Eerlijkheid, Daesh en andere frames

O jee, weer een jaar voorbij. En wat voor een: het jaar van het schaap. Het Chinese teken dat garant moet staan voor gemanierdheid en romantisering van het dagelijks leven. Hoe treffend! Maar van eenheid in de kudde is geen sprake. Nee, meerdere kuddes zijn gecreëerd en de schapen en de bokken worden steeds verder van elkaar gescheiden.

Dat scheiden gebeurt vooral met de mond. Men bijt zich ergens in vast en spuugt daarna de verzamelde wol uit. Voor mij is dat het meest opvallende aspect van dit jaar: de oorverdovende woordenstrijd. Het spel van verdraaien van woorden, van een andere betekenis eraan hechten, het kapen van de semantiek voor politieke doeleinden. Het is tot grote hoogte gestegen.

degenen die het hardst over eerlijkheid schreeuwen, vinden vooral dat anderen die moetenen betrachten

Een woord als eerlijk, wat ooit oprecht betekende, staat nu garant voor ‘wij hebben ook recht op wat anderen hebben’. En degenen die het hardst over eerlijkheid schreeuwen, vinden vooral dat anderen die moetenen betrachten. Ook labelen is in zwang, met woorden zoals ‘racist’ (steeds vaker gaat het niet over kleurverschil, maar dient het vooral om degenen die religies bekritiseren de mond te snoeren), ‘extremist’ (dikwijls iemand die zuinig is op de eigen cultuur en vooruit denkt), ‘dom-links’ en ‘dom-rechts’ (want ik weet wat goed is), en ‘islamofoob’ (iemand die wijst op de slechte kanten van het geloof in een boekje).

Het tijdperk van de frame* dus. Vroeger had je het dan over je fiets, maar vandaag de dag is het tot een politieke debattechniek verworden, tot een vehicle voor het vangen, bestempelen en wegzetten van medemensen. Frames zijn ook woorden voor het verdonkeremanen van een betekenis. Van vluchtelingen die opvang zoeken en/of immigrant en gelukszoeker zijn, tot invasiemacht. En allemaal uit Syrië…

En dat terwijl op hetzelfde moment uit naam van die islam wordt verkracht, gemutileerd en gemoord

Het meest idiote voorbeeld van verdonkeremaan-taal vond ik de discussie of IS niet eigenlijk Daesh moet worden genoemd. Onder leiding van president Obama werd gepoogd de naam IS in te wisselen voor Daesh, om te verhullen dat de islam ten grondslag ligt aan de vernietigende daden en invloed van dat terroristentuig. En dat terwijl op hetzelfde moment uit naam van die islam wordt verkracht, gemutileerd en gemoord. En wat te denken van de devote werken van de gematigde islamitische rechtspraak? Politici, spinners en mediamensen praten over van alles, behalve over waar het zou moeten gaan, maar waarover geen soevereine macht meer kan worden uitgeoefend.

Voor het nieuwe jaar hoop ik op wat meer begrip en geduld om zich ietwat te verdiepen in andermans meningen. En in wat minder bereidheid om te trappen in de valkuil van het politieke verdeel- en heersspel. Persoonlijk verheug ik mij op 6 april: het GeenPeil-referendum. Ik hoop op een duidelijke afgetekende uitslag. Zodat de EU-zetbazen in Den Haag alleen nog maar (on)beschaamd, voor iedereen zichtbaar, moeten erkennen dat mèt onze soevereiniteit tevens de democratie tot wol in de mond is verworden. Pluizen zonder betekenis.

Ik wens u alvast een Gelukkig Nieuwjaar! Maar of de lading van het woord ‘Gelukkig’ nog hetzelfde blijft? Even opzoeken in de Dikke Van Dale…

*Een frame is een bril waarmee naar de werkelijkheid wordt gekeken (‘een mindset’) en waarover een verhaal ontstaat. Iedereen heeft frames, of hij of zij zich ervan bewust is of niet. En iedereen kijkt door deze frames naar de werkelijkheid. ‘Met informatie die past in een frame gaan we welwillend om’ (De Bruijn, 2010: 9).

Over de auteur

Faulks

Jester, former 'Master of the Revels', Fool on the Hill, vrije ziel.... en wil dat graag zo houden.
Faulks @Revelsoffice

Recent gepubliceerd

Archief

• Linkse politiek6 juli 2017In de ban van de Religie van de Bubbel
• Linkse politiek5 mei 2017Vrijheid en fascisme
• Economie2 oktober 2016De Ego-fiets van het slachtofferschap
• Israël12 mei 2016Israël gaat ook over mij