De strijd tegen geïmporteerde tegenstellingen
Maar liefst 2700 politiemannen waren in een belegerd Keulen op de been om een demonstratie van Turkse Duitsers in goede banen te leiden. Die met Turkse vlaggen zwaaiende Erdogan-aanhangers lieten zien waar hun hart ligt, aldus Sterre Lindhout in de Volkskrant van 1 augustus.
Aanhankelijkheid
Goed, 20 tot 30.000 is veel minder dan de 70.000 waarop aanvankelijk was gerekend, maar het geeft te denken als Turkse jongeren van de tweede en derde generatie, zo hartstochtelijk hun aanhankelijkheid tonen voor de discutabele leider van het geboorteland van hun (groot-)ouders. Ook Ebru Umar blijft zich er over verbazen, of nee: ze geeft lucht aan haar begrijpelijke ergernis.
Is dit het zoveelste teken dat de integratie van nieuwkomers uit de islamitische wereld is mislukt? Dan doe ik velen te kort. Maar ik vrees wel dat de situatie veel ernstiger en zelfs fundamenteler is dan politici en mainstream-journalistiek ons willen doen geloven. Zij die de grote invloed miskennen van de landen van herkomst – al dan niet via de schotelantenne – op de gemeenschappen die zich van daaruit hier hebben gevestigd.
Kemphanen
In een debat (21 juli) op de TV-zender ZDF, de talkshow van Maybrit Illner, over de gevolgen van de staatsgreep in Turkije voor Duitsland en de in Duitsland wonende Turken, liepen de gemoederen zeker voor Duitse begrippen hoog op. Maybrit slaagde er maar ternauwernood in om de kemphanen aan haar tafel (waaronder een parlementslid van de AK-partij) tot redelijkheid te bewegen.
Geïmporteerde problemen
Aan het eind van de uitzending waren er twee opmerkelijke momenten (zie vanaf ca. 52 min. tot het slot, 63). Een vertegenwoordiger van de Duitse veiligheidsdienst waarschuwde in beheerste termen voor mogelijk verontrustende ontwikkelingen. Let wel, toen moesten de ontwrichtende aanslagen (München, Reutlingen, Ansbach, Noord-Frankrijk) nog plaatsvinden! Maar mij trof vooral de uitspraak van de historicus Michael Wolffsohn:
“Als gevolg van de demografische ontwikkelingen, (zeg maar de komst van migranten uit Noord-Afrika en het Nabije Oosten) is Duitsland en West-Europa een deel van het Midden-Oosten geworden: de mensen die hier naar toe zijn gekomen brachten hun problemen mee. En met die geïmporteerde problemen zullen we moeten leren te leven.”
Dat vind ik geen wenkend perspectief.
Tegenstellingen
Het zijn immers díe problemen, die onderlinge tegenstellingen en die afkeer van de spelregels van de westerse democratieën, die ons zorgen moeten baren. De recente demonstraties van Erdogan-adepten, de bedreigingen aan het adres van hun Gülen-tegenstanders, het zijn voorbeelden van geïmporteerde tegenstellingen waar overheden geen vat op lijken te krijgen. Koerden en christenen uit die regio staan al jaren bloot aan bedreigingen en soms zelfs geweld.
Infiltratie
Nederland gaf het Turkse ministerie Diyanet alle vrijheid Turkse moskeeën te bouwen en te besturen en daar imams te benoemen. Ook de Gülen-beweging is in tal van maatschappelijke organisaties en instellingen ‘geïnfiltreerd’, allemaal met medeweten van de Nederlandse overheid. Vanuit de Golfstaten wordt de bouw van moskeeën gefaciliteerd en salafistische instellingen krijgen vooralsnog ruim baan in ons land. Moeten we dan nog vreemd opkijken als straks meer onderlinge tegenstellingen, zoals tussen sjiieten en soennieten, aan de oppervlakte komen? In Frankrijk is de situatie nog veel brisanter. Ik wees al eerder op de uitspraak van integratiedeskundige Malika Sorel-Sutter: “de elites brengen ons in gevaar”. Houellebec schetst in zijn Soumission bepaald geen Utopia.
Westerse waarden
Daarom geloof ik geen snars van de optimistische verwachting van Sander van Walsum van de Volkskrant dat de storm wel zal gaan liggen. Ik vrees dat Bart de Wever – ja, die burgemeester van Antwerpen die door die ‘gematigde’ bewierookte ’top-columnist’ Abou Jahja met ‘Zionistenpijper’ werd aangeduid – de kern raakt. Hij roept de bestuurders op om pal te staan voor de verdediging van de westerse waarden en de eigen identiteit. Daarvoor zal, in zijn woorden, strijd moeten worden geleverd:
“Ons burgerschap is de graadmeter om iedere samenleving te beoordelen. Wie zich in Europa vestigt, moet zich aansluiten bij dat verlicht burgerschap. Wie dat niet wil, zal elders gelukkiger zijn.”
De tijd van gedogen is voorbij. Voor onze alternatieve wapenspreuk: “Moet kunnen” (Herman Pleij) is geen plaats meer.
Over de auteur
- Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Vergeefse Moeite ( roman,2023),Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).www.freekvanbeetz.nl
Recent gepubliceerd
Antisemitisme9 maart 2024Enkele gedachten bij de opening van het Nationaal Holocaustmuseum
Antisemitisme30 januari 2024Over de obsessieve anti-Israël berichtgeving in de media
Antisemitisme6 november 2023Huiveringwekkend: antisemitisme is weer volop aanwezig
Islam/Moslims13 oktober 2023Moreel kompas is afwezig bij verslaggeving over Israël