Meer Sharon Dijksma’s alstublieft!
In de publieke opinie lijken we buitengewoon ontevreden over de bestuurders van het land. In rapportcijfers geven we af en toe een kleine voldoende, maar vaker lijkt het te gaan over zakkenvullers, incompetente carrièrepolitici, domme mensen die maar wat doen en geen verantwoordelijkheid nemen als het “fout gaat”.
Het fascineert mij enorm waarom het in een van de rijkste landen ter wereld blijkbaar niet mogelijk is om een lands-, provincie- of stadsbestuur te vinden waar mensen tevreden over zijn. Zijn we dan zo ongelukkig? Allerlei onderzoek lijkt het tegendeel aan te tonen. Waarom zijn “we” dan zo ontevreden over de Nederlandse bestuurders? Ik zie verschillende redenen voorbijkomen.
1) Ze liegen!
De 1000,- euro van Mark Rutte zijn daar het grootste voorbeeld van. Die kwamen er niet toen hij premier werd. En nog een aantal zaken uit het VVD verkiezingsprogramma werd niet gerealiseerd. Net zoals een aantal dingen uit het PvdA-programma, overigens. Het gemak waarmee politici over hun beloften heenstappen is storend.
2) Ze vullen hun zakken!
Veel politici hebben een riant salaris. Een aantal verdient zelfs meer dan dat ze zouden doen in het bedrijfsleven. Dat vinden veel mensen niet in lijn met hun prestaties of competenties. Nog erger is het als voormalige politici elders gaan werken en daar zelfs meer geld gaan verdienen, zoals bijvoorbeeld oud-premier Balkenende bij EY, Wouter Bos bij KPMG.
3) Ze zijn incompetent!
Zo’n landbouwkundig econonoom als Jeroen Dijsselbloem kan toch nooit een Eurogroep leiden? Die Mark Rutte met z’n studie geschiedenis, wat weet hij nu? En zo’n Hennis op Defensie met d’r Schoevers? En Lodewijk Asscher heeft geen enkele ervaring bij een bedrijf, maar mag nu wel beslissen over het ontslagrecht?
En op basis van deze drie argumenten krijgen dan de genoemde personen een magere voldoende of zelfs onvoldoende. Het gaat in deze discussies eigenlijk nooit over de kwaliteit van de bestuurder als… bestuurder. Inhoudelijk zijn “we” het met ze oneens of resultaten pakken ongunstig voor “ons” uit, maar daar blijft het bij.
Terwijl een bestuurder belangen moet kunnen afwegen en dingen voor elkaar krijgen in lijn met een mandaat en binnen de politieke realiteit. Hij of zij moet het land helpen door problemen op te lossen en op lange termijn te durven denken.
Het beroep “Politiek Bestuurder” verdient meer waardering. Ik vind het namelijk echt buitengewoon knap hoe sommige bestuurders hun werk doen. En in Nederland mag je dat eigenlijk niet zeggen. Jeroen Dijsselbloem en de EURO-groep: geweldig gedaan, achttien landen gemeenschappelijk laten optrekken. Lodewijk Asscher: Wet Werk en Bijstand is buiten gewoon knap. Jet Bussemaker: hulde voor het leenstelsel. Melanie Schultz van Haegen: Deltaprogramma, visie op mobiliteit geweldig. Eric Wiebes: knap hoe hij de Belastingdienst vernieuwt.
En een van de beste politici: Sharon Dijksma. Vaak uitgemaakt voor dom, carrièrepolitica en nog veel onaardiger zaken. In de praktijk: Natuurwet, Mestwet en Melkveewet feilloos door de Kamer met maatschappelijk draagvlak. Vijf jaar geleden ondenkbaar.
Politiek is een ambacht. Sommige mensen beheersen het heel goed en in Nederland wordt dat niet gewaardeerd. Maar wat mij betreft mogen we best wat meer Sharon Dijksma’s hebben. Mensen die op inhoud draagvlak kunnen krijgen, een visie hebben op hun dossier en daarmee daadwerkelijk ook iets realiseren. Zonder zich druk te maken over twitterstreams.
Over de auteur
- Vraagt zich vooral dingen af en verwondert zich over technologie, innovatie en samenleving. Werkt bij een overheid.
Recent gepubliceerd
Economie18 mei 2019Straks deel je al je bankgegevens voor een Pizza Pepperoni
Innovatie&Techniek20 februari 2019Drie basisregels voor gebruik sociale media
Economie4 januari 2019We moeten weer dijkenbouwers worden met ambitie en visie
Migratie5 september 2018De Mensenleven Indicator