Labels plakken is zo slecht nog niet!
De EU heeft in al haar wijsheid op de dag na de Kristallnachtherdenking zelfstandig en ongevraagd de grenzen van Israël opnieuw getrokken en definitief bepaald. Daarna is naar oud-Germaans gebruik besloten alle daardoor ontstane illegale Joodse producten van een loop-door, koop-mij-niet of laat-mij-liggen label te voorzien. Dat Israël een soevereine, niet bij de EU aangesloten staat is, speelt hierbij geen enkele rol.
Goh, hoor ik u denken, wat een doortastendheid van zo’n log instituut. Uw verbazing is terecht. Nu Brussel zo voortvarend aan het lijntrekken slaat, vraagt men zich onwillekeurig af waarom de lijntrekker van dienst zijn liniaal en potlood niet verplaatst naar plekken op de kaart die schreeuwen om een grens: gebieden als Cyprus, Oekraïne of Tibet.
Het antwoord is simpel. Het zou bommen en granaten regenen op de Europese hoofdsteden en wie wil zoiets voor zijn rekening nemen? Europa is toch al zo’n wankele constructie. Bovendien weet Brussel na de laatste ontmoetingen met president Abbas dat men in Palestijnse kringen de liniaal bij voorkeur zelf trekt.
Europa is toch al zo’n wankele constructie
Nee, dan de Joden, moet men hebben gedacht. Dat is alleszins redelijk volk. In zekere zin Europees. Dol op wetten en woorden. Eigenlijk houdt men stiekem wel een beetje van Israël, want Europa kan zich – met acties gericht tegen Israël – op gegarandeerd veilige wijze juridisch, ethisch en diplomatiek profileren als een speler met lef en daadkracht op het zo overvolle wereldtoneel. Imago is alles. Het is als de nieuwe bril van president Hollande. Hij valt weer op tussen al die wereldleiders. Stevig, duidelijk en modern. Precies wat dit continent nodig heeft in tijden van crises.
In Israël heeft men inmiddels de buik vol van Europese ethiek, landmeters en Mogherini-meisjes. Dat men de duizenden in keffiyeh gehulde subsidie-socialisten, doublespeak-diplomaten en hitsige terreur-teefjes niet allang met kop en staart in de Middellandse Zee heeft gedonderd, getuigt van een bijna bovenaardse zelfbeheersing.
Ik werd namelijk aards woedend na het lezen van de laatste EU-geboden. Bij gebrek aan een tastbare EU-medewerker in mijn omgeving moest ik mijn woede indirect zien te koelen. Dat is wonderwel gelukt via een video van Jerusalem Post-redacteur Caroline Glick die Jesper Vahr, de Deense ambassadeur in Israël, een flink en verdiend pak op z’n donder geeft. Kijkt u even mee, het lucht op.
De volgende ochtend echter werd ik in mijn mailbox geconfronteerd met uitspraken van alweer een Deense diplomaat, ditmaal de door barones Catherine Ashton benoemde EU-ambassadeur in Israël: Lars Faaborg-Andersen. Diplomatiek gestaald in Zuid-Afrika en Latijns-Amerika en tot glans gebracht op het marmer van de VN en de EU is hij taaltechnisch gehaaider dan Orwell, de oude meester. Met zijn woorden kan men werkelijk alle kanten op, behalve de voor de hand liggende.
In een interview met The Times of Israel spreekt hij zijn verbazing uit over de opwinding rond de boycot. Het gesprek met Lars blijkt een inleiding boycotten voor beginners. Je moet het labelen van illegale Joodse producten als een voordeel beschouwen, houdt Lars ons voor. Het kan de status van gewone Joodse producten enorm verbeteren. Bovendien neemt het de grote boycotbewegingen als BDS de wind uit de zeilen.
waar president Obama, een handjevol Joodse politici het label Fout op de borst prikt
Uitgebreid onderzoek dat wij hebben verricht, vertelt Lars met enige trots, wijst uit dat in landen waar men producten vrijwillig labelt (Engeland, Denemarken), de totale omzet van Joodse producten een duidelijk stijging laat zien. Laat dit even rustig tot u doordringen. De totale omzet van Joodse producten stijgt. En Joodse producten winnen in aanzien!
Na een nachtje slapen moet ik toegeven dat mijn kijk op deze boycot wellicht te beperkt is geweest. Lars’ Label Wet wordt namelijk al geruime tijd en met opvallend succes breder ingezet. Kijk naar commissaris Timmermans, die bij de bestrijding van hardnekkig antisemitisme en vroege vormen van islamofobie er op los labelt dat het een lieve lust is en daarbij vriend en vijand tot tranen toe ontroert.
