Het sprookje van Duizend En Een Kansen

Afgelopen donderdag was het ontluisterende vervolg van het “Brusseldebat” dat al snel en niet geheel toevallig het “Terreurdebat” is gaan heten.

Vorige week schreef ik in mijn column over de hilarische soap rondom Van der Steur en liet ik tussen de regels door blijken dat ik klaar was met deze bewindvoerder. Misschien tegen beter weten in nam ik aan dat ons parlement nog steeds beschikt over voldoende zelfcorrigerend vermogen om een einde te maken aan deze Lach-Of-Ik-Schiet-Show.

Verhoor
Na een toch wel pittig verhoor werden de moties ingediend. En inderdaad, daar was de motie van wantrouwen, tezamen met vele niemendalletjes. Hoopvol zag ik dat de eerste partijen de motie steunden, totdat de reactie van Alexander Pechtold bij mij de stemming deed omslaan. Geen steun, maar een ferme tik op de vingers was voldoende voor deze volksvertegenwoordiger. Hij werd daarin gevolgd door andere partijen die voorzien zijn van een ruggengraat van yoghurt.

Formeel zou Van der Steur geen fouten hebben gemaakt. Na ontelbare herhalingen van dit mantra ging zelfs de Kamer er in geloven. Het waren de Turken, de Belgen, de Amerikanen, maar zeker niet Van der Steur. Het vijfde (!) excuus sinds zijn aantreden zorgde voor doffe berusting in de Kamer, zodat Ard zich met zijn eveneens vijfde laatste waarschuwing voldaan bij zijn wachtende vriendin kon voegen in het restaurant van het Binnenhof. Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was.

Topdown
Bovenstaande is tekenend voor de geringe actiebereidheid van het kabinet dat daarmee het voorbeeld geeft aan de onderliggende bestuurslagen. Zoals iedereen met enig inzicht in de bestuurskunde kan vermoeden, is een topdown-organisatie er aan de basis vaak vele malen slechter aan toe dan aan de top zelf. Immers: shit in = shit out! De oplettende lezer heeft daar deze week – maar ook eerder – een ander pijnlijk voorbeeld van kunnen aanschouwen. En wel op een lager bestuurlijk niveau.

Elforkani
Jongerenimam Yassin Elforkani kwam in het nieuws door zijn column in het Parool waarin hij zei dat er binnen één tot anderhalf jaar een aanslag in Nederland te verwachten is. Via zijn contacten met moslimjongeren zei hij signalen te ontvangen dat een terreuraanslag vergelijkbaar met die in Brussel zeer waarschijnlijk is. Aan deze uitspraak is geen woord gelogen. Het is zelfs nog zeer genuanceerd gebracht. De reactie van de Amsterdamse burgervader Eberhard van der Laan was verbijsterend à la Van der Steur.

Muntthee
Zei Van der Laan enige tijd geleden nog dat Amsterdammers lief voor elkaar zijn en dat hij daarmee een aanslag in Amsterdam – hoewel niet uit te sluiten – niet snel zag gebeuren, nu is daar plots een imam die roet gooit in de muntthee van het liberale, multiculturele Amsterdam. De stad die het beste voor heeft met het corrupte Oekraïne en geen stedenband met Tel Aviv wil vanwege de “onderdrukte” Palestijnen.

Er moet snel gepraat worden als Elforkani iets weet wat wij niet weten, aldus Van der Laan. Nauwelijks bekomen van de door de imam aangedragen eyeopener, beloofde Van der Laan hard op te treden en zonder actieplan direct te schieten op terroristen. Het is hem geraden ook!

Probleemwijken
Ik loop al een redelijke tijd mee in deze doldwaze wereld van terroristen en overheden en de uitspraak van Elforkani verbaast mij dan ook totaal niet. De probleemwijken waar radicalisering plaatsvindt zijn al decennia common knowledge. Volewijck, Transvaal, van Galenbuurt, Nieuw-West, Slotervaart en ga zo maar door. Wijken waar de politie niet meer achter de voordeur kan/mag komen. Wijken waar ’s avonds na 22 uur kinderen vanaf vijfjarige leeftijd zonder toezicht op straat lopen.

Straatcoaches, buurtvaders, jongerenimams en reclasseringsmedewerkers vormen daar een file van hopeloze hulpverleners die lachend bespuugd worden. In zo’n Arabische parallelle samenleving heeft ook de Hofstadgroep haar eerste schreden gezet. En wel in het huis van de moordenaar van Theo van Gogh.

DSI
Zowel Amsterdam als Rotterdam hebben inmiddels een eigen onderdeel van de terreurbestrijdingseenheid DSI binnen de stadsgrenzen. Daarmee is echter alleen de reactietijd bij een optreden verkort, in preventieve zin zal er weinig veranderen. Verder is het nog maar de vraag of de politie haar diensten kan continueren op het huidige niveau. Een bedrag van 300 miljoen euro is daarvoor nodig. Intensivering van de politie-inzet is zelfs begroot op 600 tot 900 miljoen, voor defensie zijn zelfs miljarden nodig.

DSI – de redder van de Amsterdamse burgemeester – levert een groot deel van het elitepersoneel. Maar voor hoe lang nog? Rechtszaken (onder meer aangespannen door DSI-medewerkers) zijn al aangekondigd om aan de nodige wapens, tijd en geld te komen.

Proactief handelen
Het zou goed zijn als zowel Ard van der Steur en Van der Laan zich zouden committeren aan een essentiëel voorzorgsbeginsel aangaande veiligheid: niet afwachten, maar proactief handelen en vooruit denken. De piramide moet op z’n kop. Laat de mensen die met hun voeten in de modder en het bloed staan zelf bepalen wat goed en noodzakelijk is om hun werk te doen.

Laten we daarom een punt zetten achter de knuffelcultuur, waarbinnen de buurtvaders en straatcoaches zich bevinden en vervangen door deskundigen die wél achter de voordeur kunnen komen.

We moeten accepteren dat in de strijd tegen het terrorisme een tijd is aangebroken die een beslissing vereist. Of we gaan ten onder aan een subcultuur van haat en verderf, of we grijpen in om een onmenselijke en nietsontziende ideologie te verbannen naar waar het thuishoort: het land der fabelen.

Over de auteur

Redactie OpinieZ

Via de redactie gepubliceerde artikelen.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland1 januari 2024Vooruitzicht 2024: OpinieZ-auteurs aan het woord
• Politiek Internationaal25 december 2022OpinieZ-auteurs over de toestand in Nederland en de wereld
• Diversiteit13 juli 2022Woke Woensdag – Van Artis Goes Woke tot Alles Wat Wokies Haten
• Economie11 juli 2022Verzet tegen ideologische hobby’s elites gaat de hele wereld over