Antifascisten en Pegida kapen Holocaust voor eigen gewin

Vorige week zaterdag waren de demonstraties van Pegida en de AFA in Amsterdam. Eén aspect – hoewel subtiel aanwezig – sprong er voor mij echt uit: beide groepen schermden met het lijden van het Joodse volk in de Holocaust.

Tijdens de demonstratie van de antifascisten, waarin zij tegen Pegida te keer gingen, kwam een jonge vrouw aan het woord. Ze vertelde dat ze een internationaal socialiste was en hield een toespraak over hoe tolerant zij wel niet waren. In die toespraak zei ze iets opmerkelijk: “En zij [Pegida] stampen met hun nazistische voeten op het lijden van het Joodse volk.” De ironie dat ze morgen weer zou gaan demonstreren tegen de Israëlische staat, in een regio waar de gehele Umwelt niet kan wachten om de Israëli’s de zee in te duwen, leek haar te ontgaan.

De antifascisten grijpen terug naar ‘40-‘45 en blijven in een anti-nazistische retoriek hangen: door te verwijzen naar de holocaust, kunnen zij de tegenstander afschilderen als nazaten van de Duitse nazi’s. Maar dit doen ze slechts wanneer het hen uitkomt.

de Moefti van Jeruzalem bij de
Waffen-SS-divisie van Bosnische Moslims

Even verderop was de demonstratie van Pegida van start gegaan. In hun midden liep een man met een geprint blaadje waar een foto op stond van de Moefti van Jeruzalem bij de Waffen-SS-divisie van Bosnische Moslims, in 1943, vanwege hun gedeelde antisemitisme. Dit symboliseert de houding van (extreem)-rechts: in hun anti-islamitische houding, werpen ze zichzelf op als verdedigers van het Joodse volk. De Islamieten zijn in hun opvatting niet alleen de oorzaak van hun eigen problemen, maar ook nog eens van de problemen van het Joodse volk.

Rechtse demonstranten gebruiken juist de hedendaagse situatie: het Joodse volk is al zoveel overkomen en nu overkomt hen ook nog eens de moslims. Zij werpen zichzelf op als de beschermheren van de Joden.

In de houding van beide partijen zit een vergelijkbaar patroon: het lijden van het Joodse volk wordt nog steeds als ijkpunt van de moraliteit gezien. En zij zetten dat volk, hoewel beide op een andere wijze, in om de andere partij af te schilderen als immoreel.

Bij Pegida hing een woede jegens iedereen: moslims, politici, babyboomers. Zij waren de schuldigen van alles. Het zondebokmechanisme pur sang: wij hebben het moeilijk en dat komt door hen.

Beide partijen tonen in hun zelfverklaarde
morele superioriteit hun immoraliteit aan

Naar aanleiding van een gesprek met een Joodse dame vroeg ik mijzelf af: waar gaan zij hun pijlen op richten wanneer de andere, als tegenstander ervaren groepen verdwenen zouden zijn? Zouden ze het dan nog steeds zo opnemen voor de Joden? Of dienen zij nu slechts als middel om een andere zondebok aan te wijzen en worden zij even makkelijk zelf als zondebok ingezet wanneer blijkt dat na het verwijderen van die groepen, de problemen nog steeds niet zijn opgelost?

Beide partijen tonen in hun zelfverklaarde morele superioriteit hun immoraliteit aan en hun bereidheid om een gehele bevolkingsgroep in te zetten om de hearts and minds van het publiek te winnen. En beide partijen werpen zich daarmee op als beschermheren van de kernwaarden van de liberale democratie. Maar in de wijze waarop zij dat doen, diskwalificeren zij zich volkomen.

Het zijn twee zijdes van dezelfde munt. En die munt is op zijn zachtst gezegd vrij roestig.

Foto: http://www.vice.com

Over de auteur

Peter van Duyvenvoorde

Masterstudent filosofie en theologie

Recent gepubliceerd

Archief

• Filosofie14 juli 2017De comateuze mening
• Feminisme22 juni 2017Voorbij het politieke feminisme (2)
• Feminisme20 juni 2017Voorbij het politieke feminisme (1)
• Linkse politiek30 mei 2017Professor Jordan Peterson’s strijd tegen de Social Justice Warriors