Het Joodse veilige huis

Het is vandaag de 68^e Onafhankelijkheidsdag – Yom Ha’atzmaut – van de staat Israel. Met het voorlezen van de onafhankelijkheidsverklaring op 14 mei 1948 door David Ben Gurion in Tel Aviv was de Joodse staat een feit.

De dag voorafgaande aan Yom Ha’atzmaut – Yom Hazikaron – worden de Israëlische slachtoffers herdacht die tijdens de diverse oorlogen en gewelddadigheden zijn gesneuveld. De dagen hebben zowel een nationalistisch als een religieus karakter. Ze worden door iedere joodse gelovige en Israëlische staatsburger geëerbiedigd, met uitzondering van sommige ultra-orthodoxen.

Bedreigingen
Het zijn dagen die juist in deze tijden in Israël als zeer belangrijk worden beschouwd. Dagen waarop ook de eenheid onder Joden duidelijk voelbaar is. De bedreigingen nemen hand over hand toe in geopolitieke zin, maar ook de vrijwel dagelijkse agressie tegen Joden in de westerse samenlevingen groeit. Van complottheorie rondom 9/11 tot aan de Iran-deal en van terreuraanslagen tot aan openlijk antisemitisme. Bedenk maar een politiek of maatschappelijk probleem en Israël of de Joden worden gelijk als schuldigen aangewezen.

Vervolging
De Joodse geschiedenis is verzadigd van oorlogen, geweld, onderdrukking en vervolging. Met het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1948 na de terugtrekking van de Britten moest hier een einde aan komen. Een eigen nationaliteit, een eigen grondgebied en een eigen volksvertegenwoordiging moest voorkomen dat er nogmaals een Shoah zou plaatsvinden. Vervolging en genocide zitten ingebakken in het joodse collectief geheugen en maken de meeste Joden tot wie ze nu zijn: strijdvaardig tegen alles dat uit is op de destructie van Israël en van de Joodse diaspora.

Antisemitisme
Hoewel Joden al lange tijd volledig geïntegreerd zijn in de westerse samenlevingen, blijft het een uitdaging om in het dagelijkse leven geen hinder van het joodse geloof, de joodse afkomst of de Israëlische nationaliteit te ondervinden. De verhalen over en ervaringen met antisemitisme zijn immers legio, het maakt mensen moe en angstig. Soms onterecht, maar vaak ook geheel terecht. Emigreren naar Israël – aliyah maken – is dan de laatste strohalm om te ontkomen aan de nachtmerrie die hele generaties heeft verscheurd en nu op sommige plekken weer dreigt te gebeuren.

Thuis
In de onafhankelijkheidsverklaring van de staat Israël is opgenomen dat iedereen van Joodse afkomst het recht heeft om zich in het land te vestigen en dat men daarbij alle hulp van de overheid krijgt. Een mooie belofte voor iedere Jood dat hij of zij ooit – als het nodig is – een veilig thuis kan vinden.

Voor mij geldt echter nog een ander overweging. Ik ben een joodse Nederlander- geboren en getogen – en ik wil hier zeker niet weg, als anderen dat op basis van geloof of overtuiging denken dat voor mij te moeten bepalen.

Plicht
Het is onze plicht als Joden om net zo strijdbaar te zijn als de vrouwen en mannen die in 1948 vochten in de Onafhankelijkheidsoorlog. Het is onze plicht te herdenken dat zij voor velen een veilig land hebben opgebouwd. Voor als het ooit nodig is.

Het is mijn plicht om te zorgen dat ik mijn kinderen hier een veilig huis kan bieden of in Israël, als het ooit nodig is.

Het is vandaag Yom Ha’atzmaut, de dag dat 68 jaar geleden de vrijheid van het Joodse volk een plaats op de landkaart heeft gekregen. Een stipje op de globe, maar een reusachtig land om er te zijn. Een land dat voor altijd in mijn hart zit.

Over de auteur

Redactie OpinieZ

Via de redactie gepubliceerde artikelen.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland1 januari 2024Vooruitzicht 2024: OpinieZ-auteurs aan het woord
• Politiek Internationaal25 december 2022OpinieZ-auteurs over de toestand in Nederland en de wereld
• Diversiteit13 juli 2022Woke Woensdag – Van Artis Goes Woke tot Alles Wat Wokies Haten
• Economie11 juli 2022Verzet tegen ideologische hobby’s elites gaat de hele wereld over