Pijnlijke knokkels: ontwikkelingshulp aan Afrika

Deze week las ik over de Euro-Afrikaanse top op Malta. Over migratie, beloftes, afkoopsommen. Het bracht mijn ervaring in Ierland in herinnering.

Toen ik voor het eerst in een Ierse huurauto stapte, was ik ontredderd. Het stuur rechts, achteruitkijkspiegel en versnellingspook links. Jarenlange rijervaring had ik, maar dit was nieuw. Als ik wilde schakelen knalde ik steeds met mijn rechterhand pijnlijk tegen het portier en als ik het achterop komend verkeer wilde checken, keek ik in het luchtledige rechtsboven.

Bloednerveus werd ik ervan maar ik wou rijden, dus hup, kiezen op elkaar en dóór. Zolang ik me maar concentreerde ging het goed, maar zodra ik even niet nadacht sloeg ik mijn knokkels blauw en keek ik de verkeerde kant op.

Het was pijnlijk, maar ik kreeg het onder de knie. Na een poosje hoefde ik er niet meer bij na te denken. Links rijden, links schakelen, links in de spiegel kijken… Het ging allemaal vanzelf. Het was mijn nieuwe routine. Ik tufte relaxed door het schitterende West-Ierse landschap.

Ontwikkelingshulp aan Afrikaanse regeringen werkt niet

Totdat ik weer in Nederland was en in mijn eigen auto stapte. Bámm, linkerknokkels tegen portier, naar links kijken in het luchtledige… Ik begreep toen pas goed dat ik in Ierland een nieuwe routine had ontwikkeld. Dat ik als vanzelf de juiste dingen was gaan doen. De weerbarstigheid van het portier had me gedwongen mijn gedrag aan te passen.

Natuurlijk, ik wist wel dat de pook links zat. Er was genoeg informatie. Maar zelfs als je me had willen overtuigen met campagnes of geld, zou mijn routine niet veranderen. Dan had ik er een Europese auto (met het stuur links en de pook rechts!) voor gekocht en was ik lekker vertrouwd rechts blijven grijpen en kijken. De enige manier om mij de auto te laten besturen was de ‘hard way’: je moet het maar voelen! Keihard met je knokkels tegen de deur! Geen alternatief bieden. Gedrag veranderen op gedragsniveau.

Aan dit verhaal moet ik denken nu ik lees over de Europese en Afrikaanse leiders die het migratieprobleem proberen aan te pakken. Afkoopsommen en beloftes om Afrikaanse landen hun migranten te laten terugnemen. Hoe kom je erop….

Het is waanzin steeds hetzelfde te blijven doen en toch andere resultaten te verwachten

Ontwikkelingshulp aan Afrikaanse regeringen werkt niet, zegt kenner Dambisa Moyo. Buitenlands geld wakkert corruptie aan, zegt ze, het maakt regeringen passief en gratis spullen dringen locale producenten uit de markt. Plus de impliciete boodschap aan Afrika dat er iets vreselijk mis is met Afrikanen waardoor zij niet in staat zijn voor zichzelf te zorgen en vooral moeten leren hoe ze hun hand ophouden. Ontwikkelingshulp. Veel NGO’s bestaan ervan.

Maar weet wel dat er sinds de jaren vijftig meer dan twee biljoen dollar aan structurele hulp naar Afrika vloeide en dat er alleen maar meer ellende is bijgekomen. Weet wel dat er inmiddels volgens de VN zo’n vijftien miljoen Afrikanen op de vlucht zijn (2015). Een deel daarvan zoekt zijn heil in Europa. Blijf je financiële hulp aan Afrika bieden, dan blijven de problemen, dan floreert de wapenindustrie, dan blijft de corruptie, dan wordt het nooit wat daar in Afrika, en blijven de migranten het in Europa proberen.

Zoals Einstein aL zei, is het waanzin steeds hetzelfde te blijven doen en toch andere resultaten te verwachten. Denk eens na over knokkels tegen een portier. Gooi het eens over een andere boeg. Dat helpt misschien beter dan alle afkoopsommen bij elkaar.

Over de auteur

YorienvdH

Columnist bij OpinieZ.com. Vrijheidsschrijver. Politiek Incorrect.

Recent gepubliceerd

Archief

• EU21 november 2023We moeten het Europese ID integraal weigeren
• Filosofie22 oktober 2023Het verhaal wint altijd van de werkelijkheid
• Economie6 januari 2022Nederlandse landbouw wordt opgeofferd aan groene dromen
• Economie25 juli 2021Politici en bestuurders zien liever dashboards dan mensen