Israël: apartheid of vrijheid?
Regelmatig krijg ik vragen vanuit het buitenland hoe het nu werkelijk zit met “die Apartheid” in Israël. Ik zal dat aan de hand van wat voorbeelden uit de praktijk proberen uit te leggen.
Natuurlijk, Palestijnen met terroristische bedoelingen of die reeds terroristische daden hebben uitgevoerd, hebben een probleem. Maar Palestijnen die willen werken in Israël, een ziekenhuis bezoeken of om andere redenen naar Israël moeten, hebben geen enkel probleem.
Circa 56.000 Palestijnen werken iedere dag legaal in Israël. Tel daarbij nog zo’n 25.000 Palestijnen op die zonder officiële toestemming in Israël werken en je komt op ruim 80.000 Palestijnen, die voor hun inkomen afhankelijk zijn van werk in Israël. Nu de Ramadan is begonnen heeft Israël het nog makkelijker gemaakt voor Palestijnen om naar Israël te komen. Bussen met Palestijnen zijn vrij om Israël in te rijden. Passagiers willen naar het strand, op familiebezoek, naar Tel Aviv etc. Geen probleem: het kan en mag.
Ik heb het al vaker als voorbeeld aangehaald: in Poleg (waar ik woon) is een giga shoppingmall. De apotheek Superpharm wordt gerund door een Arabische familie uit een van de Arabische dorpen rond Netanya. Niemand heeft daar een probleem mee. Integendeel, ze spreken naast Hebreeuws Engels en Frans. Honderden Israëlische Arabische families bezoeken dagelijks deze mall. Of de vrouwen gekleed zijn in nikaab of een hoofddoekje dragen: het maakt niet uit. Er is vrijheid in Israël zolang iedereen zich maar aan de regels houdt, of je nu joods, moslim of christen bent.
Iedere zaterdag gaan tienduizenden Israëli’s naar Arabische dorpen en steden zoals Jaffa, Abu Gosh en Umm Al-Fahm om te eten en te winkelen. Niet iedereen wil de hele dag aan het strand liggen. Restaurants zitten dan vol met Israëli’s en iedereen is happy. Als Abbas het zou toestaan zouden tienduizenden Israëli’s graag naar Ramallah en Bethlehem komen om te winkelen en te eten, zoals dat voor de tweede intifadah gebruikelijk was. Het zou de Palestijnse economy een boost geven. Maar Abbas speelt liever de “kijk eens hoe zielig we zijn” kaart, want anders raakt hij al dat gratis hulpgeld kwijt.
Als we het over vrijheid hebben, moet een ding natuurlijk niet ontbreken. De GayPride, die afgelopen week weer in Tel Aviv werd gehouden. Welk ander land in het Midden Oosten heeft dit? 180.000 toeschouwers, deelnemers uit alle windstreken, ook uit de Westbank en Jordanië. Hetero, homo, lesbisch, transgender, joods, moslim, christen: iedereen met en door elkaar had weer een prachtig feest waar niets is voorgevallen. Geen demo, geen gescheld, geen vechtpartijen.
Israël is een land van vrijheid voor iedereen en dat kan iedereen ervaren, die in dit land woont of het bezoekt.
Over de auteur
- Ondernemer te Netanya, Israël
Recent gepubliceerd
Israël10 juli 2015Kijken naar de oorlog
Israël4 juli 2015Op het strand in Israël
Israël20 juni 2015Israël: apartheid of vrijheid?
Israël12 juni 2015Israël doet te weinig tegen BDS
Laat ik direkt toegeven dat Israel geen paradijs op aarde is. Echter, daarin verschilt het land van geen ander land. Dit artikel gaat over “Apartheid of Vrijheid”. En al zijn er zeker problemen, van apartheid kan men niet oprecht spreken. Israel vergelijken met Zuid Afrika van toen, slaat totaal nergens op. Zelf woon ik in een buitenwijk van Haifa. Haifa waar indertijd de toenmalige burgemeester de Arabische inwoners heeft gesmeekt om de stad niet te verlaten. Maar ja, veel Arabieren hebben niet naar hem geluisterd. Toch is Haifa een gemengde stad gebleven. En niet alleen dat, er is in Haifa een wijk waar de Achmadiya aanhangers wonen (kababir), met hun eigen zo opvallende moskee met twee minaretten.
Op persoonlijke noot kan ik melden dat onze huisarts een Arabier is, in Haifa geboren, getogen en afgestudeerd (zijn vrouw dito, is advocate).
Maar ik heb al lang door ~ er zijn mensen ziende blind en horende doof, maar met zeer sterke stembanden en een soort van collectief na-apengedrag. Vaak denk ik dat we eerder Gods stem uit de klaagmuur zullen horen, dan dat deze “alles beter wetende als het om Israel gaat” personen hun mentale muur (dikker dan de afscheidingsmuur, deel van het afscheidingshek) zullen afbreken.
Joop,een prima stuk.Helaas blijkt uit reacties dat sommigen dusdanig zijn geïndoctrineerd dat ze alleen maar negatief kunnen reageren.Laat ze maar eens zelf komen kijken hoe de werkelijkheid is. Misschien dat ze dan van gedachten veranderen en begrijpen dat een vredelievend samenwonen met wederzijds respect niemand naar een oorlog doet verlangen.
“een agressief intolerant en racistisch sektarisch zooitje”
Gezien het schuim dat van uw reactie spat karakteriseert u onbedoeld maar onmiskenbaar uw eigen kring.
Dat je aangeeft dat ze mogen winkelen zegt al genoeg voor mij.
Ik woon in Nederland. Ik hoor niet van mensen dat moslims mogen winkelen. Dat is geen privilege, maar een ongeschreven natuurrecht.
Ik merk wel dat mensen steeds beter hun best moeten doen, als ze de acties van Israël willen verdedigen.
Ik schrijf nergens dat ze “mogen” winkelen. Geef weer wat ik dagelijks zie, niets meer en niets minder. En dat 3,5 uur in de rij staan is ook niet waar. Als je legaal werkt is er niets aan de hand.