het vaandel hebben staan en kansen bieden aan al haar inwoners? En moet niet juist deze staat haar hand blijven uitsteken naar de Arabische bevolking, gericht op een vreedzame en gezamenlijke toekomst? Moet de droom die de staat Israël was, niet juist verdergaan, maar dan ook voor Palestijnen en hun dromen op een eigen staat naast Israël? Deze vragen stellen, is voor mij hetzelfde als ze beantwoorden. Dat dit tot nu toe niet voldoende is gelukt, is geen reden ze niet te blijven stellen. Ook wanneer aanslagen de zaak op scherp zetten, moeten we blijven dromen en werken aan zo’n toekomst. “Wie niet droomt, is geen realist”.

Aanslagen
Discriminatie en onvrijheden die Palestijnen ervaren, maar ook extremisten die dagelijks aanslagen tegen Joodse mannen, vrouwen en kinderen beramen, maken het moeilijk niet zelf extreem de ene of de andere kant uit te reageren. Deze week nog werden twee 80-jarige Joodse bejaarden bruut neergestoken, schoot Hamas opnieuw raketten af op burgerdoelen in Zuid-Israël, zagen we beelden van Palestijns leed als gevolg van het optreden van Israëlische militairen en lazen we over de sloop van Palestijnse waterputten, woningen en olijfbomen op de Westelijke Jordaanoever.

Toekomst
Toch moet dat niemand weerhouden te werken aan een toekomst waarin ruimte is voor alle partijen en die mooie droom werkelijkheid te maken. Een toekomst waarin iedereen ruimte heeft voor trots en eigen evenementen. Een toekomst ook met twee staten waarin dat tot uitdrukking kan komen. En juist als dat perspectief achter de horizon lijkt te verdwijnen, is zorg en ook druk vanuit Nederland, niet verkeerd. Of dat vertaald moet worden in een belerend vingertje, is de vraag. Dat leidt alleen maar tot een gevoel: “ik weet het zo goed, en zij doen het fout”. Inleven, meeleven, meevoelen en van daaruit proberen te helpen is waarschijnlijk veel constructiever, al is dat tegelijk wel veel lastiger.

Mensenrechten
Ik begrijp dat velen Nederlandse en Europese druk als onrechtvaardig ervaren, wanneer dergelijke druk niet ook plaats vindt tegen landen die in hun daden veel verder afstaan van onze westerse waarden. Landen waar mensenrechten met de voeten worden getreden (Rusland, Somalië), talloze doodstraffen ten uitvoer worden gebracht (China, Iran, Saoedi-Arabië) of waar geweld en terreur tegen burgers dagelijkse praktijk is zoals in Syrië, Irak en Afghanistan en honderdduizenden het niet overleven.

En ja, onvrijheid, intolerantie, dreiging en geweld spelen ook dichter bij huis: in Turkije, en zelfs in Hongarije, Engeland, Frankrijk, België en ook hier, specifiek gericht tegen Joden en tegen tal van andere groepen. Kritiek en druk op de regering van Israël is nodig, maar inderdaad: dat geldt voor regeringen van vele andere landen ook. Sterker: druk op de Israëlische politiek is alleen geloofwaardig als er tegelijkertijd druk op die anderen wordt uitgeoefend. En natuurlijk kan druk op Israël niet los staan van druk op Palestijnen.

Dromen
Maar juist omdat we moeten blijven dromen en streven naar een vreedzame toekomst die ruimte biedt voor iedereen, is druk op politici en beleidsmakers nodig, ook die van Israël dus. Juist om trots te kunnen blijven op Israël en de droom in leven te houden, voor iedereen. Er is geen alternatief.

Bart Vink is D66-gemeenteraadslid in Amsterdam.
Deze tekst is op persoonlijke titel.

Over de auteur

Redactie OpinieZ

Via de redactie gepubliceerde artikelen.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland1 januari 2024Vooruitzicht 2024: OpinieZ-auteurs aan het woord
• Politiek Internationaal25 december 2022OpinieZ-auteurs over de toestand in Nederland en de wereld
• Diversiteit13 juli 2022Woke Woensdag – Van Artis Goes Woke tot Alles Wat Wokies Haten
• Economie11 juli 2022Verzet tegen ideologische hobby’s elites gaat de hele wereld over