Of kijk naar de overzijde van de oceaan, waar het morele ijkpunt van deze wereld, president Obama, een handjevol Joodse politici het label Fout op de borst prikt en zich daarna met keppeltje in het openbaar op vrome wijze vereenzelvigt met Joden en Joodse waarden, waardoor hij in één klap alle andere Joodse politici het zo geliefde label Goed opspeldt. En opnieuw, zoals u wellicht kunt raden, blijkt Lars’ Label Wet een groot succes omdat het aanzien van Joodse politici in de VS zichtbaar is toegenomen.
de komst van een AZC of noodopvang in een Joodse buurt waar scholen en andere instellingen al jaren standaard worden bewaakt
Inmiddels plakt men ook in eigen land met opmerkelijk resultaat labels op bekende en onbekende Joodse Nederlanders. Een voorbeeld uit de praktijk. U beschikt als Goede omroep over een talkshow. U volgt het recept Labelen met Lars: nodig een rabbijn en een lief naïef Joods meisje uit. Het gespreksonderwerp is de komst van een AZC of noodopvang in een Joodse buurt, waar scholen en andere instellingen al jaren standaard worden bewaakt.
Laat de rabbijn, als bezorgde vader van schoolgaande kinderen, even zweten en ploeteren in een moslim mijnenveld. Laat bij wijze van contrast het lieve meisje aangedaan prevelen over onterechte angsten en andere gevoelens. Plaats twee grof besnaarde mediapersoonlijkheden aan tafel, die frontaal de aanval openen op de vrijwel stilgevallen rabbijn met uitspraken als “Ik wil het weliswaar geen onderbuikgevoelens noemen en ik wil de Joodse gemeenschap niet op één lijn met de PVV stellen, maar de Nederlandse bevolking kan het het de Joodse gemeenschap wel eens heel kwalijk gaan nemen”. En maak de boel af door het gesprek volkomen onverwacht tot een climax te brengen met de introductie van een islamitische antisemiet.
Label later via de daarvoor geschikte kanalen de rabbijn als Fout en verhef het lieve Joodse meisje en haar achterban tot Goede Joden, mensen die deugen. Zorg dat na de commotie Joodse politici het optreden van de antisemiet veroordelen en zie, het aanzien van Goede Joden in ons land stijgt. Uw kijkcijfers ook, en dat is natuurlijk mooi meegenomen. Lars heeft gelijk. Er lijkt een grote toekomst weggelegd voor Lars’ Label Wet.
Het label Luidruchtige Jood of Zeur Jood lijkt mij wel draagbaar
Zo bekeken vormen de huidige boycotmaatregelen een zinvol experiment, dat we met vreugde zouden moeten ondergaan. Ik vermoed dat Lars’ Label Wet op alle terreinen heilzaam werk kan verrichten. Ieder land heeft immers wel een fout dorpje, stadje of volkje in haar midden. En iedere ondernemer heeft wel een winkeldochter op de plank. Het groeipotentieel is enorm.
Het is natuurlijk wel zo dat in de westerse wereld ‘goed’ per definitie links is en ‘fout’ per definitie rechts. Gelukkig is het merendeel van Joods Nederland links. Aan mij en andere rechtse Joden de taak om het aanzien van ‘goede’ Joden flink te laten stijgen. Het label Luidruchtige Jood of Zeur Jood lijkt mij wel draagbaar. Ik ben om. Alles voor de goede zaak. Verhef uw medemens en uzelf en boycot dit artikel!
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
#729 ff het beestje bij de naam noemen. 🙂
Ik heb geen idee of er uit deze labelende staten veel goederen worden uitgevoerd naar Israël. In mijn opinie overigens het laatste bastion tussen de barbarij en de westerse wereld, waartoe Israël dan ook zeker gerekend mag worden, ook al zou de geografische ligging wellicht iets anders rechtvaardigen (turkije met dat kleine stukje in Europa hoort daar dan weer niet bij omdat 1] het qua ontwikkeling en staatsreligie niet bij Europa hoort en 2] het grootste gedeelte niet in Europa ligt).
In ieder geval zou Israël kunnen overwegen de goederen uit de politiek correcte staten dan ook maar te gaan labelen met een mededeling uit welk soort staten die producten komen.
Het helpt mij bij het kopen van die gelabelde producten.
En: het is natuurlijk een walgelijk laffe daad van de dictatoriale EU-Commissie.
[…] Lees verder>>> […]