Patriottisme: een sprookje of een alternatief?
De laatste weken loopt mijn timeline op twitter geregeld vol met allerlei oproepen tot patriottisme. Dit aloude fenomeen met soms een kwade reuk wordt gezien als DE oplossing van alle problemen waarmee Nederland, (West-)Europa en de rest van de beschaafde wereld worden geconfronteerd.
Of het gaat om de kwalijke invloed van de (extreme) islam, werkeloosheid, en teveel EU(ro): we lossen het allemaal op door patriottisch te zijn. Dit is een opmerkelijke ontwikkeling. Waar de EU druk doende is de diverse Europese volkeren meer en meer te verenigen en verschillen kleiner te maken, zien we dat de inwoners van de diverse aan de EU deelnemende landen een heel andere kant opgaan. In plaats van meer Brussel wil men meer democratie, meer soevereiniteit. Een prima ontwikkeling.
Met deze revival van hedendaags patriottisme zijn we er nog niet. Het moet politiek ondersteund worden én – en dat is nog veel belangrijker – het moet worden omgezet in beleid. Daar wringt ‘m de schoen.
Kijken we naar Nederland dan zien we dat het patriottisme met name door PVV’ers wordt gedragen. Zodra Geert Wilders vijftig zetels heeft, zal hij er eigenhandig voor zorgen dat alle wensen van de patriotten worden ingewilligd. Er heerst een blind vertrouwen in de politieke almacht van deze politicus.
Ik zal deze patriotten meteen uit de droom halen: vergeet het maar! Wilders gaat niet regeren, ook niet als hij 50 zetels behaalt. Hij weet dat hij in zo’n geval een coalitie moet aangaan en hoe dan ook water bij de wijn moet doen, concessies moet doen. Geert Wilders is niet gek. Hij ziet wat er gebeurt met Mark Rutte die verkiezingsbeloften moet breken omdat dat nu eenmaal zo werkt in een coalitie.
Dat wil Wilders niet, dat risico durft hij niet aan, die verantwoordelijkheid wil hij niet nemen. Hij blijft liever in de oppositie, zodat hij zijn vaak terechte kritiek kan blijven uiten zonder dat hij het in de praktijk hoeft waar te maken. Een luxueuze positie. Zijn trouwe achterban laat hij daarmee echter hopeloos in de kou staan.
Dan hebben we VNL. Deze partij timmert inmiddels stevig aan de weg. Is dat de partij die het verschil kan maken? Nee, waarschijnlijk niet. Het is immers nog maar de vraag of VNL daadwerkelijk in de Kamer komt na de volgende verkiezingen en met hoeveel zetels. VNL is niet bijster sterk begonnen: in plaats van het geloof in eigen kracht, in het eigen programma, heeft de partij van teleurgestelde PVV’ers een BN’er ingelijfd om stemmen te trekken. Ik verwacht er bar weinig van. Zeker op de korte termijn.
De VVD dan? Deze partij heeft vaak goede ideeën en standpunten. Helaas schort het te dikwijls aan de uitvoering en krijgt de achterban een ander resultaat dan waarvoor gekozen is. Die partij biedt daarom op dit moment ook geen oplossing.
Wat dan? Zeg het maar. Er is geen rechts blok in de Tweede Kamer, de Eerste Kamer is een versplinterde lappendeken. Als hieraan geen einde komt, rest de patriotten voorlopig niets anders dan in sprookjes te blijven geloven.
Over de auteur
- Man met een missie en een mening. Conservatief, liberaal. Voor alles een ras-optimist. Publiceerde eerder op Liberale Media en DDS. Ziet een mooie toekomst voor Europa zonder EU en Euro. Is te volgen op Twitter via @PetervanDijken
Recent gepubliceerd
Politiek Nederland23 oktober 2017Het Kaartenhuiskabinet Rutte-3
Politiek Nederland29 september 2017Forum voor Democratie gaat niet VVD, maar PVV leegvreten
Linkse politiek8 september 2017Het begint met een lolletje
Politiek Nederland28 juli 2017Ga op vakantie en blijf weg!