2016: het Jaar van de Ingenieur

Na de Watersnood in 1953 werd in Nederland duidelijk dat lange termijn investeringen nodig waren om het water buiten de deur te houden. In 1958 werd het eerste grote onderdeel van de Deltawerken opgeleverd, iets waarover in 1940 al was geadviseerd. WOII gooide roet in het eten en de wederopbouw had na de oorlog, begrijpelijk, prioriteit.

Toen in de jaren ’50 in Nederland grote hoeveelheden economisch winbaar aardgas werden gevonden, duurde het nog geen decennium voordat alle huishoudens op het nieuwe aardgasnet waren aangesloten. Een grote infrastructurele prestatie. Het duurde tot 2015 voordat de eerste huizen in Loppersum preventief waren versterkt. Daarvoor waren verschillende aardbevingen nodig.

Nederland is een land van opportunisme en korte termijn denken. In een wereld waarin technologie er de komende jaren voor zal zorgen dat de mogelijkheden toenemen, blijven we in ons land hangen in korte termijn denken. Een denken waarin we met terugwerkende kracht besluiten uit het verleden een schande vinden en bij voorkeur één iemand de schuld van alle ellende geven. Zonder zelf met oplossingen te komen en zonder het lef de systemen te veranderen.

we investeren liever in oude systemen dan in vernieuwing

In de nabije toekomst komt er op grote schaal technologie beschikbaar die banken overbodig maakt, ons onafhankelijk maakt van Rusland (en verzakkingen in Slochteren), het zorgsysteem op z’n kop zal zetten en de overheid aanzienlijk zal kunnen doen krimpen. Maar daar doen we bijna niets mee. In Nederland durven we geen keuzes te maken, tot er een ramp gebeurt, dus gaan veranderingen hier tergend langzaam en investeren we liever in oude systemen dan in vernieuwing.

Het mooiste voorbeeld uit 2015 vind ik de discussie rondom vluchtelingen. Discussies over AZC’s die gebouwd worden in Nederland, beelden dat er rampen uitbreken als er mensen uit Eritrea of Syrië in het dorp komen wonen. Los van een enkel incident is dat natuurlijk complete flauwekul. Het gevolg van deze discussie is echter wel dat niemand nog de moeite neemt om over implicaties op de lange termijn na te denken en te zorgen voor echte oplossingen.

Oplossingen in Syrië en Irak (ISIS heeft 50.000 mensen op een stuk zo groot als de BeNeLux, dat is echt een keuze) en ook oplossingen in Nederland. Oplossingen waar bijvoorbeeld het recht om hier te blijven gepaard gaat met de plicht te werken (Ad Melkert had daar een goed model voor bedacht dat hier wellicht wel werkt), oplossingen waarbij gezorgd wordt voor scholing, wonen en gezondheid. Oplossingen waarbij we continu meten of ze effect hebben. En indien niet: direct aanpassen. Daarin kunnen we een hoop leren van bedrijven als Amazon of Google.

dat doen we niet door te lullen over gisteren

Nederland was het land van ingenieurs. Van bouwers. Een land waar de beste wegen, waterwerken, energienetwerken, steden, luchthaven, havens en internetverbindingen zijn. Een land waar we ingenieurs met lange termijn investeringen de meest prachtige dingen voor elkaar hebben gekregen.

In dit land wordt nu het maatschappelijke debat gedomineerd door economen, […lange tijd niets…] historici, juristen en bedrijfskundigen. Daar is niets mis mee, want elke mening is vanzelfsprekend relevant. Maar iets meer lange termijn denken, iets meer feitelijk, iets minder hijgerig zou een zegen zijn voor dit land.

Om met Donald Trump te spreken: laten we Nederland weer groot maken! En dat doen we niet door te lullen over gisteren, maar door te handelen voor morgen. 2016. Een mooi jaar voor de ingenieur.

Over de auteur

Ger Baron

Vraagt zich vooral dingen af en verwondert zich over technologie, innovatie en samenleving. Werkt bij een overheid.

Recent gepubliceerd

Archief

• Economie18 mei 2019Straks deel je al je bankgegevens voor een Pizza Pepperoni
• Innovatie&Techniek20 februari 2019Drie basisregels voor gebruik sociale media
• Economie4 januari 2019We moeten weer dijkenbouwers worden met ambitie en visie
• Migratie5 september 2018De Mensenleven Indicator